خبرگزاری تسنیم، اسماعیل امینی، شاعر، نویسنده و مدرس دانشگاه :
«غزل در سایه نیما» نوشته فریبا یوسفی کتابی است دربارۀ تأثیر آرا و اندیشههای نیما یوشیج بر غزل این روزگار. در این کتاب، پس از بازخوانی نگاه نیما به شعر دیروز و امروز از میان نوشتههای او و نیز از تأملات محققان و منتقدانی که دربارۀ نیما نوشتهاند؛ مهمترین رهاوردهای شعر و اندیشۀ نیما یوشیج فهرست شده است و مؤلف نشانههایی از تأثیرپذیری غزل معاصر را از این رهاوردها، معرفی و تحلیل کرده است.
نمونهها و شواهد شعری این کتاب از آثار منوچهر نیستانی، سیمین بهبهانی، نوذرپرنگ و حسین منزوی، است. در فصل پایانی کتاب، ضمن اشاره به تأثیر رهاوردهای غزلسرایان نوپرداز بر غزل شاعران نسلهای بعد، نمونههایی از این تأثیرات در غزلهای قیصر امینپور معرفی و تحلیل شده است.
از امتیازات کتاب «غزل در سایۀ نیما» نثر شیوا و بیپیرایۀ آن است که برای مباحث علمی و تحلیلی، بسیار ضروری است؛ از آن رو که در نوشتههای علمی، رسایی و سهولت درانتقال مقصود اولویت دارد و فخامت و فاضلنمایی و لفاظیهای سنگین و رنگین،که متأسفانه بسیار متداول است، مانع ارتباط مؤثر خواننده با متن میشود. همچنین نظم ساختاری مباحث و رعایت ایجاز و پرهیز از تعابیر اغراقآمیز و جملات انشایی بیمحتوا، به جذابیت کتاب افزوده است.
در متن کتاب به اقتضای موضوع، سخنان و دیدگاههای نیما و صاحبنظران دیگر دربارۀ نقد شعر کهن و ضرورت تحول در شعر امروز ایران نقل شده، که برای علاقهمندان شعر و نقد ادبی بسیار خواندنی و مغتنم است؛ اگر چه انتظار میرفت، مؤلف کتاب که هم دستی در نقد و تحقیق دارد و هم شاعری با تجربه و صاحب نام است، علاوه بر نقل اقوال، به نقد و ارزیابی دیدگاههای مطرح شده بپردازد.
به نظر من «غزل در سایۀ نیما» نمونهای است از پژوهشهایی که جای خالی آنها در مجامع دانشگاهی و محافل شعری احساس میشود. اینک پس از گذار سالها و دهههای بسیار، از زمانۀ نیما و تحولات شعری حاصل از اندیشههای او، غوغای تقابلها و خطکشیها و ستیزهها فرونشسته و شعر نیمایی، شعر آزاد، شعر سپید، غزل، مثنوی، رباعی، دوبیتی و گونههای دیگر شعر با همۀ فرازو فرودها، در کنار هم کارنامۀ شعر امروز ایران را شکل میدهند و به نوعی آشتی و تعادل رسیدهاند. یعنی فضای مناسبی فراهم شده تا اهل مطالعه و تأمل، دربارۀ تأثیر متقابل گونههای شعری و دیدگاههای نظری مطرح شده در دوران پس از نیما با ژرف نگری و روش علمی بیندیشند و بنویسند و تحقیقات و مقالات ادبی دانشگاهی را از تکرار و رخوت موجود بیرون بیاورند.
انتهای پیام/