به گزارش خبرگزاری تسنیم از رشت، تیم فوتبال سپیدرود پس از چند سال رویایی که لیگ دسته دوم تا حضور در لیگ برتر را تخت گاز سفر کرد، پس از دو سقوط پی در پی دو سالی هست که در لیگ دسته دوم دست و پا میزند و با اخباری که از این تیم به گوش میرسد فاصله چندانی با یک انفجار بزرگ ندارد.
نداشتن مالک مشخص، تغییرات پیدرپی مدیریتی و فنی، بسته بودن پنجره نقل و انتقالاتی، خالی بودن حساب باشگاه و نداشتن حامی مالی، تخریب ورزشگاه عضدی و در اختیار نداشتن ورزشگاه سردار جنگل رشت، دخالتهای مسئولین محلی در مسائل مختلف باشگاه و عدم حضور هوادارانش در ورزشگاه تنها قسمتی از مشکلات مشترک سپیدرود در 5 سال گذشته هستند.
اما آنچه که این روزها بیشتر از همیشه ناقوس را برای قدیمیترین تیم فوتبال گیلان به صدا در آورده است مبهم بودن مسائل مالکیتی این باشگاه هست که بر مبنای اخطار رسمی مسئولان سازمان لیگ در صورت عدم برطرف شدن این مشکل اجازه شرکت در لیگ دسته دوم که هفته آینده آغاز میشود را به سپیدرود نخواهد داد.
سپیدرود هفته گذشته در جام حذفی برابر تیمی از خوزستان به میدان رفت که تا چند ساعت مانده به آغاز مسابقه به دو دلیل اجازه به میدان رفتن این تیم از سوی کمیته تعیین وضعیت به سپیدرود داده نشده بود که یکی بسته بودن پنجره نقل و انتقالاتی این تیم به دلیل بدهی 2 میلیارد و 265 میلیون تومانی این باشگاه و دیگری نامشخص بودن وضعیت مالکیتی سپیدرود بوده است.
از آنجایی که سید مهدی آقازاده مدیرعامل سپیدرود در فصل گذشته توانسته بود حدود 2 میلیارد تومان از بدهی این باشگاه را تسویه کند و خوش حسابی خود را در کمیته تعیین وضعیت ثابت کرده بود موفق شد تا با گذاشتن چک تضمین اجازه شرکت در جام حذفی را دریافت کند تا پس از آن با جلب رضایت و تسویه با تعداد دیگری از شاکیان مشکل تیمش را برطرف کند.
اما بخش دوم ماجرا بزرگتر و پیچیدهتر از آن است که مدیرعامل این باشگاه به تنهایی قادر به برطرف کردنش باشد و در واقع از حدود اختیارات یک مدیرعامل به کلی خارج است و آن اخطار شدید سازمان لیگ مبنی بر تعیین تکلیف قطعی مسئله مالکیت باشگاه سپیدرود است.
سازمان لیگ برای صادر کردن اجازه شرکت باشگاه سپیدرود در لیگ دسته دوم؛ نام مالک و پروانه مالکیتی دارای اعتبار، شرکت ثبت شدهای که مالک باشگاه باشد، شناسه اقتصادی و شناسه ملی شرکت، مدارک هویتی اعضای هیئت مدیره، رییس هیئت مدیره و مدیرعاملی که منتخب هیئت مدیره باشد و سایر اسنادی که نشان دهد سپیدرود دارای ساختار مالکیتی مشخصی است را از این باشگاه طلب کرده است.
واقعیت ماجرا این است که سپیدرود هیچکدام از این موارد مطرح شده را ندارد و متاسفانه با گره کوری که در بحث مالکیتی این تیم زده شده از یک سو و عدم اراده مسئولین امر تا امروز در برطرف کردن این مشکلات از سوی دیگر امید چندانی به بهبود اوضاع این تیم نمیرود.
آخرین اقدام جدی برای حل مشکلات مالکیتی سپیدرود مربوط می شود به پاییز سال گذشته که فرماندار رشت با تشکیل کارگروهی متشکل از فرماندار، مدیرکل ورزش و جوانان و رییس هیئت فوتبال گیلان، نمایندگان رشت در مجلس و نمایندگان چند نهاد نظارتی با اعلام فراخوانی از متقاضیان دریافت مالکیت سپیدرود دعوت به عمل آوردند.
