به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، از زمان آغاز جنگ گروههای تروریستی علیه سوریه، رژیم صهیونیستی بدون وقفه اهدافی را در سوریه مورد هجوم قرار داده است. این حملات که با هدف ضربه زدن به جبهه مقاومت و جلوگیری از قدرت یافتن و نفوذ همپیمانان اعضای مقاومت صورت گرفته، به هیچ وجه قطع نشده و مقاصد چندجانبهای را دنبال کرده است که مهمترین آنها ایجاد تفرقه و انشقاق در جبهه سوریه بوده است.
حملات صورتگرفته از سوی رژیم صهیونیستی نقاط مختلفی را هدف قرار داده و از اعضا و فرماندهان جبهه مقاومت گرفته تا سنگرهای خالی آنها را در بر گرفته است. این حملات که با چراغ سبز ایالات متحده انجام شده براساس یک راهبرد میانه و در راستای راهبرد کلان نظامی امنیتی رژیم صهیونیستی، اجرایی شده است.
راهبرد «جنگ بین جنگها»
رژیم صهیونیستی، بهخلاف سایر ساختار سیاسی جهان ـ که ساختار نظامی را برای حفظ خود تقویت میکنند ـ یک ساختار نظامی است که برای حضور در عرصه سیاسی جهان به مقوله سیاست نیز میپردازد، در حقیقت رژیم صهیونیستی یک پادگان نظامی است که در عرصه سیاسی بهروش نظامی عمل میکند.
آغاز بحران سوریه فرصتی نظامی را در اختیار رژیم صهیونیستی قرار داد تا این ساختار نظامی آنچه را تحت عنوان چالش امنیتی برای خود تعریف کرده بود، مورد حمله قرار دهد. در منظومه امنیتی رژیم اسرائیل، محور مقاومت و اعضای آن مهمترین چالش رژیم صهیونیستی تعریف شدهاند لذا صهیونیستها تلاش کردند میان بحران سوریه بیشترین ضربه را به محور مقاومت بزنند، از این رو پس از آنکه چند سال به مواضع و نیروهای مقاومت حمله کردند برای آن راهبرد و استراتژی مشخصی را نیز تعریف کردند، راهبردی که «جنگ بین جنگها» نام گرفت.
مقصود از این راهبرد آن بود که آنها بین یک بحران به آنچه چالش و دشمن تعریف کردهاند بیشترین ضربه را بزنند. صهیونیستها در این مسیر از هیچ اقدامی دریغ نکردند و حملات وحشیانهای را در خاک سوریه ترتیب دادند.
اهداف حمله به سوریه
براساس راهبرد «جنگ بین جنگها» صهیونیستها تمام آنچه را از مقاومت در تیررس داشتند با اهدافی متعدد هدف قرار دادند، این اهداف بهزعم صهیونیستها اینگونه تعریف شدهاند:
جلوگیری از دستیابی مقاومت لبنان به سلاحهای جدید
صهیونیستها طی سالهای اخیر دفعات بسیاری مدعی شدهاند که محمولههای سلاح و تجهیزات نظامی را هدف قرار دادهاند که از خاک سوریه بهسمت لبنان در حرکت بودهاند. آنها پس از هدف قرار دادن این اهداف مدعی شدهاند که مانع رسیدن هرگونه سلاح به مقاومت خواهند شد. صهیونیستها در برخی مقاطع حتی ادعا کردند نوع سلاحهای هدف قرارگرفته چه بوده است؛ ادعایی که هیچگاه ثابت نشد و در حد ادعا باقی ماند.
ترور فرماندهان مقاومت
ترور فرماندهان محور مقاومت یکی از اصلیترین اهداف رژیم صهیونیستی طی دهههای گذشته بوده است، این هدف را صهیونیستها بهطور مشخص در سوریه نیز دنبال کردند. ترور «سمیر قنطار» و «مصطفی بدرالدین» بارزترین اقدام رژیم صهیونیستی بود. آنها این هدف را نیز در سوریه شدیدتر از همیشه دنبال کردند چرا که بهزعم آنها تبعات کمتری میتوانست برایشان داشته باشد.
