به گزارش خبرگزاری تسنیم از قزوین، بهناز ضرابیزاده در مراسم افتتاحیه حلقه ادبی قاف و مجمع نویسندگان انقلاب اسلامی استان قزوین که شامگاه دوشنبه در سالن اجتماعات استاد بهشتی بنیاد نخبگان قزوین برگزار شد، اظهار داشت: قبل از شروع نوشتن هر اثر باید از خودمان سؤال کنیم که چرا دارم مینویسم؟ شاید سؤال خیلیتکراری و کلیشهای باشد، اما جواب آن مهم است.
وی اضافه کرد: فراتر از انگیزه نوشتن آن چیزی که نباید در نویسندگی فراموش شود، نوشتن از رنجها، شادیها، عشق، دشمنی، تلخیها و شیرینیهاست و نویسندگی در کلیت خود شامل نوشتن از همین موضوعات است و سایر موارد و نکات هم در موضوعات یادشده خرد میشود.
ضرابیزاده ادامه داد: وقتی داریم مینویسیم، باید در همان لحظهای که مشغول نوشتن هستیم، فکر کنیم که آیا این حرفی که من میخواهم بزنم، کمکی به دیگری میکند؛ یعنی اگر کسی بخواند، نگاهش به زندگی میتواند بهتر شود یا با خواندن این نوشته میتواند امیدوارتر شده و تجربهای کسب کند؟ اگر با خواندن اثر بنده یا شما این اتفاقها بیفتد، خوب است که بنویسیم؛ اما اگر 300 صفحه نوشتم و هیچ اتفاقی نیفتاد، خیلیبهتر است که ننویسم.
داستان دختر شینا حرف دل زنان پشت جبهه بود
این نویسنده ادبیات دفاع مقدس با بیان اینکه با نوشتن یک داستان یا رمان میتوانیم تغییری در زندگی سایر افراد ایجاد کنیم، گفت: اگر یک اثر مکتوب پرتیراژ میشود و یا یک کتاب مورد اقبال قرار میگیرد، به این دلیل است که حرف دل خیلیها بوده؛ اما تا آن لحظهای که این کتاب منتشر شده، کسی راجع به آن حرف نزده است.
ضرابیزاده با اشاره به ویژگیهای یکی از آثارش به نام «دختر شینا» افزود: به محض اینکه این کتاب منتشر شد، به چاپ دوم رسید و بعضیها میگفتند که از این کتاب حمایت مالی میشود. در حالی که واقعاً اینطور نبود و علت پرفروش شدن کتاب این بود که حرف جمعیت زیادی از زنان بود که در دوران دفاع مقدس در پشت جبهه حضور داشتند، اما کسی در مورد آنها چیزی نمیگفت.
آثار دفاع مقدسی باید امضای نویسنده را داشته باشند
این داستاننویس در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه در آثار دفاع مقدسی هر نویسندهای باید امضایی داشته باشد، گفت: اگر هر نویسندهای مانند نویسنده دیگر بنویسد، هیچ اتفاقی در دنیای ادبیات دفاع مقدس نمیافتد. ضمن اینکه از روی دست هم نگاه کردن منجر به ایجاد قصههای تکراری بدی شده که آلارم ادبیات دفاع مقدس را به صدا درآورده است. بنابراین باید تمرین کنیم و شیوههای نوینتری خلق کنیم و اگر این مهم محقق شود، در ادبیات دفاع مقدس ما اتفاق خوبی میافتد.
ضرابیزاده با ذکر اینکه ادبیات دفاع مقدس ما قابلیت جهانی شدن را دارد، تصریح کرد: بعضیها میگویند در حوزه دفاع مقدس نوشتن رمان دیگر کافیست. در حالی که دفاع مقدس گنجینه ماست و باید از خاطرات و سوژهها در خلق آثار ادبی همچنان استفاده کنیم.
وی اضافه کرد: با این وجود این همه آثاری که در حوزه دفاع مقدس نوشتیم، اعتقاد دارم هنوز به نصف راه هم نرسیدیم. چرا که خیلی از خاطرات در سینه آدمها هستند و البته بعضی از خاطرات هم با آدمها دفن شدند.
ضرابیزاده بومینگاری را رمز موفقیت ادبیات داستانی دفاع مقدس دانست و ادامه داد: وقتی یک اثر بومی باشد، هم امضا دارد و هم زیباست. بنابراین باید بر اساس جغرافیای منطقه خودمان قصه دفاع مقدسی بنویسیم و به ویژه هنگام خاطرهنگاری از اقلیم، آداب و رسوم منطقه حرف زده و از دیالوگهای لهجهدار بهره بگیریم.
سهم خاطرات رزمندگان مدافع حرم در آثار ادب پایداری کمتر دیده شده است
مسئول واحد آفرینشهای ادبی حوزه هنری قزوین هم در این مراسم با اشاره به دستاوردهای استان قزوین در حوزه ادبیات دفاع مقدس گفت: در این حوزه کتاب «اتاق 24» جزو آثار ماندگاریست که به خاطرات مهاجران جنگ تحمیلی میپردازد و به خاطر بداعت در نگارش آن جزو نامزدهای جایزه سال جلال آلاحمد هم قرار گرفت.
روحالله شریفی با بیان اینکه شهادت مدافعان حرم باب جدیدی را در ادبیات پایداری گشوده است، افزود: در این حوزه بیشتر به خاطرات همسران شهدای مدافع حرم پرداخته شده و سهم خاطرات رزمندگان و شهدا در این زمینه کمتر دیده شده است. البته در حوزه خاطرات همسران شهیدان کتاب خاطرات همسر شهید بابایی را داریم که 15 بار تجدید چاپ شده است.
وی ادامه داد: با وجود عشق و علاقهای که در نویسندگان دفاع مقدس میبینیم، گاهی این عشق و علاقهها زیاد خوب نیست و باید دستگاههای متولی ادبیات دفاع مقدس ورود جدیتری داشته باشند تا کارهای ساختارمندانهتری تدوین شود.
وی یادآور شد: با توجه به نزدیک بودن فضای تاریخ شفاهی و خاطرهنگاری به رمان باید مرزهای این حوزهها دقیق رعایت شود تا بتوانیم شاهد خلق آثار برجسته و فاخری در حوزه ادبیات دفاع مقدس استان قزوین باشیم و به همین خاطر باید از تجربیات بزرگان در این عرصه بهره ببریم.
انتهای پیام/ش