به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ از همان اولین ساعات انتشار خبر انتخاب سید عزت الله ضرغامی به عنوان گزینه پیشنهادی دولت سید ابراهیم رئیسی برای وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اظهارنظرهای گوناگونی در موافقت و مخالفت با این گزینه پیشنهادی شکل گرفت.
ضرغامی تنها کسی بود که نامش در حالی جزء فهرست پیشنهادی وزرای کابینه قرار میگرفت که خود به عنوان نامزد در انتخابات ریاست جمهوری سال جاری ثبت نام کرده بود و تا پیش از اعلام اسامی نهایی نامزدهای تایید صلاحیت شده از سوی شورای نگهبان نیز به صورت کاملاً جدی در عرصه رقابت های انتخاباتی فعال بود.
از همین رو باید گفت انتخاب ضرغامی برای پستی مثل وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اگر نگوییم اساساً غیر قابل پیشبینی بود قطعا کمتر قابل حدس و گمان بود.
انتخاب ضرغامی برای این سمت اما از همان بدو امر موجب شکلگیری موجی از امید و آرزو در عین نگرانی شد که در جریان بررسی صلاحیت وی در مجلس شورای اسلامی نیز نمود کاملاً محسوس و مشهودی داشت.
موافقین وی اعتقاد داشتند سابقه برجسته فعالیتهای اجرایی رئیس اسبق سازمان صدا و سیما و آشنایی کامل وی با فضای رسانه میتواند به عنوان یک لنگرگاه امن عمل کرده و به وی در هدایت کشتی این وزارتخانه در دریای پرتلاطم و مواج مشکلات پیشرو کمک کند، در حالی که مخالفین بعضاً به این موضوع باور نداشته و معتقد بودند عدم اشراف کامل وی نسبت به حوزه مسائل و مشکلات تحت نظارت این وزارتخانه به دلیل عدم سابقه کافی در این حوزه نقطه ضعف اصلی خواهد بود.
فارغ از همه دیدگاه و نظرات مخالف و موافق که درجای خود قابل بررسی است، اما به نظر میرسد باید گفت وی در طول سه ماه و اندی گذشته به خوبی توانسته از تجربیات حوزه تخصصی پیشین تحت مدیریت خود در خدمت مأموریت پست جدیدش استفاده کند.
اشراف کامل ضرغامی به حوزه رسانه و بایدها و نبایدهای این حوزه باعث شده است که وی بتواند با توجه به فعالیتی که در فضای مجازی دارد به صورتی ساده و صمیمی از هرموقعیت برای بیان و تصویر مشکلات مرتبط با حوزه وظایف وزارتخانه تحت مدیریتش استفاده کند.
ضرغامی در واقع به اتکای هوش رسانهای، ضمن طراحی سناریوی مناسب در هر زمان با همراه کردن دوربین با خود، به سادگی در مقام بیان مشکلات و معضلات مرتبط برآمده و بعضاً در همان فرصت ضمن ارائه راهحل پیشنهادی خود، موضوع را به صورت زنده پیگیری میکند؛ درحقیقت ضرغامی در این ویدیوها سنت شکنی کرده و مشکلات حوزه مأموریتی تحت نظارت خود را به دور سانسور بیان میکند.
برای مثال در ویدیو منتشرشده از بازدید وی از مشاغل صنایع دستی اصفهان، دغدغهها و مشکلات عمده هنرمندان شاغل در این رشته همچون عدم حمایتهای مالی لازم و ارائه تسهیلات، رکود اقتصادی و نبود مشتری در بازار صنایع دستی، مشکلات حوزه بیمه و معیشت هنرمندان شاغل، عدم اعتماد به وعدههای داده شده پیشین و ... را به تصویر کشیده و بعضاً در گفتوگوها خودش ضمن تأیید برخی موارد، به دیگر مشکلات نظیر نامناسب بودن فضای کار که اساساً مورد اشاره و مطالبه هنرمندان نیز قرار نگرفته است، اشاره میکند.
یا به عنوان نمونه دیگر، در فیلمی که از سفر وی به بندر شهید حقانی بندرعباس منتشر شده است؛ پس از شنیدن مشکلات مردم محلی در راستای راهاندازی کشتی تفریحی طراحی شده با هدف توسعه گردشگری در این منطقه، رأسا و به صورت زنده در صحنه ضمن برقراری تماس با رئیس کل گمرک با تشریح مشکل پیش آمده در خصوص نحوه چارهاندیشی و رفع آن در سطح دولت مشورت کرده و پیشنهاد میدهد موضوع از طریق وزارت اقتصاد نیز پیگیری و برای تسریع در صدور مجوزهای لازم اقدام شود.
همین اقدام ساده باعث میشود اخبار مربوط به حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در جریان انتشار خبر سفرهای استانی دولت نه تنها گم نشود بلکه در صدر توجهات نیز قرار گیرد.
به نظر میرسد باید گفت تسلط کامل بر رسانه افزون بر موارد فوق به ضرغامی در انتخاب مقاصد سفر و ماموریت نیز کمک کرده است؛ سفر اخیر وی به اصفهان که با انتشار چندین ویدئو پربازدید همراه بود بیانگر همین اصل اساسی است.
ضرغامی در جریان سفر به این شهر میکوشد از طریق ویدئوهای منتشرشده ساده و صمیمی، جایگاه رفیع اصفهان را در هرسه حوزه مأموریتی خود به تصویر کشیده و در پرتو نمایش عناصر غنی فرهنگی که جزء لاینفک و جدایی ناپذیر صنایع دستی است برای حل مشکلات مرتبط با این حوزه، خونی تازه در رگهای مجموعههای تحت مدیریت خود به جریان اندازد.
افزون بر اینها تجربیات رسانهای به ضرغامی در نحوه انتشار و برقراری ارتباط با احاد شهروندان نیز کمک کرده است، او علاوه بر آنکه از ادبیاتی عامیانه در گفتوگوهای خود بهره میبرد سعی کرده با انتشار آن در صفحات خود در فضای مجازی راه حلی آسان برای ارتباط و بیان دغدغهها پیدا کند.
به نظر میرسد باید گفت ضرغامی حداقل تا اینجای کار توانسته به اتکای تجربیات خود، رسانه را به خوبی در مسیر خدمت به توسعه اهداف حوزه مأموریتی وزارتخانه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به کار گیرد، حالا اما باید منتظر ماند و دید وی در ادامه مسیر چقدر خواهد توانست با استفاده از ظرفیت سایر تجربیاتش در زمینههای مختلف امور اجرایی در حوزه مسائل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی که سخت محتاج کار و تلاش است طرحی نو درانداخته و باعث پیشرفت شود.
انتهای پیام/