علیاکبر یوسفی در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم با اشاره اینکه بعد از مثبت شدن تست کرونای امین میرزازاده صاحب دوبنده تیم ملی در مسابقات جهانی نروژ شد، اظهار داشت: وقتی برای امین، مشکل کرونا پیش آمد، من در اردو حضور داشتم و از آمادگی خوبی برخوردار بودم. به هر حال تمام هدفم حضور در المپیک بود و مشکلاتی در کشتیام پیش آمد که نتوانستم به توکیو بروم، اما شانس با من یار بود و در مسابقات جهانی فرصت دوبارهای به من داده شد.
قهرمان سنگین وزن کشتی فرنگی جهان در مورد تاریخسازیاش در نروژ و کسب اولین طلای جهانی برای کشتی فرنگی ایران در وزن آخر، تأکید کرد: حس خیلی خوبی داشتم. از نوجوانی همیشه به این موضوع فکر میکردم. خصوصاً از سال 2011 که بشیر باباجانزاده مدال جهانی گرفت، من همیشه دوست داشتم که طلا بگیرم. من همیشه به این موضوع فکر میکردم که تاریخساز شوم.
وی همچنین خاطر نشان کرد: هم مادرم و هم پدرم خیلی برای من زحمت کشیدهاند. قبل از مسابقات تصمیم داشتم اگر مدال بگیرم، آن را به مادرم تقدیم کنم. قطعاً دعای مادرم هم در کسب این موفقیت بیتأثیر نبود.
کشتیگیر تاریخساز ایران در نروژ ادامه داد: وقتی به ایران برگشتیم، مادرم گریه میکرد. حدوداً دو ماهی بود که او را ندیده بودم. مادرم هیچ وقت کشتیهای من را نمیتواند تماشا کند و در زمان کشتی من فقط مشغول دعا و نماز خواندن است. من برای تشکر از مادرم مدالم را به او تقدیم کردم.
یوسفی با تأکید بر اینکه هرگز با طلای جهانی قانع نخواهد شد، گفت: هدفم طلای المپیک است و باید به دنبال این مدال باشم.
وی در مورد اینکه در غیاب میخایین لوپز کوبایی و رضا کایالپ ترک به طلای جهانی رسیده است نیز یادآور شد: من خودم را آماده کرده بودم با آنها کشتی بگیرم. برایم فرقی نمیکرد باشند یا نباشند. میخواستم با هر حریفی که هست بهترین کشتی را گرفته و خودم را اثبات کنم.
انتهای پیام/