«یوسف حاتمیکیا» کارگردان فیلم «شب طلایی» که اولین فیلم سینمایی خود را به تهیهکنندگی پدرش «ابراهیم حاتمیکیا» به جشنواره فیلم فجر رسانده است، در گفتوگوی خود با خبرگزاری تسنیم درباره فضا، ژانر فیلم سینمایی و داستان خود بیان کرد: واژه اجتماعی را شاید بتوان به بیشتر فیلمهای سینمایی ایران اطلاق کرد اما این واژه معنی ژانر ندارد. ژانر فیلم «شب طلایی»، معمایی همراه با ملودرام است که در بستر یک خانواده میگذرد. داستان فیلم در زمانی شکل میگیرد که همه اعضای خانواده در دوران کرونا و بعد از مدتی دورهم جمع شدهاند، همه چیز خوب است تا اینکه بحرانی شکل گرفته و رابطه آنها را نسبت به هم پیچیده میکند. به دنبال این ماجرا، همه به هم مشکوک میشوند و به هر شخصی میتوان سوءظن داشت.
او معتقد است که در میان گونههای سینمایی ژانر معمایی، ژانر محبوبی بنظر میرسد بنظرم ژانر معمایی از ژانرهای محبوب سینمادوستان است، چرا که هر لحظه کشف و شهودی در آن رخ میدهد و مخاطب به دنبال پیدا کردن جواب سؤال است، همان حس کنجکاوی که ذات سینما است. تمام سعیم را کردهام که گره هایی در طول داستان ایجاد کنم تا مخاطب به ورطه خستگی نیافتد و به نوعی ریتم فیلم در شکلی پایدار حفظ شود.
دیدن فیلمهای پدرم برای من مثل کلاس درس میماند. از طرفی بسیار انسان سختگیری است، آنقدر که یک سری از کارهایم را جرأت نمیکردم به او نشان بدهم. صریحالکلام است و البته که به نکات درستی هم اشاره میکند.
حاتمیکیا میگوید که ریسکهایی در فیلم اولش انجام داده است تا بتواند سربلند از فیلم بیرون آمده باشد و این فیلم به دل مخاطب و منتقد بنشیند.
این کارگردان سینمای داستان و مستند در مورد گیشه فیلم خود در سینما در ایام اکران فیلم، خصوصاً باتوجه به غلبه فیلمهای کمدی در سینما، توضیح داد: «شب طلایی» یک فیلم قصهگوست و فکر میکنم این عنصر مهمی در جذب مخاطب سینما باشد. میزان فروش یک فیلم به عوامل مختلفی بستگی دارد، از داشتن بازیگران سوپراستار تا تاریخ، ترکیب و نحوه اکران، میتواند فروش یک فیلم را تحت تأثیر قرار بدهد. من فیلمم را در بخش خصوصی ساختم و با بودجهای که فیلم داشت بنظرم بهترین بازیگران را انتخاب کردیم. بازیگرانی که همکاری با هر کدامشان برای من افتخار محسوب میشود. امیدوارم تمهیداتی که از زمان نوشتن فیلمنامه تا آخرین روزهای تصحیح رنگ فیلم برای جذب حداکثری مخاطب انجام دادهایم به مذاق مخاطب نیز خوش بیاید.
وی به عنوان یک فیلم اولی، تجربه فیلمسازی در سینمای ایران را اینگونه توضیح داد: به دلیل ورود دوربینهای دیجیتال، امر فیلمسازی به سهولت بیشتری امکانپذیر است، تا جایی که حتی میتوان با یک موبایل فیلم کوتاه ساخت و تجربهاندوزی کرد. به همین دلیل در چند سال گذشته با نسل جوانی مواجه هستیم که توانسته فیلمهای کوتاه زیادی بسازد و کارآزموده شود. از طرف دیگر، در دسترس بودن فیلمهای سینمایی از اقصی نقاط جهان -از فیلمهای تاریخ سینما تا فیلمهای روز- باعث شده اندوخته بیشتری را نسبت به نسلهای گذشته خود داشته باشند. همه این موارد باعث به وجود آمدن تعداد زیادی فیلمساز شده که فیلمنامه خوبی در دست داشته و در صف ورود به سینمای بلند قرار دارند. برای همین ورود به این عرصه، کار بسیار سختتری شدهاست. البته که در دهههای گذشته هم مطمئناً در روند ساخت فیلم، سختیهایی بسیاری وجود داشته اما شاید جنسش با امروز متفاوت بودهاست.
در بخش دیگری از این گفتوگو حاتمیکیا درباره ورود و همراهی پدرش در جریان فیلمسازی او گفت: ابراهیم حاتمیکیا هم پدر بنده و هم استادم است. بسیار مدیون او هستم و سینما را از او آموختهام. جدای از این موضوع، به عنوان فیلمساز محبوبم، دیدن فیلمهایش برای من مثل کلاس درس میماند. از طرفی بسیار انسان سختگیری است، آنقدر که یک سری از کارهایم را جرأت نمیکردم به ایشان نشان بدهم. صریحالکلام است و البته که به نکات درستی هم اشاره میکند.
وی ادامه داد: با تمام این موضوعات من همیشه سعی کردم استقلال خودم را حفظ کنم و پدرم هم بسیار از این مسئله استقبال میکند. فیلمنامه «شب طلایی»، پنجمین فیلمنامه بلند سینمایی من است و هر چهار فیلمنامه قبلی با تهیهکنندگان دیگری تا یک قدمی ساخت، پیش رفتند اما هربار به دلیل بدقولی یا عقب کشیدن سرمایهگذار خصوصی، کار به مشکل خورده و متوقف شد. در مورد این فیلم، مجریان طرح، بهراد مهرجو و اویس طوفانی، از دوستان قدیمی من، فیلمنامه «شب طلایی» را پسندیده و در حال تهیه سرمایه فیلم بودند. اما یک مشکل داشتیم، آن هم اینکه هیچکدامشان در آن زمان کارت تهیهکنندگی نداشتند. به همین دلیل سراغ پدرم رفتیم و از او خواستیم که همراهمان باشد و آقای حاتمیکیا هم با مهربانی پذیرفت. در عین حال، به دلیل نام او و حساسیتهایش، بسیار مهم بود که سرمایه فیلم از محل بیحاشیه و خصوصی تأمین شود و این امر با همت دوستان اتفاق افتاد. پدر در جریان فیلمنامه «شب طلایی» از زمان نگارش طرح آن بودند و با اینکه به سلایق کاری ایشان نزدیک نبود، طرح و در ادامه فیلمنامه کار را پسندید و همین امر برای من بسیار انرژی خوبی به همراه داشت. در طول فیلمبرداری هم تنها دو جلسه کوتاه به ما سرزد، دلیلش هم حفظ استقلال من بود. بسیار ممنونم از ایشان که به من اعتماد کرد.
انتهای پیام/