به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان و به نقل از روابطعمومی دانشگاه صنعتی اصفهان، شهید حسین شکرائیان که به عنوان شهید گمنام در سال 1386 در دانشگاه صنعتی اصفهان دفن شده بود، از طریق انجام آزمایش DNA شناسایی شد.
شهید حسین شکرائیان فرزند محمدحسن متولد 1337، جمعی لشکر 32 انصارالحسین(ع) از همدان به جبهه اعزام شد و در تاریخ 25 مهر 1361 در عملیات مسلم بن عقیل(ع) در سومار به فیض شهادت نائل آمد و پیکر پاکش در منطقه بر جای ماند.
این شهید والامقام در زمان شهادت دانشجوی رشته مهندسی عمران دانشگاه علم و صنعت بود و از قضا مزار پاک وی به دلیل عدم شناسایی بیش از 14 سال و به صورت گمنام محل انس دانشجویان و دانشگاهیان دانشگاه صنعتی اصفهان بود.
روز گذشته و پس از گذشت 39 سال چشمانتظاری، خبر شناسایی این شهید توسط محمدرضا گرایی، قهرمان المپیک و جهان کشتی که پیشتر مدال طلای خود را به یکی از شهدای گمنام اهدا کرده بود، در حرم مطهر امام رضا(ع) به پدر و مادر شهید شکرائیان اطلاع داده شد و این خانواده از چشمانتظاری درآمدند.
در طی این مراسم، مادر شهید شکرائیان، لوح تقدیری به آقای محمدرضا گرایی اهدا کردند و در آن برای اهدای مدال طلای این قهرمان به یک شهید گمنام تشکر و قدردانی نموده و خبر افتخار ملبس شدن ایشان به لباس خادمی حضرت امام علیبنموسیالرضا(ع) را به ایشان دادند.
آنچه میخوانیم بخشی از وصیتنامه شهید حسین شکراییان است:
به نام خدایی که در سختترین شرایط تنها حامی مددکاران است و با سلام و درود بر حضرت مهدی(عج) و امام امت این پیر خدا که قلوب مستضعفین دنیا را به خود متوجه کرده، آن عارفی که با سخنان نرم و دلنشین خود نگرانی و تشویش را از دلهای مضطرب میزداید.
«انالله انا الیه راجعون: از اوئیم و به سوی او باز میگردیم»
«الهم ارزقنی شفاعةالحسین یومالورود و ثبتلی قدم صدق عندک معالحسین و اصحابالحسین الذین بذلوا مهجهم دونالحسین(ع)»
خدایا تو خود گواهی برای آنکه در پاسداری اسلام و انقلاب سهمی داشته باشم گام در جبهه نهادم، خدایا من خود میدانم که بسیار به دنیا وابستهام و تاکنون آنچنان که شایسته است حلاوت عبادت تو را نچشیدم.
سخن کوتاه کنم از تمامی برادران و خواهرانی که با آنها به نحوی آشنایی داشتهام طلب مغفرت میکنم و تنها تقاضایی که دارم هر وقت به یاد من افتادید برای تخفیف گناهانم فاتحهای قرائت و یا چند آیه از قرآن را تلاوت و ثوابش را هدیه کنید، به امید زیارت کربلا حسین(ع) و آمرزش گناهان از طرف خداوند.
اکنون سخنی با خانواده دارم، مادرم میدانم که در عزاداری من بسیار نگران خواهی شد، هر وقت که دلتنگ شدی به یاد مصیبتهای مادرت فاطمه (س) بیفت آنگاه قدری آرام خواهی گرفت. به یاد آنکه در روز جزا شما را جایگاهی بلند است اگر چه خدا مرا نپذیرد.
به خانوادههای شهدا سرکشی کن که بهترین یاور و بهترین دوست برای شما هستند. به سخنان امام گوش فرا دهید که مایه آرامش و تسکین دردهاست. پدرم خواهران و برادرانم، همیشه در همه حال عاشق امامتان باشید و با پیروی در دوری از او راه پاک شهیدان را تداوم بخشید در مجالس دعا و اجتماعات اسلامی شرکت و در محافل اسلامی فعالیت مستمر داشته باشید.
«التماس دعای خیر از همگی شما دارم».
انتهای پیام/167/ش