بانوی مرندی همه دارایی‌اش را وقف امام رضا(ع) کرد

گروه استان‌ها ــ آدم عشق و ارادت بعضی از هم‌وطنان را که به امام رضا(ع) می‌بیند، بدجور رشک می‌برد و به حالشان غبطه می‌خورد. کسانیکه ارادت و دلبستگی شان سقف ندارد و یک دریای بی‌انتهاست، مثل ارادت بانو محمود زاده که همه دارایی‌اش را وقف کرده است.

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، به نقل از آستان نیوز، آدم عشق و ارادت بعضی از هم‌وطنان را که به امام رضا(ع) می‌بیند، بدجور رشک می‌برد و به حالشان غبطه می‌خورد. هم‌وطنانی که ارادت و دلبستگی شان سقف ندارد، ساحل ندارد و یک دریای بی‌انتهاست، مثل ارادت بانو محمود زاده که باوجود نیازمندی شدید، همه دارایی و پس انداز عمرش را نثار آستان قدس رضوی کرده است.

کبری محمودزاده، اهل شهرستان مرند است؛ مرند آذربایجان شرقی؛ حدود 1600 کیلومتر دورتر از مشهد و آستان ملکوتی امام هشتم. بانوی مرندی، این مسیر طولانی را طی کرده و خود را به مشهد رسانده تا اوج دلدادگی‌اش را به امام رضا(ع) نشان دهد؛ آن‌هم نه فقط با یک زیارت، که با اهدای همه پس انداز عمرش که با قناعت به دست آورده است؛ با اهدای 137 گرم طلا که چیزی حدود 200 میلیون تومان می‌شود.

پاسخ آیت‌الله خامنه‌ای به استفتائی درباره امکان "محروم کردن فرزند از ارث" و "تبدیل موقوفه به سهام"

ثبت 11 موقوفه جدید در گناباد/ 600 رقبه از املاک وقفی سنددار شد

موقوفه‌ «مهدی‌‌قلی‌خان قرائی» 154ساله شد/ مجلس سوگواری سیدالشهدا در حرم رضوی

بخشش این مقدار طلا شاید برای آن‌هایی که پولشان از پارو بالا می‌رود، رقمی نباشد، اما برای محمودزاده که همسرش سال‌ها پیش فوت شده و نه بیمه و درآمدی دارد و نه فرزندی که تکیه‌گاهش باشد و تنها از راه قرائت و آموزش مکتب‌خانه‌ای قران روزگار می‌گذراند و امرار معاش می‌کند، قطعاً پول زیادی است. با این همه او این پول زیاد را که در قالب یک گردنبند و دستبند مزین به سکه است، با میل و رغبت تمام به موزه آستان قدس رضوی هدیه کرده و اکنون در گنجینه سکه این موزه در ویترینی به نمایش گذاشته شده است.

بانو محمودزاده به ما می‌گوید که این گردنبند طلا که حاصل قناعت و پس انداز در طول زندگی‌اش بوده را با جان و دل به آقا هدیه کرده تا بلکه امام هم از روی لطف و رحمت به او نظری بیندازد.

برای آن‌ها که دل دریایی دارند و دستی سخاوتمند و نظری بلند، بخشش‌های بزرگ هم کوچک دیده انگاشته می‌شود، مثل بخشش کبری محمودزاده که با بغضی که در گلویش نشسته می‌گوید: «این کمترین کاری بود که برای جلب رضایت امام رضا(ع) انجام دادم و اگر سرمایه بیشتری داشتم آن را هم با کمال میل تقدیم می‌کردم، چون هرچه دارم از فضل و کرم حضرت رضاست که معدن جود و سخاست.»

البته همانند این بانوی واقف در کشور عزیزمان کم نداریم؛ واقفانی که بسیاری از آن‌ها گمنام هستند و ردی از نام و نشانی خود برجای نمی‌گذارند.

وقف؛ سنت حسنه‌ای است که از روزگاران دیرین، میان مردمان این سرزمین وجود داشته و همچنان جاری و ساری است. جالب اینکه برخلاف گمان بسیاری که تصور می‌کنند واقفان در زمره افراد مرفه جامعه هستند، بسیاری از آن‌ها تنها سرمایه و داشته مادی خود را برای رضای حضرت دوست وقف آستان مقدس رضوی کرده‌ و می‌کنند.

انتهای پیام/281/س