به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، این روزها به پیشکسوتان سینما و تلویزیون زنگ میزنیم با یک حالت بغض و اندوهی درباره هنرهای نمایشی صحبت میکنند. برخی از آنها در بستر بیماریاند و کسی حالی از آنها نمیپرسد، برخی هم از بیکیفیتی آثار هنری به خصوص در تلویزیون گلایهمندند و برخی هم مطالباتی دارند که هیچکدام از اهالی خانه سینما، انجمن بازیگران و مدیران مربوطه در تلویزیون گوشی برای شنیدن حرفهایشان نداشتهاند و ندارند. از فضای سلبریتیزده امروز دلخورند و نگران آینده دنیای تصویر ایران اسلامیاند.
خوشبختانه برای برخی از پیشکسوتان همچون رضا رویگری، اتفاقات خوبی در هفتههای گذشته افتاد. بعد از گفتوگو با تسنیم و تغییرات و تحولات در سیما و سینما، به عیادت او رفتند. احتمالاً برای مشکلات این هنرمند چارهای اندیشیده شده که بتواند هزینههای درمان خود را بپردازد. در کنارِ «رویگری» بسیاری از پیشکسوتان هنری این مرز و بوم مشکلات گوناگونی دارند؛ گروهی با دستمزدهای ناچیزشان، مجبورند در هر نوع سریال و فیلم سطحی و غیرسطحی حضور پیدا کنند و گروهی هم به خاطر نقشهای سطحی و فیلمنامههای دمدستی، کنار ماندهاند و این روزها در قابِ تلویزیون و پرده نقرهای سینما دیده نمیشوند.
یکی از این بزرگان و پیشکسوتان که در این سالها بسیار زحمت کشیده و این روزها کمتر نامِ او را میشنویم، «اسماعیل سلطانیان» است. مرد نجیب و آرامی که انگار فراموش شده؛ بعد از "چ" در سینما و چند اثر دیگر، فقط او را خیلی کوتاه در سریال "قورباغه" هومن سیدی دیدیم. هنرمندی که با نقشهای سخت چه روی صحنه تئاتر و چه تلویزیون و سینما همیشه مخاطب را شگفتزده کرده است. او این روزها با بیماری دست و پنجه نرم میکند و بعد از جراحی روده، دوران نقاهت را میگذراند.
صدایش آن صلابتِ گذشته را ندارد و حتی خیلی سخت میشنود. به هر حال این روزها هیچچیزی پیشکسوتان را خوشحال نمیکند، جز توجه مسئولین این عرصه که متولیانش در سینما و اصناف (خانه سینما) و تلویزیون مشخص است. به تعبیرِ «سلطانیان» مردم همیشه به بازیگرانشان محبت دارند و هیچکس نمیتواند نقشهای بزرگ و ارزشمندِ او را در سریال "یوسف پیامبر"، "ستایش"، "وضعیت سفید"، "مرد هزارچهره"، "معراجیها" و... فراموش کند. حتماً مسئولین هم یادشان نرفته که او اولین بازیگردان سینما و تلویزیون بوده و بیش از سه دهه در حوزه بازیگری، کارگردانی و تدریس فعالیت داشته است.
سلطانیان خیلی توانِ صحبت کردن نداشت اما از مردم خواست برایش دعا کنند تا بتواند دوباره در صحنه نمایش، دوربینِ تلویزیون و سینما ظاهر شود. تا از فاصله گرفتنش از دنیای بازیگری میپرسیم، سکوت میکند؛ آنقدر گلایه و ناراحتی دارد که نمیتوان با حالتِ خسته و بیانگیزهاش بیانش کند. چرا که پیش از این بارها گفته بود، از سینما و تلویزیون و مسئولان و گروههای خاصش بپرسید چرا امثالِ ما بیکارند؟ مثل بسیاری از پیشکسوتان دیگر به این واقعیت اشاره میکند که در بیشتر کارها بازیگران را عدهای خاص انتخاب میکنند و حتی نقشهایی که خرید و فروش میشود.
اسماعیل سلطانیان در سریال «وضعیت سفید»
همانطور که خودش در گذشته هم گفته بود به محضِ اینکه جلوی دوربین قرار بگیرد همان اسماعیل سلطانیان سریالها و فیلمها میشود. چرا که امثالِ «سلطانیان» جوانیشان را پای بازیگری گذاشتهاند. مثلِ «سلطانیان» در تلویزیون و سینما زیادند که در گوشه خانههایشان افتادهاند؛ کسانی که تمام نقشهایشان شناسنامه خوبی دارند. با رانت و مافیا وارد عرصه بازیگری نشدهاند. بیکاری افسردهشان کرده و عدهای تازهوارد با اسپانسر و حامی مالی و رانت وارد سینما و تلویزیون شدهاند. به نظر میرسد مسئولین جدید سینما و رسانه ملّی به پیشکسوتانِ این حوزه بیشتر توجه کنند تا آنها جان دوبارهای برای فعالیت و زیستن در عرصه هنر بگیرند.
مسئولین جدید واردِ مافیا و رانتِ ورود به عرصه بازیگری بشوند. چون اسماعیل سلطانیان به حقیقتی اشاره میکند که همین حقیقت را سالِ گذشته رضا بنفشهخواه در گفتوگویی تصویری با تسنیم افشا کرد. او گفت: زمانه به بازیگرانی مثل ما جفا میکند. بسیاری از دستیار کارگردانها، بازیگرانی را انتخاب میکنند و ترجیح میدهند با یک تعداد خاص از بازیگران کار کنند. تعدادی از افراد هم هستند که عشق فیلماند و پول میدهند و نقش میخرند. (بسیاری از بازیگران پیشکسوت و حتی کارگردانی مثل «محمدحسین لطیفی» هم به این دست واقعیتها اشاره کردهاند که حتی دستیار کارگردانی گفته فلان بازیگر پیشکسوت آلزایمر گرفته و توانایی جلوی دوربین قرار گرفتن را ندارد. اما وقتی خود «لطیفی» پیگیری کرده، دیده که آن بازیگر این مشکل را ندارد و در سریال «سرّ دلبران» ایفای نقش کرده است.)
اینها حقیقتهای تکاندهندهای است که در سینما و تلویزیون اتفاق میافتد. پیشکسوتانمان را تا زندهاند دریابیم که به وقتِ رفتن، دیگر فایدهای ندارد.
اسماعیل سلطانیان با بازی در فیلم "بایکوت" پا به دنیای سینما گذاشت. او در ادامه در فیلمهایی مانند "بایسیکلران"، "اسکادران عشق"، "دستفروش"، "افسون" و... بازی کرده است. با حاکم شدن جریان ستارهسازی در سینما در دو دهه اخیر مخاطبان بیشتر او را به واسطه نقشهایی که در تلویزیون بازی کرده، میشناسند و با کارهای "وضعیت سفید"، "یوسف پیامبر"، "رستگاران" و "ستایش" خاطره دارند. او بازیگری است که شمایل مختلف و متنوعی از نقش پدری مهربان و دلسوز را به شکل هنرمندانهای به تصویر در آورده است.
مرد 64 ساله که سیمرغ بلورین بهترین بازیگری برای فیلم «بایسیکلران» را در کارنامه خود دارد این روزها، تنهای تنهاست. تهیهکنندگان و فیلمسازان ما بدانند این بازیگران را بایستی دریابند، تن زخمی آثار ضعیف تلویزیونی و سینمایی ما نیاز به ترمیمی از جنس حضور این تجارب ارزشمند دارد.
انتهای پیام/