به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، «عبدالباری عطوان» تحلیلگر برجسته جهان عرب و سردبیر روزنامه رای الیوم در واکنش به ادعاهای «نفتالی بنت» نخست وزیر رژیم صهیونیستی مبنی بر اینکه ارتفاعات جولان اشغالی هدفی راهبردی هستند و اسرائیل در تلاش برای دو برابر کردن شمار شهرکنشینان در آن است، در مقالهای اعلام کرد، به نظر میرسد که نفتالی بنت، نخست وزیر اسرائیل که کابینه وی تنها با یک رای بیشتر در حال حرکت است به شکل صحیح قادر به بازخوانی تحولات سریع در خاورمیانه و جغرافیای سوریه نیست و غرور و استکبار چشمان او را کور کرده است.
روز یکشنبه نفتالی بنت در کنفرانسی که روزنامه وابسته به راست افراطیهای اسرائیل به نام «مارکور ریشون» ترتیب داده بود ادعاهایی درباره بلندیهای جولان اشغالی مطرح کرد. بنت گفت: اسرائیل ارتفاعات جولان را حفظ خواهد کرد؛ حتی اگر مواضع بینالمللی در قبال سوریه تغییر کند و ارتفاعات جولان متعلق به اسرائیل است.
اما موضوعی که نفتالی بنت و همه متحدان وی در اردوگاه راست افراطی رژیمصهیونیستی متوجه آن نیستند این است که شرایطی که 55 سال قبل موجب شد اسرائیل بتواند بلندیهای جولان را اشغال کند- چه از نظر سیاسی و نظامی و- چه در سطح عربی و بینالمللی کاملا متفاوت از مرحله کنونی بود. نیروی هوایی پیشرفته اسرائیل که در سال 1967 اعراب را شکست داد اکنون بسیاری از عناصر قدرت خود را از دست داده است.
از طرف دیگر در دوره اخیر نیز ارتش عربی سوریه بیش از ده سال در مقابل تروریسم ایستادگی کرد و توانست توطئهای که 65 کشور به سرکردگی آمریکا در آن ضد سوریه حضور داشتند را خنثی و بیشتر اراضی این کشور رابازگرداند. ارتش عربی سوریه زمانی که ارتفاعات جولان را از دست داد از نظر نظامی در شرایط مطلوبی قرار نداشت. اما رژیم صهیونیستی که در جنگ 1967 اعراب را شکست داد اکنون از یک موشک سوری یا لبنانی حتی اگر به شکل اتفاقی به اراضی اشغالی برخورد کرده باشد، وحشت دارد.
البته ما اینجا درباره زرادخانه موشکی حزب الله و موشکهای گروههای مقاومت در نوار غزه که اسرائیل و شهرکنشینان آن را بیش از 11 روز از جهان دور کرد صحبت نمیکنیم؛ ضمن اینکه اگر «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا از قاهره درخواست نمیکرد تا برای آتش بس فوری در جنگ غزه واسطه شود، این شرایط وحشتناک برای صهیونیستها طولانی تر نیز میشد.
ما نمیتوانیم حملات موشکی رژیم صهیونیستی علیه سوریه را نادیده بگیریم اما به زودی به خواست خداوند عید به دمشق می آید و نیروهای اسرائیلی شکست خورده از بلندیهای جولان و همه زمینهای عربی عقب نشینی میکنند.
اگر «آمریکای بزرگ» در افغانستان شکست خورد و نیروهای خود را با وضعیتی آشفته و تحقیرآمیز از این کشور بیرون کشید و این اتفاق همچنان به عنوان لکه ننگی در تاریخ ایالات متحده باقی خواهد ماند و همین صحنه طی روزهای آینده در عراق نیز تکرار خواهد شد؛ پس وضعیت ارتش اسرائیل که همه قدرت و سلاح و موجودیت خود را از آمریکا دارد چگونه خواهد بود؟ آیا آمریکا هزاران کلاهک هستهای و ده ها هزار تانک و هواپیما و ناوگان عظیمی از ناوهای هواپیمابر و زیر دریاییها در اختیار ندارد؟
ما در اینجا از جنبههای پیچیده نظامی دور میشویم و قصد داریم در تحلیل خود از زبان عقل استفاده کنیم. کاملا روشن شده همه موشکهایی که گروههای مقاومت در جنوب لبنان، نوار غزه، حشد شعبی در عراق و انصارالله یمن در اختیار دارند، موشکهایی پیشرفته با توانایی بسیار بالا هستند که موفق شدند سامانه «پاتریوت» و «ثاد» آمریکا در عربستان سعودی و سامانه گنبد آهنین رژیم صهیونیستی در فلسطین اشغالی را شکست دهند.
باید توجه کنیم که همه این موشکها و حتی موشکهای پیشرفته تر از آن در انبارهای ارتش عربی سوریه به مقدار زیاد موجود است و در حال حاضر مسئله تنها مسئله «صبر استراتژیک» و معادله«کظم غیظ» است تا پیروزی در زمان مناسب حاصل شود که حتماً این اتفاق خواهد افتاد. چه کسی انتظار داشت که حلب و حمص و درعا به حاکمیت سوریه برگردد؟
امروز سوریه با وجود همه رنجها و مشکلات اقتصادی که مردم این کشور متحمل شدند قدرتمندتر و با تجربهتر و قاطعتر از گذشته از بحران تاریک خارج میشود.
تفاوت بزرگ بین سوریه در روز سقوط جولان و دوره کنونی و آینده که شاهد آزادسازی ارتفاعات جولان از شر اشغالگران اسرائیلی خواهیم بود این است که سوریه در حال حاضر متعلق به محوری به نام مقاومت است که موشکها و زیردریاییها و هواپیماهای بدون سرنشین پیشرفته و ارتشهای قدرتمندی اختیار دارد و همه این سلاحها ساخت داخل بوده و وارداتی نیستند. مهمتر از همه اینکه محور مقاومت دارای رهبرانی با اراده مستقل است که هیچ ترسی از تصمیم گیری برای پاسخ به دشمن ندارند و شاید نبرد «شمشیر قدس» اخیر تجسم عملی از اراده مقاومت در این زمینه باشد.
آنچه که ما میخواهیم به نفتالی بنت و سایر نژادپرستان متکبر بگوییم این است که اسرائیل از سال 1967 در هیچ یک از جنگهای خود پیروز نشده است. به عبارت دیگر رژیمهای عربی که در دام خیانت عادی سازی با رژیم اشغالگر افتادند، بخش اصلی از توطئهای هستند که علیه سوریه برای تجزیه این کشور و از بین بردن وحدت اراضی آن صورت گرفت و همین کشورها اکنون در صف طولانی برای جلب توجه سوریه و باز کردن مرزهایشان با این کشور و احیای روابط با آن قرار دارند.
عربستان سعودی که صدها میلیارد دلار در جنگ علیه سوریه هزینه کرد تا پیوند بین دمشق و تهران را از بین ببرد ماههاست که با ایران مذاکره میکند و طبق اظهارات مقامات هر دو کشور این مذاکرات در مرحله پیشرفت مداوم قرار دارد.
در پایان باید بگوییم بلندیهای جولان یک منطقه عربی و متعلق به سوریه است و همان طور که سایر شهرهای سوریه به آغوش این کشور بازگشتند؛ صرف نظر از اینکه اشغال جولان چه مدت طول بکشد این منطقه نیز به سوریه بر میگردد و در کنار آن همه اراضی اشغالی فلسطین نیز به صاحبان اصلی این سرزمین باز خواهد گشت.
انتهای پیام/