در نهایت این کارگروه پس از بررسی رزومه متقاضیان مالکیت، هیچکدام از آنها را واجد شرایط تشخیص نداد که با توجه به رزومه اغلب متقاضیان و اعلام انصراف تعدادی از آنها عملکرد و دقت نظر این کارگروه در ممانعت از یک واگذاری اشتباه دیگر جای تقدیر دارد و کاش در واگذاری شتابزده سپیدرود به تمامی مالکین 5 سال اخیر نیز چنین کارگروهی تشکیل و اعمال نظر میکرد.
مشکلات مالکیتی سپیدرود از جایی آغاز شد که در آغاز لیگ دسته دوم فصل 94-95 جمشید غلامی مالک وقت این باشگاه با ارسال نامهای از تیمداری اعلام انصراف کرد و محمد پورمحسن مدیرعامل این تیم مسئولیت اداره سپیدرود را برعهده گرفت و موفق شد سپیدرود را همراه با تیم مدیریتی خود به لیگ دسته اول رهنمون سازد تا پس از کش و قوس فراوان، مالکیت قطعی این باشگاه از سوی اداره ورزش و جوانان گیلان به وی واگذار شود.
سپیدرود در زمان پورمحسن و تیم مدیرتی وی برای نخستین بار صاحب هیئت مدیره واقعی و ساختار شد و با ارائه طرحی کار شده به شهرداری کلانشهر رشت برای نخستین بار در تاریخ این باشگاه مجوز اسپانسری شهرداری با رقمی نزدیک به یک میلیارد تومان صادر شد و نام سپیدرود پس از سالها دوباره بر سر زبان افتاد اما این اتفاقات خوب آغازی شد برای طمع کاریهای عدهای که همیشه دنبال حاضری خوری بودند.
سپیدرود که به دلیل تاخیر در پرداخت قسط نخست مبلغ اسپانسری شهرداری دچار مشکلات مالی شده بود بهانه به دست مسئولین وقت اداره کل ورزش و جوانان افتاد تا با تشکیل جلسهای، مالکیت را از پورمحسن سلب و به صورت موقت به هیئت فوتبال گیلان واگذار شود و هرگز تا به امروز به این تخلف آشکار که مبنای یک بدعت نامیمون و دخالتهای بعدی مسئولان بود رسیدگی نشد.
سپیدرود هر چند موفق شد به لیگ برتر صعود کند اما به دلیل نداشتن مالکیت مشخص و عدم اجازه تیمداری توسط هیئت فوتبال پس از گذشت یک سال در یک فرایند شتاب زده و بدون تحقیق و بررسی از سوی مدیرکل وقت ورزش و جوانان گیلان در سال 96 به فردی به نام کیومرث بیات به صورت موقت واگذار شد و پس از گذشت کمتر از یک ماه دوباره از بیات بازپس گرفته شد و در اختیار تن زاده قرار گرفت.
پس از تثبیت ماندگاری سپیدرود در لیگ برتر در سال 97 در پی یک جنگ آشکار ما بین اداره کل ورزش و جوانان، هیئت فوتبال و برخی مسئولین سیاسی وقت با تنزاده در نهایت باشگاه سپیدرود از وی سلب مالکیت شد و بازهم در یک فرایند شتابزده دیگر به یک فرد غیر بومی به نام محمد نوین واگذار شد و پس از چند ماه دوباره از نوین بازپس گرفته شد و به صورت موقت در اختیار بیات قرار داده شد.
در ادامه و در حالی که ثابت قدم شهردار سابق رشت با یک تیم مالی قابل قبول تقاضای در اختیار گرفتن قطعی باشگاه سپیدرود را داده بود به دلیل باز بودن شکایت مالکین سابق (پورمحسن، تنزاده و نوین) و عدم امکان محقق شدن درخواستهای معقولانه ثابت قدم این واگذاری صورت نگرفت تا یک موقعیت طلایی برای سامان گرفتن این تیم از دست برود و باشگاه سپیدرود به علی کریمی واگذار شد.
