به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم، حسین شریعتمداری مدیر مسئول روزنامه کیهان در یادداشتی تحت عنوان «مگر چند تا میدان خراسان داریم؟!» نوشته است:
1- چند سال پیش در یکی از یادداشتهای کیهان به خاطرهای از مرحوم پدرم اشاره شده بود که تکرار آن بیمناسبت نیست. بخوانید!
«خدا رحمت کند مشهدی عبدالله را. در میدان خراسان گاراژدار بود و اتوبوسها و کامیونها از گاراژش بار و مسافر میگرفتند. او را در نوجوانی دیده بودم، هنگامی که پیرمردی تقریبا از کار افتاده بود. داستانی که نقل میکنم را از مرحوم پدرم شنیدهام که با مشهدی عبدالله رفیق مسجد و هیئت بود. آن روزها برخی از اتوبوسها که قصد مسافرت به مشهد مقدس را داشتند به علت خرابی جادهها و طولانی بودن راه یکی از افرادی را که با راه و جاده آشنا بودند، به عنوان بلد - راهنما- با خود میبردند.
مشهدی عبدالله از جمله این بلدها بود که گاهی اوقات همراه رانندگان نابلد اتوبوسها به مشهد میرفت تا به قول خودش، هم به پابوس امام رضا علیهالسلام رفته باشد و هم به زوار آقا خدمتی کرده باشد. آن روز، نزدیک غروب آفتاب بود که اتوبوس با سلام و صلوات راهی مشهد شد. در حالی که مشهدی عبدالله را هم بهعنوان بلد همراه خود داشت. نیمههای شب بود که اتوبوس به میدان یک شهر رسید و راننده، مشهدی عبدالله را که روی صندلی عقب اتوبوس به خواب عمیقی رفته بود، بیدار کرد.
مشهدی عبدالله نگاهی به میدان انداخت و گفت اینجا گرمسار است و بعداز نشان دادن مسیر بعدی دوباره به عقب اتوبوس رفت و خوابید چند ساعت بعد، هوا گرگ ومیش شده بود که اتوبوس به میدان بعدی رسید.
این میدان، برخلاف میدان گرمسار، خالی از رفت و آمد نبود. راننده پیاده شد و از رهگذری پرسید؛ اینجا کجاست؟ و جواب شنید؛ میدان خراسان! با تعجب پرسید کدام میدان خراسان؟
و رهگذر گفت: مگر چند تا میدان خراسان داریم؟!... میدان خراسان تهران! این دفعه مشهدی عبدالله را که هنوز خواب بود، با ملامت بیدار کردند ولی دیگر کار از کار گذشته بود و راننده زیر لب غرغر میکرد؛ بعد از اون همه دنده صدمن یکغاز که عوض کردیم تازه رسیدیم به جای اولمون»!
2- دیروز آقای غریبآبادی نماینده محترم کشورمان در آژانس بینالمللی انرژی اتمی به سکوت رافائل گروسی در قبال برنامه هستهای رژیم صهیونیستی واکنش نشان داد. رافائل گروسی از محکومیت رژیم صهیونیستی به خاطر عملیات خرابکارانه در تاسیسات هستهای نطنز و ترور دانشمندان هستهای کشورمان طفره رفته و اعلام کرده بود « وظیفه ندارم در این خصوص سخنی بگویم»! و به اصطلاح توضیح داده بود که: « اسرائیل عضو NPT نیست و حتی آن را امضا نیز نکرده است، در حالی که ایران عضو معاهده است و تعهدات حقوقی در این زمینه دارد»!
و برادر عزیزمان آقای غریبآبادی در واکنش به اظهارات مدیرکل آژانس، توئیت زده است که « در این صورت، فایده عضویت در معاهده عدم اشاعه و اجرای کامل پادمانهای آژانس چیست؟ چگونه میتوان آژانس را به عنوان یک نهاد جدی، حرفهای و بیطرف دید، در حالی که اجرای رژیم پادمانی خود را به طور برابر و عادلانه برای تمامی اعضایش دنبال نمیکند»! و تاکید کرده بود که؛ « سکوت و غفلت در برابر برنامه هستهای اسرائیل پیام منفی را به اعضای معاهده ان.پی.تی میفرستد، مبنی بر اینکه؛ عضویت در معاهده مساوی است با پذیرش قویترین راستیآزمایی و نظارت، در حالی که بیرون ماندن از آن به معنای رهایی از هرگونه تعهد و انتقاد و حتی دریافت پاداش است»!
3- ضمن تشکر از آقای غریبآبادی نماینده دائم ایران در آژانس بینالمللی انرژی اتمی و همچنین گلایهای دوستانه از ایشان که چرا طی 8 سال گذشته به اینگونه موارد نپرداختهاند؟ باید از مسئولان هستهای کشورمان پرسید آژانس و گردانندگان اصلی آن، یعنی آمریکا و انگلیس و کارتلهای بزرگ سرمایهداری و صهیونیستی تاکنون کدام گام مثبت را به نفع برنامه هستهای کشورمان برداشته؟! و کدام فرصت و بهانهای را برای توطئه علیه فعالیت هستهای ایران، از دست دادهاند؟! پاسخ این سؤال را فقط با نگاهی گذرا به برخوردهای دو دهه اخیر آژانس با برنامه هستهای کشورمان به وضوح و بدون کمترین ابهام و تردیدی، میتوان یافت.
4- کیهان بعد از سومین سفر محمد البرادعی، مدیرکل وقت آژانس با ارائه دلایلی که تاکنون هیچیک از آنها از سوی هیچیک از مسئولان محترم رد نشده است، شرایط کنونی را پیشبینی کرده و با استناد به ماده 10 معاهده NPT پیشنهاد کرده بود که تنها و بهترین گزینه پیش روی خروج از معاهده NPT است.
در کیهان به گواهی نسخههای آن که برای همگان قابل دسترسی است، ارسال پرونده هستهای ایران به شورای امنیت سازمان ملل و کشدار شدن چالش پیشبینی شده و آمده بود که آمریکا و متحدانش از چالش هستهای به عنوان یک اهرم علیه جمهوری اسلامی ایران استفاده میکنند و در هیچ شرایطی از آن دست نخواهند کشید. گفتنی است چند سال قبل جرج فریدمن، یکی از صاحبنظران معروف آمریکایی در پاسخ به خبرنگار « یو. اس. ای. تودی» گفته بود؛ مسئله ما با ایران مسئله هستهای نیست. مسئله آن است که ایران نه فقط بدون رابطه با آمریکا، بلکه در حال تخاصم و درگیری با آمریکا توانسته است به بزرگترین قدرت تکنولوژیک و نظامی منطقه تبدیل شود.
5- اکنون بعد دو دهه چالش و صرف هزینههای کلان و از دست دادن فرصتهای بیشمار، مسئولان محترم نیز از بیهوده و زیانبار بودن عضویتمان در NPT سخن میگویند. چند سال قبل نیز برخی از مسئولان هستهای کشورمان به تلویح - و نه تصریح- به احتمال خروج از NPT اشاره داشتند ولی ... حالا سؤال این است که اگر از حضورمان در NPT هیچ دستاوردی نداشته و به جای دستاورد، از دست داده داشتهایم چرا باید در خروج از این معاهده تردید کنیم؟!
انتهای پیام/