به گزارش خبرگزاری تسنیم از بجنورد٬ جارو بافی یکی از سنتهای دیرینهای است که ثبت ملی شده و در جایجای ایران طرفداران خود را دارد، اگرچه مانند سابق تولید نمیشود اما کماکان رونق داشته و موجب اشتغالزایی و درآمد اهالی برخی مناطق کشور است.
روستای ملاحسن در حومه بخش مرکزی شهرستان مانه و سملقان استان خراسان شمالی نیز یکی از این مناطق است. این روستا به دلیل کشت و بافتن جاروی باکیفیت به شهرک جارو معروف شده است.
طبق سرشماری سال 95 جمعیت این روستا 1734 نفر و 550 خانوار بوده است که حدود80 درصد مردم این خطه به جارو بافی مشغولاند و بقیه مردم نیز کشاورزی و دامداری میکنند. کاشتن جارو در این روستا قدمتی 100 ساله دارد و همین موجب میشود جوانان دیگر برای کار به شهر نروند و در روستای خود در کنار پدرومادر به شغل جارو بافی بپردازند.
در این روستا 180 کارگاه جارو بافی وجود دارد و با توجه به کمآبی شهرستان مانه و سملقان، روستاییان بیشتر جارو کشت کرده و نسبت به کشت گوجه، پیاز و دیگر محصولات بهصرفهتر است.
اهالی این روستا در فصل اردیبهشتماه جاروهای خود را کاشته و شهریورماه زمان برداشت آن فرامیرسد. جارو بافی برای 2 هزار نفر بهصورت مستقیم و 3هزارنفر به صورت غیرمستقیم شغل ایجاد کرده است و مردان و زنان روستاهای اطراف مانند روستاهای کال ایمانی، ناظر آباد، مهمانک،کشانک و قره مصلی برای کارکردن به این روستا عزمیت میکنند.
بعد از جمعآوری جاروها آن را به حیاط منزل آورده وزنان مردان مشغول پوست کندن جارو میشوند؛ همچنین اهالی این روستا از برگهای جارو برای علوفه دامهای خود استفاده میکنند.
با یک حساب معمولی به می توان به این نتیجه رسید که اگر هنر صنعت فراموش شده جاروفی در خراسان شمالی احیاء شده و مورد اقبال مردم قرار گیرد، بیش از 10 هزار نفر در روستاهای استان می توان از طریق آن امرار معاش کنند.
انتهای پیام/311/ ع