به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، "نابینایی" دردی است که حتی تصورش برای لحظهای هم سخت است... اینکه تمام صداهای اطراف را حس کنی اینکه تمام زیباییهای زندگی را تنها لمس کنی حتی کودک خود را ... اینکه نتوانی کودکت را ببینی و با او کودکی کنی حس عجیبی است بین بودن و نبودن، اما افراد روشندل واقعا چشم دلشان روشن است و دنیا را با پاکی قلبشان میبینند. به بهانه روز جهانی "عصای سفید" لحظاتی را میهمان زوج نابینای مشهدی شدیم، زوجی که در سایه نبود امکانات، شغل و مشکلات معیشتی زیر یک سقف رفتند و حال با کمک خانوادههایشان روزهای زندگی را با عشق سپری میکنند.
جواد علمی 24 سال سن و دیپلم انسانی دارد؛ او در سن 7 سالگی چشم راستش را بر اثر حادثه از دست میدهد و در سن 10 سالگی چشم چپ را، حتی پیوند قرنیه هم برایش جواب نمیدهد و این اتفاق سبب میشود تا پایان عمر نابینا شود. معصومه اکبرزاده نیز 30 سال دارد و تحصیلاتش را تا مقطع لیسانس و در رشته علوم اجتماعی ادامه داده است اما او برعکس همسرش جواد تجربهای از روشنی دنیا ندارد چراکه از بدو تولد و مادرزادی نابینا به دنیا آمده است.
معصومه و جواد سال 97 ازدواج کردند و تا به امروز با کمک خانوادههایشان توانستهاند زندگی کنند و حال جمع دونفرهشان دارد به خانوادهای سه نفره تبدیل میشود و چشم امیدشان این روزها به تولد نوزادی است که چند ماه دیگر متولد میشود.
جواد میگوید بیکار است و تمام خرج و مخارج زندگیاش از یارانه بهزیستی تامین میشود و تنها با همان یارانه اندک زندگیاش را سروسامان داده است. وی میافزاید: از وقتی بزرگ شدم، معیارم برای ازدواج این بود که همسرم مثل خودم نابینا باشد چراکه وقتی هر دو نابینا هستیم باوجود بسیاری از مشکلات بهتر میتوانیم یکدیگر را درک کنیم. زندگی مشترک من و معصومه به رنگ آبی است چون زندگی آرامشبخشی را در کنار هم میگذرانیم و امیدوارم با تولد فرزندمان این آرامش چندبرابر شود.
جواد ادامه میدهد: خیلی سخت است که نمیتوانیم فرزندمان را ببینیم خیلی ناراحتکننده است و مانند خیلی مسائل دیگر باید با این موضوع هم کنار بیاییم اما لمس کودکی که حتی نمیتوانی زیبایی، گریه و خندهها و حتی ناراحتیاش را ببینی سخت است.
معصومه نیز در ادامه صحبتهای همسرش میگوید: مهمترین مشکل ما رفت و آمدمان است، حتی برای معمولیترین خریدهای روزمرهمان با مشکل روبهرو هستیم چه برسد به روزهایی که نیاز به دکتر داریم و یا کارهای اداری و بانکی برایمان پیش میآید.
جواد در پایان گفت: همسایه امام رضا(ع) هستیم اما نزدیک به دو سال است که بخاطر محدودیتهایی که داریم، نمیتوانیم به حرم برویم حتی اگر از آشنایان هم کسی بخواهد ما را همراهی کند برای او هم سخت است که دو نابینا را همزمان به زیارت ببرد دلمان برای حرم امام رضا(ع) تنگ شده است و تنها دلخوشیمان این است که همسایه امام رضا(ع) هستیم.
انتهای پیام/281/ ز