به گزارش خبرگزاری تسنیم «پرونده حکمرانی فضای مجازی»؛ هوش مصنوعی یک فناوری قدرتمند، همه منظوره و انعطاف پذیر است که می تواند باعث پیشرفت های بسیاری در عرصه حکمرانی سایبری شود. این علم پدیده جدیدی نیست و بسیاری از مبانی نظری و فناوری آن طی 70 سال گذشته توسط دانشمندان توسعه یافته و پیش از این نیز تا حدودی در بسیاری از صنایع و کسب و کارها استفاده شده است. با این وجود دنیای امروز به لطف افزایش قدرت محاسباتی، در دسترس بودن مجموعه های داده بزرگ و پیشرفت الگوریتمی در یادگیری ماشین، هوش مصنوعی از یک رشته دانشگاهی به یک نوآوری فناورانه کاربردی و تاثیرگذار تبدیل شده است.
از همین پرونده بیشتر بخوانید:
هوش مصنوعی به سامانه طراحی شده توسط انسان گفته می شود که برای حل یک مساله پیچیده، محیط آن را به درستی درک کرده و با تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده دانش مورد نیاز را استخراج کند و با تصمیم گیری در مورد بهترین اقدام، به یک هدف از قبل مشخص در مساله برسد. همچنین این سامانه می تواند با بهره گیری از قدرت یادگیری، توانایی های خود را بهبود بخشد.
در واقع هوش مصنوعی مجموعه ای از فناوری هایی است که ماشین را قادر می سازد با تقلید از توانایی های انسانی از قبیل درک و کشف محیط پیرامون و قدرت یادگیری، به سطح بالاتری از هوشمندی برسد. سامانه هوشمند می تواند با استفاده از بینایی ماشین، پردازش صوت و سایر انواع حسگرها، دنیای اطراف خود را به طور فعال درک کند. با موتورهای استنتاج مانند پردازش تصویر، تشخیص گفتار و پردازش زبان طبیعی به تجزیه و تحلیل و درک اطلاعات جمع آوری شده بپردازد. این سامانه همچنین می تواند از طریق برنامه ریزی هوشمند، بهترین دنباله اقدام را برای حضور موثر در دنیای واقعی پیدا کند. علاوه بر این موارد این توانایی ها با قدرت یادگیری از تجربه، با گذشت زمان افزایش می یابند.
با توجه به این تعاریف هوش منصوعی چهار مولفه اصلی دارد: شناسایی و درک، تجزیه و تحلیل داده ها، استدلال و برنامه ریزی و در نهایت یادگیری. یادگیری ماشین در هسته هوش مصنوعی نهفته است و باعث پیشرفت قابل ملاحظه ای در سایر زیرشاخه های هوش مصنوعی شده است. با این وجود سایر جنبه های هوش منصوعی نیز همکاری و هماهنگی با هم دارند. برخی فناوری های بین رشته ای مانند رباتیک، بیوانفورماتیک و غیره از توانایی های هوش مصنوعی بهره بسیاری را برده اند در حدی که در برخی منابع معتبر به عنوان زیرشاخه های این علم در نظر گرفته شده اند.
برای طراحی و ساخت سامانه های هوشمند که توانایی انجام وظایف مشابه انسان را داشته باشند، دو دیدگاه وجود دارد: دیدگاه اول که در دنیای امروزی بیشتر استفاده می شود، طراحی و پیاده سازی سامانه های هوشمندی است که با سرعت بالا، مجموعه داده ها را پردازش کرده و با حداقل خطای ممکن، تصمیم گیری کند. در واقع هدف، افزایش سرعت در تصمیم گیری و حذف اشتباهات عمدی و سهوی است. این گونه سامانه ها برای تشخیص الگوهای پیچیده در داده ها، پیش بینی وقایع مختلف دنیای واقعی و برنامه ریزی استفاده می شوند.در مقابل در بعضی کاربردها، هدف از طراحی و پیاده سازی سامانه های هوشمند، جایگزینی انسان با یک تصمیم گیرنده سریع و دقیق نیست.
دیدگاه دوم شبیه رفتارهای یک انسان واقعی با درنظر گرفتن تمام خصوصیات انسان از جمله هوش، منطق و احساسات است. ازاین مدل انتظار می رود که دقت و سرعت در حد انسان واقعی داشته باشد و گاها در تصمیم گیری خود از مواردی مانند احساسات نیز استفاده نماید. در صورت طراحی و پیاده سازی صحیح این مدل، می توان در کاربردهایی که از آن بهره برد که به جای یک سامانه دقیق و سریع به یک انسان واقعی احتیاج هست. مواردی مانند همراهی و نگهداری افراد سالمند، شبیه سازی رفتارهای اجتماعی، طراحی بازی های رایانه ای و درمان افراد با اختلال روانی از جمله کاربردهای این دیدگاه از هوش مصنوعی هستند.
انتهای پیام/