تضعیف دولت سوریه
در راهبرد امنیتی رژیم صهیونیستی از زمان تأسیس این رژیم این نکته بهعنوان یک هدف نهایی ثبت شده است که برای آنکه تفوق و برتری رژیم صهیونیستی تحتالشعاع قرار نگیرد، ارتشهای کشورهای همسایه فلسطین باید همواره در ضعف قرار داشته باشند. صهیونیستها این هدف را در تمام دوران اشغال فلسطین دنبال کردهاند و تمامی جنگهایی که با کشورهای عربی به وجود آوردند در این مسیر صورت گرفت.
در جریان بحران سوریه، رژیم صهیونیستی علاوه بر اینکه به مخالفان دولت سوریه برای ضربه زدن به سوریه کمک میکردند، زیرساختها و امور مرتبط با قدرت نظامی سوریه را همواره هدف قرار دادند و این بخش یکی از اهداف مهم و اولویتدار آنها محسوب میشد.
ایجاد اختلاف بین اعضای محور مقاومت و همپیمانانشان
صهیونیستها در راستای تضعیف مقاومت همواره تلاش کردند با متهم کردن اعضای مقاومت به برخی اقدامات بین اعضای محور مقاومت و حامیان سوریه اختلاف بهوجود آورند، نمونه بارز این اقدام هدف قرار دادن هواپیمای روسی در شمال سوریه بود که به اختلاف شدید با روسیه و تهدیدهای شدید پوتین منجر شد.
سفر «بنت» به روسیه و حمله به «دمشق»
هدف حمله ظهر شنبه صهیونیستها به «دمشق» با مروری بر جنگ روانی و رسانهای رژیم صهیونیستی پیش از سفر نخست وزیر رژیم صهیونیستی به مسکو قابل تفسیر و شفافسازی است.
پیش از آنکه «نفتالی بنت»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای دیدار با «ولادیمیر پوتین» به سوچی برود رسانههای این رژیم در اقدامی هماهنگ و وسیع یکی از اهداف این سفر را دریافت تأیید «پوتین» برای اقدامات وسیعتر در سوریه از سوی رژیم صهیونیستی مطرح کردند. این مسئله در تمامی رسانههای رژیم صهیونیستی و همپیمانان منطقهای آنها بهطور چشمگیری منتشر شد.
اخبار منتشرشده پس از پایان این سفر حکایت از آن داشت که «بنت» موفقیت قابلتوجهی در این عرصه به دست نیاورده است. مستمسک این نتیجه عدم اعلام رسانههای رژیم صهیونیستی و اخبار پنهانی بود که از منابع آگاه و پنهان به گوش میرسید. نه رسانههای صهیونیستی روی تأیید «پوتین» صحه گذاشتند و نه منابع آگاه از تأیید این موضوع سخنی گفتند، لذا صهیونیستها در راستای ایجاد تفرقه بین محور مقاومت و یکی از مهمترین حامی سوریه یعنی روسیه از روز چهارشنبه تاکنون چند مورد حمله را ترتیب دادند تا اذهان را بهسمت همان گزینه متمایل کنند که پیش از دیدار «بنت» با «پوتین» روی آن بزرگنمایی کرده بودند.
در حقیقت حملات مستمر پس از بازگشت «بنت» از سوچی قصد دارند این گزاره را بدون اعلام رسمی در افکار عمومی تقویت کنند که «پوتین» به صهیونیستها اجازه اقدام باز در سوریه را داده است.
آنچه طی سالهای گذشته از سوی رژیم صهیونیستی در سوریه دنبال شده است با هدف ضربه زدن به مقاومت و جلوگیری از قدرت یافتن اعضای این جبهه است اما حالا که آنها این گزینه را کاملاً شکستخورده میبینند و خودشان به توانمندیهای مقاومت هر روز اذعان میکنند به عرصه جنگ روانی وارد شدهاند و تلاش میکنند با ایجاد تفرقه در محور مقاومت و همپیمان آن روسیه کاستیهایشان را جستوجو کنند. رویکرد دیگر صهیونیستها در این مسیر صدور بحران به خارج از سرزمین اشغالی است؛ بحرانی که همچون خوره از داخل آنها را ضعیف کرده است و توان حل آن را نداشتهاند.
انتهای پیام/+