منصور برزگر در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، در مورد فاصله نزدیک دو رویداد جهانی و بازیهای آسیایی در سال 2022، عنوان کرد: این اولین بار نیست که این دو مسابقه نزدیک به هم برگزار میشود. واقعا برای اتحادیه جهانی کشتی و برنامهریزیاش متاسفم که بازیهای آسیایی را جزو برنامههایش نمیآورد، در حالی که میتواند مسابقاتش را یک ماه عقبتر یا جلوتر بگذارد.
وی ادامه داد: در زمان کشتیگیری ما هم این اتفاقات رخ میداد. آسیایی در تهران بود، از آن طرف هم جهانی در ترکیه برگزار میشد که ما یک مدال آسیایی و جهانی را از دست دادیم. آماده بودم میتوانستم یک مدال جهانی به مدالهایم اضافه کنم اما تیم اعزام نشد و تیم را نگه داشتند برای بازیهای آسیایی، چون مسابقاتی که در تهران برگزار میشد برای ما خیلی مهمتر بود. همینطور سال 1990 آسیایی پکن، تیم را به توکیو بردیم و یک تیم را هم در فاصله نزدیک به پکن. در مسابقات هیروشیمای ژاپن هم این اتفاق افتاد.
برزگر در پاسخ به این سوال که اولویت فدراسیون کشتی باید کدام مسابقه باشد و تیم اصلیاش را به بازیهای آسیایی اعزام کند یا جهانی صربستان، خاطرنشان کرد: این بستگی به سیاست فدراسیون دارد که آیا برایش آسیایی مهمتر است یا جهانی. ما نفراتی داریم که در هر دو رقابت میتوانند مدال بیاورند. نگذاریم یک نفر مثل حسن یزدانی یک مدال جهانی را مثل ما از دست بدهد. به هرشکل بازیهای آسیایی در 6 وزن المپیکی برگزار میشود، ولی جهانی در 10 وزن است. من چون با فدراسیون نیستم نمیدانم سیاست کمیته ملی المپیک و فدراسیون کشتی در این خصوص چیست؟ ما که آن زمان جهانی استانبول را انجام دادیم و بلافاصله به آسیایی توکیو رفتیم و با 6 طلا هم برگشتیم. بستگی به سیاستگذاری و برنامهریزی فدراسیون دارد. این باید بررسی شود و به فاصله دو رویداد دقت کنند که چه افرادی کجا بگیرند و کدام نفرات توانایی حضور در هر دو مسابقه را دارند.
نایب قهرمان المپیک 1976 مونترال در مورد اختلاف فدراسیون کشتی و وزارت ورزش بر سر اساسنامه فدراسیون که به تایید اتحادیه جهانی رسیده است، گفت: متاسفانه ما نه فدراسیونهای جهانی و نه مراکز بینالمللی را در ورزش قبول نداریم و همه جا فقط سیاستهای فردی خودمان را اعمال میکنیم. همیشه هم نداشتن ارتباطات بینالمللی به ما ضربه زده است. بعد به جای اینکه نفراتی که در اتحادیه جهانی و فدراسیونهای جهانی سایر رشتهها داشتیم را تقویت و حمایت کنیم، وقتمان با اختلافات داخلی سپری شده است. الان هاشمیطبا را برداشتند که آقای ایکس را بگذارند، اما چه شد؟ یک کرسی مهم را از دست دادیم. شاپور غلامرضا که رفت، سالها زمان برد که هاشمیطبا جایش را در کمیته بینالمللی المپیک گرفت. بعد از هاشمیطبا هم صاحب کرسی موثری نشدیم.
قهرمان کشتی جهان در سال 1973، تاکید کرد: متاسفانه روابط بینالمللی را نمیدانیم و نفع شخصی را همیشه در نظر میگیریم. حقیقت این است که اگر میز وفا داشت تو پشتش نمینشستی و رئیس قبلی میماند!
برزگر گفت: بیاید واقعگرا باشید، واقعیت این است که فدراسیون جهانی، به فدراسیون ملی توجه میکند نه به وزارت ورزش. طرف حسابش فدراسیون است. اینکه قدرتطلبی بکنیم و پسرخاله و دخترخاله را بخواهیم راس کار بیاوریم، این میشود که نخبهها میروند. وقتی به آنها بها ندهیم، میروند و بعد آدمهای کوچک در راس قرار میگیرند. متاسفانه مدیران ورزش ما قدرتطلب هستند و همه چیز را برای خودشان میخواهند.
انتهای پیام/