به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، رِسالَةُ الحُقوق حدیثی از امام سجاد علیهالسلام درباره 50 حقی است که بر عهده انسان است؛ همچون حق خدا، پیشوایان، اعضای بدن، خویشاوندان و اعمالی مانند نماز، روزه، حج، قربانی و صدقه. قدیمیترین منابع این حدیث، تُحَفُ العقول، تألیف ابنشُعبه حَرّانی (درگذشت 381ق) و سه کتاب شیخ صدوق (درگذشت 382ق)، خصال، مَن لا یَحضُرُهُ الفَقیه (از کتب اربعه امامیه) و اَلاَمالی است.
حدیثپژوهان این حدیث را به جهت اعتبار راویان و منابع حدیثیاش معتبر میدانند. ترجمههای فارسی (متعدد)، انگلیسی، فرانسوی، اردو و هندی از این رساله منتشر و شرحهای بسیاری بر آن نوشته شده است.
امام سجاد علیهالسلام در فرازی از این حدیث به حقی که مادر بر عهدۀ فرزند دارد اشاره میکنند که در متن و نماهنگ زیر مشاهده میکنید.
فَحَقّ أُمّک فَأَنْ تَعْلَمَ أَنّهَا حَمَلَتْک حَیثُ لَا یحْمِلُ أَحَدٌ أَحَداً وَ أَطْعَمَتْک مِنْ ثَمَرَةِ قَلْبِهَا مَا لَا یطْعِمُ أَحَدٌ أَحَداً
حق مادرت این است که بدانی او تو را چنان در رحم خویش نگه داشته و پرورش داده که کس دیگری را به آنگونه برنگیرد و از میوه دل خود تو را چنان تغذیه کرده که هیچ کس دیگری را آنگونه غذا ندهد.
وَ أَنّهَا وَقَتْک بِسَمْعِهَا وَ بَصَرِهَا وَ یدِهَا وَ رِجْلِهَا وَ شَعْرِهَا وَ بَشَرِهَا وَ جَمِیعِ جَوَارِحِهَا مُسْتَبْشِرَةً بِذَلِک فَرِحَةً مُوَابِلَةً
و به راستی تو را با گوش و چشم و دست و پا و پوست و تمام اعضا و جوارحش با خوش رویی و دلشادی نگهداری کرده است.
مُحْتَمِلَةً لِمَا فِیهِ مَکرُوهُهَا وَ أَلَمُهَا وَ ثِقْلُهَا وَ غَمّهَا حَتّی دَفَعَتْهَا عَنْک یدُ الْقُدْرَةِ وَ أَخْرَجَتْک إِلَی الْأَرْضِ
و هر ناگواری و درد و سختی و نگرانی [دوران بارداری را] تحمّل کرده، چنان که دستِ تجاوز [آفات و بلایا] را از تو دور ساخته و تو را بر زمین نهاد.
فَرَضِیتْ أَنْ تَشْبَعَ وَ تَجُوعَ هِی وَ تَکسُوَک وَ تَعْرَی وَ تُرْوِیک وَ تَظْمَأَ وَ تُظِلّک وَ تَضْحَی وَ تُنَعّمَک بِبُؤْسِهَا وَ تُلَذّذَک بِالنّوْمِ بِأَرَقِهَا وَ کانَ بَطْنُهَا لَک وِعَاءً وَ حَجْرُهَا لَک حِوَاءً وَ ثَدْیهَا لَک سِقَاءً وَ نَفْسُهَا لَک وِقَاءً تُبَاشِرُ حَرّ الدّنْیا وَ بَرْدَهَا لَک وَ دُونَک فَتَشْکرُهَا عَلَی قَدْرِ ذَلِک وَ لَا تَقْدِرُ عَلَیهِ إِلّا بِعَوْنِ اللّهِ وَ تَوْفِیقِهِ.
از آن به بعد خوش داشت که تو سیر باشى و او گرسنه، تو پوشیده باشى و او برهنه، تو سیراب باشى و او تشنه، و بر تو سایه بگستراند و خود در برابر آفتاب باشد، و با سختى خود تو را به رفاه اندازد، و با بیخوابى خود خواب را بر تو شیرین کند، مادر اندرونش ظرف تو، و دامنش محل آرامش تو، و سینهاش ظرف آب تو و جانش پناه تو بوده است. و فقط به خاطر تو متحمّل گرم و سرد دنیا شده است، پس به همان اندازۀ هم تو از او تشکّر کن، و آن را جز به یارى و توفیق خداوند نتوانى.
انتهای پیام/