مسعود فلاح، سرمربی جدید تیم ملی بسکتبال با ویلچر، در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، درباره انتصابش به این سمت اظهار داشت: بعد از بازیهای پارالمپیک 2020 توکیو چهار گزینه برای سرمربیگری تیم ملی مشخص شدند و در نهایت با صحبتهایی که در فدراسیون ورزشهای جانبازان و معلولین و انجمن بسکتبال با ویلچر شد، به این نتیجه رسیدند که این مسئولیت در اختیار من قرار بگیرد.
وی با اشاره به سوابقش در این رشته گفت: در شهریور سال 1361 و پس از آنکه پایم در جنگ تحمیلی قطع شد، وارد بسکتبال با ویلچر شدم و تا سال 88 بازی میکردم. در سال 89 وارد عرصه مربیگری شدم و موفق به کسب مدرک مربیگری درجه یک شدم. در سال 93 به همراه تیم جوانان قهرمان بازیهای پاراآسیایی در مالزی شدم، سپس در مسابقات جوانان آسیا-اقیانوسیه سهمیه رقابتهای جهانی را کسب کردیم. همچنین به عنوان مربی در بازیهای آسیایی 2018 جاکارتا که تیم ملی قهرمان شدم، حضور داشتم. در رده باشگاهی با تیم شهرداری آمل در سال 95 قهرمان جام پادشاهی تایلند شدیم و در مسابقات چند جانبه ترکیه نیز به مقام نخست رسیدیم. در لیگ برتر نیز به همراه این تیم که البته به هروند آمل تغییر نام داده، همواره یکی از سکوهای قهرمانی یا نایب قهرمانی را در اختیار داشتهایم. از این تیم سه بازیکن در تیم جوانان و دو بازیکن در تیم بزرگسالان ایران حضور دارند.
سرمربی تیم ملی بسکتبال با ویلچر درباره هدفگذاری برای این تیم عنوان کرد: سه ماه دیگر مسابقات قهرمانی آسیا-اقیانوسیه را داریم و تلاش میکنیم بتوانیم سهمیه مسابقات جهانی را بدست بیاوریم. همچنین در مهر 1401 بازیهای پاراآسیایی در پیش است؛ همان رویدادی که ایران در دوره قبلیاش قهرمان شد. ما محکوم به دفاع از عنوان قهرمانی هستیم. نتایجی که در پارالمپیک 2020 توکیو رقم خورد، بر روی روحیه بازیکنان اثر منفی گذاشت، ولی تلاش میکنیم بتوانیم در هانگژو باز هم روی سکوی نخست قرار بگیریم.
فلاح درباره برنامهریزی پیرامون برگزاری اردوهای این تیم و استفاده از بازیکنان مختلف گفت: ما از ظرفیت جامعه بسکتبال با ویلچر، به ویژه بازیکنان لژیونر استفاده خواهیم کرد. کادر فنی تیم ملی محدود به 2، 3 مربی نخواهد شد و از مربیان دعوت خواهیم کرد تا کمک فکری بدهند و در کنار ما باشند. در واقع نگاه منطقهای و استانی نخواهیم داشت و آنچه برایمان اهمیت دارد، منافع ملی است.
وی درباره شرایط استفاده از لژیونرها تصریح کرد: ما خوشبختانه در آلمان، ایتالیا، قبرس، ترکیه و یونان لژیونر داریم که حضور آنها یک نقطه عطف است. البته شاید برخی اوقات از این موضوع متضرر شویم که مربوط به غیبت در اردوها با توجه به فشردگی مسابقات این بازیکنان میشود. با این وجود میتوانیم روی این موضوع تمرکز کنیم که آنها در کوران مسابقات هستند و زیر نظر مربیان بزرگی فعالیت میکنند و همین مسئله باعث حفظ آمادگیشان میشود. سعی میکنیم در دو، سه اردوی منتهی به اعزامها از بازیکنان لژیونر استفاده کنیم تا به هماهنگی مطلوب با سایر نفرات برسند.
انتهای پیام/