در ارتباط با مالکیت علی کریمی در سپیدرود باید چند نکته را در نظر گرفت که وی هرگز تمایلی برای مالک شدن نداشت و در اصل کریمی برای طرح شکایت و نقد کردن طلبش از تن زاده به رشت آمده بود که مسئولین اداره کل ورزش و هیئت فوتبال گیلان برای رهایی از هجمههای چند واگذاری پر اشتباه و مسلسلوار قبلی و تحتالشعاع قرار دادن عدم واگذاری به ثابتقدم که در بین سپیدرودیها بسیار محبوب بود، این انتقال را رقم زدند.
در پروسه انتقال سپیدرود به علی کریمی قولی مانند پرداخت بیش از دو میلیارد از 6.5 میلیارد بدهی سپیدرود توسط اداره ورزش وجوانان و هیئت فوتبال، کمکهای مالی استانداری، بعضی از نمایندگان مجلس، شهرداری و سایر همکاریهای لجستیکی به وی داده شد که هرگز عملی نشد و به همین دلیل مقامات مربوطه در مصاحبه خود با رشوه کلامی بیش از حد و اغراق گونه سعی میکردند وی را آرام نگه دارند و بعد از زمین گذاشتن سپیدرود توسط کریمی هم هرگز تن به مناظره درخواستی با او نداند.
سپیدرود در حالی که می توانست با یک مالکیت معقول در لیگ برتر بماند با تصمیم احساسی علی کریمی در حساس ترین شرایط فنی مالکیتش دچار تغییر شد و بدتر آنکه برای بار سوم با یک قرارداد ترکمن چای گونه و وجود بندهای عجیب و در نظر نگرفتن منافع و مصالح باشگاه سپیدرود توسط علی کریمی به کیومرث بیات واگذار شد.
قرارداد انتقالی که در 3 سال گذشته مبنای تمام مشکلات سپیدرود بوده و موجب شده که هر خریدار جدیدی پس از رویت مفاد آن از خرید سپیدرود صرف نظر کند و مانند استخوانی در گلوی این تیم گیر کند و جالب اینجاست در حالی که زیر آن قرارداد را نایب رییس هیئت فوتبال و معاون وقت اداره کل ورزش و جوانان گیلان امضا کردند هرگز در باره علل امضای آن شفاف سازی نکردند.
سپیدرود با همان مالکیت مجهول در دو سال متوالی از لیگ برتر به لیگ دسته اول و سپس دسته دوم سقوط کرد و سال گذشته هم در لیگ دسته دوم درجا زد و حالا در آستانه آغاز لیگ امسال این زخم کهنه سر باز کرده و دارد جلوی ادامه حیات سپیدرود را در فوتبال ایران می گیرد و اگر در مدت زمان باقی مانده ضرب الاجل سازمان لیگ به سپیدرود، مشکلات مالکیتی سپیدرود رفع نشود وضعیت این باشگاه قدیمی بیش از پیش به هم خواهد ریخت.
سپیدرود به عنوان یکی از معدود تیم های به معنی واقعی خصوصی و از قدیمی ترین تیمهای فوتبال ایران تنها چند روز فرصت دارد که بتواند مشکلاتش را حل کند و در این راه مسئولین سیاسی استان گیلان و کلانشهر رشت باید آستین را بالا بزنند و به ویژه که بعد از سال ها یک استاندار بومی در گیلان انتخاب شده و شهردار جدید نیز از اعضای سابق هیئت مدیره سپیدرود است و هواداران پرتعداد و عاشق این تیم انتظار دارند که یک بار برای همیشه مشکلات تیم محبوبشان به بهترین شکل ممکن برطرف شود.
سپیدرود در طول تاریخ 53 سالهاش روزهای دلچسب و خاطره انگیزی را برای مردمان گیلان زمین ساخته است و در این روزها که نفسش به شماره افتاده نوبت ادای دین مسئولین گیلان به این تیم است تا بتوانند شادی را به خانوادههای گیلانی باز گردانند که فوتبال ایران برای بازگشت دوباره رودخروشان شمال به سطح نخست لحظه شماری میکند.
انتهای پیام/620/ف