به گزارش خبرگزاری تسنیم؛ شبکه ملی اطلاعات متشکل از زیرساختهای ارتباطی، مراکز دادهی توسعه یافته داخلی دولتی و غیردولتی و همچنین زیرساختهای نرمافزاری است که در سراسر کشور گسترده شده است. این شبکه ظرفیت لازم برای "نگهداری و تبادل امن اطلاعات داخلی درکشور به منظور توسعهی خدمات الکترونیکی" و "دسترسی به اینترنت" از طریق بستر ارتباطی باند پهن سراسری برای کاربران خانگی، کسبوکارها و دستگاههای اجرایی را فراهم میکند. این شبکه تجمیع کننده شبکههای اختصاصی، محلی و ملی در کشور است که از دو بخش اختصاصی و عمومی تشکیل میشود. بخش اختصاصی برای ارتباط و تبادل اطلاعات و خدمات دستگاههای اجرایی با یکدیگر و بخش عمومی برای ارایه خدمات به کاربران عمومی است و این دو بخش در نقاطی نظیر مراکز داده با یکدیگر اتصال دارند.
از همین پرونده بیشتر بخوانید:
در اواخر سال 1384 بحث شبکه ملی اینترنت در کشور مطرح و مهمترین دلیل پیاده سازی این شبکه درآن سال کاهش وابستگی به شبکه جهانی اینترنت اعلام شد. در اسفند سال 1384، بر اساس تصمیم هیات دولت مقرر شد شبکه ملی طی 3 سال به بهره برداری برسد و طراحی های کلی شبکه نیز انجام شود. در سال 1385 قرار شد پروژه اینترنت ملی درمرکز تحقیقات مخابرات ایران انجام شود. در سال 1386 نیز همین موضوع تکرار شد و این بار برنامه های عملیاتی راه اندازی و بهره برداری اینترنت ملی در سالهای 86 تا 88 در هیات وزیران تصویب شد. با توجه به الزامات سند چشم انداز بیست ساله در سال 1389 موضوع شبکه ملی اینترنت با نام جدید شبکه ملی اطلاعات به صورت جدی تر مطرح شد. همچنین طرح کلان و معماری شبکه ملی اطلاعات، در جلسه شصت و ششم شورای عالی فضای مجازی در تاریخ 25 شهریورماه 99 به تصویب رسید
ویژگی های شبکه های ملی اطلاعات
شبکه ملی اطلاعات دارای ویژگی های متعددی است؛ از ویژگی های شبکه ملی اطلاعات می توان به شبکهای زیربنایی، فرابخشی، گسترده با قابلیت دسترسی عمومی و آسان، امکان دسترسی پرسرعت، تضمین کیفیت خدمات و دارای توافقنامه سطح خدمات، مطمئن و پایدار، امن و سالم، سازگاری با فناوریهای نسل جدید، قابلیت نظارت، مدیریت و کنترل در همه سطوح شبکه، مقیاسپذیری بالا و قابل توسعه و توزیع شده و همچنین استقلال از شبکه جهانی توام با دسترسی مدیریت شده به آن اشاره کرد.
** اهداف کیفی شبکه ملی اطلاعات
- معماری قابل ارتقاء برای شبکه ملی اطلاعات
- بومیسازی فناوری های سختافزاری و نرمافزاری با تکیه بر نرمافزارهای متنباز و توسعه معماری باز
- بالا بردن جایگاه ایران در رتبه بندی توسعه ارتباطات
- افزایش درصد نفوذ اینترنت درکشور مطابق با استاندارد های جهانی
- بهبود وضعیت شاخصهای آمادگی الکترونیک
- ایجاد زمینه های لازم برای توسعه علمی کشور
- ایجاد زمینه های نوین شغلی و اقتصادی و افزایش تولید ناخالص ملی
- ارتقاء شاخصهای امنیتی، پایین آوردن ریسک ضربه پذیری و مقابله با تحریم های احتمالی
- ایجاد امنیت و مصون ماندن اطلاعات از حملات اینترنتی
- برطرف کردن نیازهای کشور در حوزه های کسب و کار الکترونیکی، سلامت الکترونیک و آموزش الکترونیک
- ایجاد موتور جستجو گر ملی
- ایجاد ایمیل ملی در شبکه ملی اطلاعات
- ایجاد تلوزیون اینترنتی، ویدیو درخواستی، آموزش از راه دور، دور کاری، سلامت الکترونیک و تجارت الکترونیک، روی شبکه ملی اطلاعات
** اهداف کمی شبکه ملی اطلاعات
- پوشش 80 درصدی دسترسی پهن باند ثابت خانوارها یا متوسط سرعت دسترسی 25 مگابیت برثانیه
- پوشش 100 درصد جمعیت کشور برای دسترسی پهن باند سیار با سرعت متوسط 10 مگابیت بر ثانیه
- مزیت بخشی کیفی در دسترسی به خدمات و محتوای داخلی به میزان 5 برابر نسبت به خدمات و محتوای خارجی تا پایان سال 1400
- ارائه خدمات پایه کاربردی داخلی با سهم ترافیک 70 به 30 نسبت به خدمات پایه کاربردی خارجی مشابه
- امکان اتصال و دسترسی پرسرعت سازمان ها، مراکز آموزشی، پژوهشی، حوزوی، کسب وکارها و کاربران تجاری با حداقل سرعت 100 مگابیت بر ثانیه
- ایجاد حداقل سه قطب مرکز داده و در سه استان و ایجاد نقطه حضور بین الملل در منطقه ویژه ارتباطات و فناوری اطلاعات
- کسب سهم بازار 80 درصدی از کل نیاز خدمات ابری کشور
- کسب حداقل 20 درصد از سهم بازار گوشی تلفن همراه هوشمند با سیستم عامل داخلی
- رشد بومی سازی تجهیزات شبکه به میزان 10 درصد سالیانه
- بومی سازی سامانههای امنیتی مورد نیاز شبکه ملی اطلاعات به میزان 100 درصد
بازیگران و دستاندرکاران شبکه ملی اطلاعات
البته شبکه ملی اطلاعات منحصر به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات نیست و علاوه بر این وزارتخانه دستگاه های متعددی از بازیگران و دست اندرکاران این شبکه محسوب می شوند که از جمله این دستگاه ها می توان به کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات، سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی، شرکت ارتباطات زیرساخت، سازمان فناوری اطلاعات ایران، وزارت علوم تحقیقات و فناوری، وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت آموزش و پرورش، مجلس شواری اسلامی، صدا و سیما، سازمان تبلیغات اسلامی، شهرداری ،شوراهای عالی، اپراتورهای تلفن ثابت، اپراتورهای تلفن همراه و سندیکای صنعت مخابرات کشور اشاره کرد.
انتهای پیام/