«پژمان پشتام» در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در مورد اینکه بعد از کسب مدال برنز جهان گفته بود «سال سختی را پشت سر گذاشته» عنوان کرد: واقعاً سال سختی بود. مادر و پدرم در فاصلهای کوتاه به بیماری سرطان مبتلا شدند. ابتدا مادرم بیمار شد و درگیر شیمیدرمانیاش شدیم. یک پایم تمرین بود و یک پایم درگیر پیدا کردن دارو و پیگیری کارهای درمان و بیمارستان. این روند 6 ماه طول کشید تا در نهایت پزشک تشخیص جراحی داد. در این مدت تمرین میکردم و از تمرین به بیمارستان میرفتم. هنگامی هم که به خاطر زمان تمرینات نمیرسیدم، برادرم این کار را انجام میداد.
وی با اشاره به اینکه از نزدیک شاهد فداکاری و دلسوزی کادر درمان در ایام کرونا بوده است، ادامه داد: باید تشکر ویژهای از کادر درمان داشته باشم. در این ایام سخت، به چشم خود دیدم و با گوشت و استخوانم حس کردم که آنها چقدر زحمت کشیده و جانشان را کف دستشان گذاشتهاند.
این کشتیگیر شهرری با بیان اینکه مادرش را در ماه بهمن سال گذشته از دست داد، گفت: قبل از مسابقات آسیایی بزرگسالان «محمد بنا» اسم مرا را برای 77 کیلو داده بود و میخواستیم به قزاقستان برویم که این اتفاق رخ داد و مادرم را از دست دادم. باید از بنا تشکر ویژهای داشته باشم. بعد از اینکه مادرم فوت کرد، 20 روز تمرین نکردم و اصلاً بعد از آن دلم نبود که کشتی بگیرم. از نظر روحی وضعیت خیلی بدی داشتم اما محمد بنا حرفهایی به من زد که خیلی روی بازگشتم تأثیر داشت. او گفت «میدانم چقدر مادرت را دوست داشتی، اما حالا او را برای همیشه در قلبت نگه دار، هر وقت دلت تنگ شد در قلبت با او صحبت کن. تا الآن برای هر چیزی کشتی گرفتی، حالا دیگر برای شاد کردن روح مادرت کشتی بگیر».
پشتام تأکید کرد: با این حرف هدفم همین شد که دل مادرم را در آسمان شاد کنم. به نظر من قهرمانان اصلی مادران هستند؛ مادرانی که با ذوق و زحمت فراوان، برای بچههایشان غذا درست میکنند و همه کار انجام میدهند که وقتی از تمرین و باشگاه و اردو برمیگردی، حالت خوب باشد. کوچکتر که بودم مادرم کشتی را زیاد دوست نداشت و میگفت برو سوارکاری یا رشتهای دیگر، اما کمکم علاقه پیدا کرد و من را برای ادامه کار خیلی تشویق میکرد و هم اکثر کشتیگیران را میشناخت.
نفر سوم وزن 82 کیلوی جهان در مورد اینکه «حمید سوریان» گفته بود از مدال برنز او به اندازه تمام مدالهای خودش خوشحال شده، تصریح کرد: او واقعاً ژنرال کشتی فرنگی و افتخار همه است. خوشحالم که بچه محل او هستم و شهرری سرداری مثل سوریان دارد. از بدو ورودم به کشتی حرفهایش رویم تأثیرگذار بود. سوریان قبل از آنکه در نروژ روی تشک بروم، به من گفت اگر میخواهی مدال جهانی و المپیک بگیری آن هم در یک وزن هم بالاتر، باید بیشتر از آنچه هستی، باشی و سه برابر مایه بگذاری.
این فرنگیکار 27 ساله با اشاره به اینکه سال 2018 هم در وزن 77 کیلو عضو تیم ملی بود، گفت: آن سال متأسفانه باختم، اما این حرف حمید سوریان خیلی رویم تأثیر داشت، او به بقیه بچهها هم همین را میگفت. خداراشکر که توانستم عملکرد خوبی داشته باشم. شاید توقع این نبود که یک وزن بالاتر بتوانم مدال جهانی بگیرم چون هنوز در 82 کیلو جا نیفتاده بودم و فقط یک ماه فرصت داشتم خودم را به وزن ایدهآل برسانم. از اعتماد محمد بنا و همچنین تلاش کادر فنی تشکر میکنم. خداراشکر که جواب اعتمادشان را با مدال دادم.
وی گفت که پدرش اکنون در بیمارستان است و تأکید کرد: وقتی از نروژ برگشتم، پدرم را در فرودگاه ندیدم و بعد متوجه شدم که متأسفانه فردای روزی که من کشتی داشتم، از هیجان دچار خونریزی معده شده است. امیدوارم زودتر حالش خوب شود.
پشتام گفت: از مسئولان شهرری، رئیس تربیت بدنی و هیئت کشتی و همچنین باقرشهر و بچه محلهایم که در مراسم استقبال سنگ تمام گذاشتند و برایم جشن گرفتند تشکر میکنم.
انتهای پیام/؛