رضا اسلامی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در اصفهان، درباره فرونشست بناهای تاریخی استان اظهار داشت: فرونشست تمام بخشهای زندگی انسانی در اصفهان را تحت تاثیر خود قرار داده و از بناهای تاریخی گرفته تا خانههای مسکونی، همه در خطر هستند و نمیتوان تفاوتی بین ارکان مختلف قائل شد. وقتی یک جنگل آتش میگیرد، نمیتوان گفت کدام بخشها آسیب خواهند دید و کدام بخشها سالم میمانند، همه چیز تحت تاثیر قرار میگیرد و خشک و تر باهم خواهند میسوزند.در شرایط فعلی هم نمیتوان گفت که چه بخشهای آسیبپذیر هستند و کدام بناها مقاومت خواهند کرد.
وی ادامه داد: یک بنا هر چقدر هم که اصولی ساخته شده باشد، مگر چقدر میتواند مقاومت کند؟ حداکثر تابآوری یک ساختمان با پی گسترده، 5 سانتیمتر است، در حالی که در برخی از مناطق نرخ فرونشست 3 برابر نرخ معمول است و بنا هرچقدر محکم ساخته شده باشد، آسیب خواهد دید. مگر آنکه ساختمانهایی مثل پل شهرستان روی سنگبستر ساخته شوند. پل شهرستان به دلیل ساخته شدن روی سنگبستر، از زلزله آسیب خواهد دید اما مقابل فرونشست مقاوم است و فرونشست روی آن تاثیرگذار نیست. اما سازههایی که روی خاک ساخته شدهاند، مانند پلخواجو، سیوسه پل، پل مارنان و یا میدان نقشجهان قطعاً مقابل فرونشست آسیبپذیر هستند. این بناها روی بستر آبرفت ساخته شدهاند و وقتی آب را از زمین بیرون میکشیم، ذرات بین خاک فشرده خواهد شد و طبیعی است که فرونشست کنند.
مدیرکل سازمان زمینشناسی و اکتشافات معدنی استان درباره گستردگی فرونشست در میدان نقشجهان، گفت: اگر با ادامه روند فعلی آب به کف آبخوان برسد، میدان نقشجهان 46 سانتیمتر فرونشست غیرمتقارن خواهد داشت. مسجد جامع عباسی نیز 10 سال است که در دست بازسازی قرار دارد و هر گوشهای از مسجد را که بازسازی میکنند، گوشه دیگر ترک میخورد و تعمیر روی تعمیر است که در مسجد انجام میشود. ترکهای فرونشست در پل خواجو هم کاملاً ظاهر شده است، در ایوانهای پل خواجو ترکهایی وجود دارد که تعدادی از آنها پر شده اما در بغل آنها بازهم ترکهای فرونشست در حال ایجاد شدن است، چون پل خواجو در بستر آبرفت با ضخامت 40 تا 50 سانت بنا شده و مشکل اصلی در داخل زمین است.
وی با تاکید بر اینکه تنها کاهش سرعت فرونشست، باز بودن جریان دائمی زایندهرود است، خاطرنشان کرد: سازههایی که در بستر زایندهرود مثل سیوسه پل، پل خواجو، پل چوبی و غیره به شکلی بنا شدهاند که همیشه باید آب در جریان باشد. وقتی که جریان آب را قطع و وصل میشود، رسهای موجود در خاک بر اثر آبگیری باد کرده و با قطع شدن جریان آب باز فشرده میشود و این اتفاق خودش به سازه فشار وارد میکند. علاوه بر آن زمین در حال فرونشست است و به صورت قائم نیز به سازهها فشار وارد میکند و بنا ترک میخورد. زمانی که چشمهها خشک و مرگ آبخوان فرا برسد، سرعت فرونشست کاهش پیدا خواهد کرد. در آن صورت میتوانند بستر زایندهرود را آسفالت کنند تا حداقل گرد و خاک مردم را بیمار نکند، اما الان زایندهرود هنوز خاصیت باروری دارد و اگر به صورت پایدار جریان یابد، میتواند آبخوان را تغذیه کند و سرعت فرونشست کاهش یابد، البته برای این اتفاق باید خروجی آبخوان را کاهش دهیم و آبی برداشت نشود.
انتهای پیام/170/ ز