به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، سازمان آزادی بخش فلسطین که از سال 1991 به مسیر مذاکره با رژیم صهیونیستی گام نهاد حالا پس از سه دهه مذاکره دست خود را کاملاً خالی میبیند. نتیجه 3 دهه مذاکره سازشکاران فلسطینی با صهیونیست این بوده است که رژیم اشغالگر طی روزهای گذشته رسماً اعلام کرده است با طرح دو دولت که مبنای تمام مذاکرات 3 دهه گذشته این رژیم و ساف بوده، کاملاً مخالف است. حالا ابومازن همچون یک دهه گذشته که بن بست کامل مسیر مذاکره را لمس کرده به سمت مجموعهای از اقدامات بی فایده گام بر می دارد که بارها این اقدامات را آزموده و نتیجهای از آنها نگرفته است.
گزینههای ابومازن
طی روزهای گذشته پس از آنکه صهیونیستها رسماً اعلام کردند مخالف طرح دو دولت هستند، ابومازن طی اظهاراتی اعلام کرد حالا که آنها با این طرح مخالند ما چارهای نداریم جز آنکه به سمت گزینههای دیگر حرکت کنیم. گزینههایی چون بازگشت به سمت درخواست اجرای طرح تقسیم 1947 سازمان ملل و حرکت به سمت تشکیل دولت واحد دموکراتیک در فلسطین تاریخی که در آن حقوق سیاسی و مدنی کامل فلسطینیان در فلسطین تاریخی محقق خواهد شد. نه دولت واحدی که اشغالگران را تأیید کرده، نظام نژاد پرستانه آنها را بپذیرد.
آنچه در این سخنان ابومازن به عنوان تهدید خطاب به اشغالگران ارائه میشود، تهدیدی است که با چارچوبهای مقاومت بیان شده است. ابومازن و سازمان آزادی بخش فلسطین با پذیرفتن مرزهای سال 1967 در مذاکره با رژیم صهیونیستی عملاً از فلسطین از نهر تا بحر دست برداشته بودند. اما حالا که کارد به استخوان ابومازن رسیده و او میخواهد اهرم فشاری علیه صهیونیستها به کار گیرد، از فلسطین تاریخی، همان فلسطین از نهر تا بحر سخن میگوید.
اهرمهای فشار گذشته ابومازن
طی سالهای گذشته از زمانی که مذاکرات سازش طی سالهای 2010 تا 2014 بدون هیچ نتیجهای رها شد، هرگاه ابومازن قصد داشت صهیونیستها را تهدید کند از 4 ابزار موجود در میان سازشکاران فلسطینی بهره میگرفت. اول، کنار رفتن از میز مذاکره و قطع نیمه تمام مذاکرات، دوم، مراجعه به سازمانهای بین المللی برای عضویت در آن سازمانها و اقدام علیه رژیم صهیونیستی در آنجا سوم، تهدید به انحلال حکومت خودگردان فلسطین و چهارم، قطع همکاری امنیتی با رژیم صهیونیستی.
3 تهدید اول به مرور از سوی صهیونیستها اجرایی شد یعنی صهیونیستها با قطع مذاکرات عملاً مسیر مذاکره را تعطیل کردند. پس از آن با وتوی آمریکا و محدودیتهایی که برای ابومازن به وجود آوردند، مسیر اقدام بین المللی را برای سازشکاران فلسطینی بستند و در مرحله سوم با روی کار آوردن یک ساختار اداری وابسته به ارتش رژیم صهیونیستی تحت عنوان «کوگت»، حکومت خودگردان را تعطیل کردند. ابزار چهارم ابومازن خط قرمز صهیونیستها بود که هیچ گاه عملاً تعطیل نشد و ابومازن میدانست که تعطیلی آن مساوی با حذف عملی او از عرصه فلسطین خواهد بود.
تهدید دشمن با معیارهای مقاومت
حالا ابومازن در سال 2021 پس از گذشت 30 سال از کنفرانس مادرید که اهرمهای فشار سازش در فلسطین را – که خود او معمار و مجری آن بوده است- ناکارآمد میبیند با معیارهای مقاومت دشمن اشغالگر را تهدید میکند. اشاره به فلسطین تاریخی- که همان فلسطین از نهر تا بحر است- به معنی کنار گذاشتن توافقنامه اسلو است که در آن بر سرزمین 1967 تأکید میشود. این بدان معنا است که ابومازن با معیارهای مقاومت دشمن صهیونیست را تهدید میکند. کنار گذاشتن اسلو به معنای کنار گذاشتن مسیر مذاکره و سازش با رژیم صهیونیستی و تأکید بر کارآمدی مقاومت است.
3 دهه سازش در فلسطین، آنقدر بی فایده و بیدستاورد بوده که معمار و مجری سازش را به این نقطه رسانده که حالا با معیارهای مقاومت و کنار گذاشتن سازش دشمن صهیونیست را تهدید میکند. واقعیت میدان و حرکت درست مقاومت، برهمگان این نکته را به طور قطع و یقین اثبات کرده است که مقاومت تنها راه رسیدن به نتیجه در مقابل اشغالگران است و دشمن اشغالگر جز زبان مقاومت را نمی فهمد؛ زبانی که آنها را عقب رانده، به آزادی فلسطین برای همیشه نزدیکتر شده است.
انتهای پیام/