به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مراقبت و پرستاری از بیمار یکی از ارزشمندترین خصلتهای رفتاری شمرده میشود و برآمده از حس نوعدوستی و یا مبتنی بر ذات انسانهای با وجدان است. فرد پرستار از آنجا که وقت و جان خود را در مسیر خدمترسانی به بیمار هزینه میکند، نزد خداوند از جایگاه بالایی برخوردار است، همچنان که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود «مَن سَعی فی حاجَةِ اَخیهِ المُسلِمِ طَلَبَ وَجهِ اللهِ کَتَبَ اللهُ عَزَّوَجَّلَ لَهُ أَلفَ أَلفَ حَسَنَةً؛ یعنی هرکه در بر طرف کردن نیاز مسلمانی به خاطر خدا کوشش کند، خداوند بزرگ برای او هزار هزار حسنه مینویسد». (الکافی، ج 2، ص 197) حضرت در حدیثی دیگر حتی تلاش براى بر آوردن نیاز بیمار، چه آن را برآورده کند و چه نکند، مانند روزى معرفی کرد که فرد از مادرش زاده شده و از گناهانش پاک مىشود؛ مَن سَعى لِمَریضٍ فی حاجَةٍ قَضاها أولَم یَقضِها خَرَجَ مِن ذُنوبِهِ کَیَومٍ وَلَدَتْهُ اُمُّهُ.» (من لایحضر الفقیه، ج4، ص16)
از منظری دیگر از آنجا که پرستاری جلوهای از عطوفت و رحمت خداوند بر بندگان است، در نظام الهی بسیار ارزشمند است و چه بسا از بسیاری مستحبات ارجحیت داشته باشد. فردی به نام مرازم بن حکیم میگوید: طی سفری وقتی به مدینه وارد شدیم، بیمار شدم. همسفرم [در این مدّت] به مسجد مىرفت و مرا تنها مىگذاشت. از این کار به او گلایه کردم. او هم امام صادق علیهالسلام را از این جریان آگاه کرد. امام برایش چنین پاسخ فرستاد « نشستن تو نزد او، از نماز خواندنت در مسجد برتر است ؛ قُعودُکَ عِندَهُ أفضَلُ مِن صَلاتِکَ فِی المَسجِدِ.» (الکافی، ج4، ص545)
بنابراین تلاش برای نگهداری و پرستاری از بیمار و برخورد کریمانه با او مورد رضایت خداوند و بلکه از واجبات هر انسانی است که با بیمار سر و کار دارد و بر اساس احادیث ثواب یک روز و شب پرستاری از بیمار، سبب میشود انسان با رسولان الهی محشور شود. رسول خدا صلی الله علیه و آله در این باره فرمود هرکه یک شبانهروز از بیمارى پرستارى کند، خداوند او را با ابراهیم خلیل محشور مىکند؛ مَن قامَ عَلى مَریضٍ یَوما و لَیلَةً بَعَثَهُ اللّه ُ مَعَ ابراهیمَ الخَلیلِ». (ثوابالاعمال شیخ صدوق، ص289)