صادق رئیسیکیا مدیرعامل پیشین باشگاه راهآهن یادداشتی در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده که عیناً در زیر میخوانید:
«سرانجام سازمان لیگ فوتبال ایران که از ابتدا میبایست به عنوان پیمانکار، امین، کارگزار و کارخانه پولساز باشگاهها عمل میکرد، در آذرماه 1400 به اصل خواسته تجاری و اقتصادی دو باشگاه استقلال و پرسپولیس، تن داد.
کارگزار تبلیغاتی دو باشگاه که بسته مالی مناسبی از تبلیغات بنگاههای اقتصادی را در اختیار داشت با سازمان لیگ فوتبال، طرف قرارداد شد و ارزش مالی و تجاری این بسته به ارزش مالی قراردادی که خود سازمان لیگ (مستقل از باشگاهها) منعقد کرده بود اضافه شد و این در نهایت، یعنی درآمد و منافع اقتصادی بیشتر برای باشگاهها و برای فوتبال.
مهم نیست که اجرا و پیادهسازی مطالبات تجاری و اقتصادی باشگاهها به وسیله سازمان لیگ، چگونه و به چه شیوهای باشد؛
*مهم این است که باشگاهها در تحقق منافع اقتصادی خود به وسیله سازمان لیگ، صاحب نقش و رأی باشند.
*مهم این است که سازمان لیگ بر مدار منافع اقتصادی باشگاهها حرکت کند و چرخه اقتصادی فوتبال را با حقوق تجاری باشگاهها تنظیم و تعریف کند.
*مهم این است که سازمان لیگ برای باشگاهها و تحت مدیریت باشگاهها باشد نه در مقابل باشگاهها.
به هر حال؛ این رویداد را باید یکی از مهمترین و ارزشمندترین رویدادهای فوتبال ایران در 15 سال اخیر دانست. ادامه روندی که با این رویداد در روابط بین باشگاهها با سازمان لیگ رخ داده است، میتواند به کانون تحولات و پیشرفتهای اقتصادی در فوتبال ایران و نظام باشگاهداری کشور بیانجامد.
برای ادامه این روند، مدیران و مالکان باشگاههای فوتبال ایران باید دست به یک باز اندیشی گسترده و جدی بزنند.
اکنون دقیقاً وقت باز اندیشی در روابط بین باشگاهها و سازمان لیگ فوتبال ایران است. مدیران و مالکان باشگاهها علاوه بر اندیشه به باز اندیشی هم نیاز دارند. مدیران باشگاهها نیاز دارند که بعضی از رویهها و عقاید کهنه در مدیریت بر باشگاههای فوتبال را از ذهن خود بیرون کنند.
وقت آن است که مدیران باشگاهها با اندیشهها و تصورات قبلی خود درباره روابط باشگاهها با سازمان لیگ خداحافظی کنند و از دیدگاهها و نقطه نظرات کهنه درباره روابط باشگاهها با سازمان لیگ جدا شوند.
مدیران باشگاهها باید به باز اندیشی در روابط خود با سازمان لیگ فوتبال و به باز اندیشی درباره چگونگی تأمین سرمایه و منافع خود، اهمیت و شتاب بدهند تا باشگاههای فوتبال ایران را از مهلکه «خود ویرانگری» نجات دهند.
تأمین سرمایه و بودجه از حساب مالک باشگاه، یک عقیده کهنه و ضد رقابتی است. موازین رقابت جوانمردانه بین باشگاههای فوتبال ایرانی باید مورد توجه قرار گیرد. این جوانمردانه نیست که بعضی از باشگاهها به ارتزاق از جیب مالکشان عادت کردهاند و دست از مطالبهگری برای حقوق و منافع اقتصادی فوتبال (نسبت به سازمان لیگ فوتبال ایران) شستهاند.
این وضعیت برای باشگاهها یک «خودویرانگری» محض است.
فوتبال، منافع و حقوق اقتصادی خاص خودش را دارد که رقم قابل توجهی نیز هست. این حقوق باید به وسیله باشگاهها که سرمایهگذاران اصلی فوتبال هستند به صورت جدی و مستمر، مطالبه و دنبال شود.
مدیران باشگاهها باید بتوانند دست از اتکا به جیب مالکان باشگاهها بکشند و برای تأمین هزینه اداره باشگاه به منابع حاصل از فوتبال تکیه کنند.
مالکان باشگاههای ایرانی نیز باید نقش کهنه «عابر بانک بودن» برای باشگاههایشان را فراموش کنند و مدیران باشگاههای خود را به سمت محقق کردن منافع اقتصادی و درآمدهای فوتبالی، سوق دهند.
وقت باز اندیشی در روابط اقتصادی باشگاهها و سازمان لیگ فوتبال ایران فرا رسیده است. رویهها و باورهای کهنه و ناکارآمد گذشته که بر مدار بیتوجهی باشگاهها به حقوق اقتصادی فوتبال، شکل گرفته بود باید کنار گذاشته شوند.»
انتهای پیام/