به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حسین نمازی کارگردان «شادروان» فضای فیلم را همراه با حسی خوب و پرنشاط توصیف میکند اما میگوید که کمدی نیست.
او با اشاره به فضای رایج در سینمای ایران میگوید که الان بیشتر فیلمهای سینمایی کشور یا در فضای درامهای تلخ اجتماعیاند یا کمدی. من در تمام این سالها به این فکر میکردم که چگونه میتوان درام اجتماعی ساخت که هم بتواند به عنوان یک فیلم جدی به جشنواره راه پیدا کند و ضمناً مخاطبپسند باشد؛ منتها نه به این شکل که مخاطب آزار ببیند بلکه حس خوبی به او دست بدهد.
وی ادامه داد: من تجربه فیلم" آپاندیس" را داشتم که با اینکه در لحظاتی میخنداند اما در ادامه فضا تلخ میشود و موقعیتهای دیگری را ترسیم میکند. عقیده من این است که باید فیلم طوری باشد که مخاطب بپسندد و بتواند حرف اجتماعی و روزش را در عین حال بهصورت صریح و جدی بیان کند؛ بهنظرم میان این دو تضاد وجود ندارد. برای همین در "شادروان" تلاش کردم تا این رویه و رویکرد را حفظ کنم که مخاطب با حس بدی از سینما بیرون نیاید. این شکل از کار را در ژانر ملودرام اجتماعی میتوان بهدست آورد برای همین شادروان را نیز در چنین فضایی ساختم. لذا به گیشه هم نظر داریم که بتواند فروش خوبی داشته باشد.
کارگردان مجموعه «حوالی پاییز» درباره حضور فیلمها در جشنواره فیلم فجر گفت: اساساً جشنواره فیلم فجر اتفاق مهمی است، کسی نمیتواند بگوید که مهم نیست و شاید فرار از واقعیت باشد. البته اینکه اهمیت آن به چه اندازهای و در چه سطوحی است بحث دیگری است. شاید به آن نقد هم داشته باشیم اما در نهایت اهمیت آن روشن است.
نمازی در پاسخ به اینکه چرا سینمای اجتماعی ما در سالهای اخیر در حال تحول و تغییر است، اینگونه تحلیل خود را بیان کرد: این موضوع نیز باز به جشنواره فیلم فجر ارتباط دارد. وقتی به گونه و سبکی از فیلمها جایزه میدهیم برای سینمای ایران اثرگذار است و همین باعث میشود که فضای سینمایی ما به سمتی مشخص حرکت کند. بخشی دیگر نیز به دیدگاههای تهیهکنندگان برمیگردد؛ برخلاف آنچه که میگویند سینما برای کارگردانان است معتقدم سینما مال تهیهکنندهها است و آنها هستند که مشخص میکنند چه فیلمی ساخته شود و چه فیلمی ساخته نشود.
وی تأکید کرد: پس جشنواره فیلم فجر مهم است اما نباید سرنوشت فیلمها خیلی به جشنواره گره بخورد. در بازهای در دهه 70 فیلمهایی که در جشنواره پذیرفته نمیشدند، در گیشه شکست میخوردند و برخی نیز اصلاً اکران نمیشدند. الان در صورتی که فیلمهای اجتماعی در جشنواره نباشند در اکران شاید اقبال چندانی به آنها نشود اما فیلمهای کمدی بهراحتی اکران میشوند و فروش میکنند.
این کارگردان سینما و تلویزیون با توجه به جزئیات و اخباری که در مورد فیلمش منتشر شده است بیان کرد که شادروان اساساً کمدی نیست و بازیگران آن کمدی بازی نمیکنند. ما قصهای داریم که در آن در مواقعی آدمها، در لحظاتی گیر میکنند که منجر به خنده میشود. در واقع رفتار جدی آنها در موقعیتهایی مانند مراسم ختم که مورد انتظار نیست جذاب است. میخواستیم که نشاط در فیلم وجود داشته باشد و لحظاتی شیرین برای مخاطب شکل بگیرد اما ژانر ما کمدی نیست. در نهایت خودم به شخصه به سبک و الگویی در سینما فکر میکنم که جامعه به آن نیاز دارد. باتوجه به شرایط جامعه در این سالهای اخیر از نظر اقتصادی و تحریمها مردم در شرایط بدی قرار گرفتند. فیلمساز نیز متأثر از جامعه است و اگر حال مردم بد باشد برای او نیز مهم است اما از خودم سؤال کردم که چرا من فیلمساز باید حال بد به مردم بدهم، بهجای آن حال مردم را خوب کنم. حال خوب به مردم دادن هم در سینما لزوماً پایان شاد نیست اگرچه که فضای فیلم احساسی و روند فیلم خندهدار باشد.
او در پایان درباره اینکه آیا به ژانرهای دیگر در سینما نیز فکر میکند پاسخ داد: برای هر فیلمسازی جذاب است که در ژانرهای دیگر نیز فیلم بسازد. اما به عنوان مثال در ژانر کودک چقدر میتوانم موفق باشم؟ یا چه اندازه ممکن است سرمایه من بازگردد؟ در هر حالت فیلمساز را با آخرین فیلمش میشناسند.
انتهای پیام/