خبرگزاری تسنیم- محمد خاجی: «بیمادر» اولین فیلم بلند سینمایی سیدمرتضی فاطمی در کسوت کارگردان، فیلمی فراتر از انتظارات مخاطب نسبتبه یک فیلمساز فیلماولی است. فاطمی در نخستین تجربه سینمایی خود به سراغ روایت داستانی پیچیده و چندلایه رفته و بهخوبی توانسته است از پس لف و نشر روایتها و خردهروایتهای موجود در قصه برآید.
فیلم، شروعی گیرا و درگیرکننده دارد و فیلمساز خیلی زود موفق میشود مخاطب را با آنچه که عزم روایتش را دارد، همراه سازد. شاید مهمترین ویژگی فیلم، حُسن بهرهگیری کارگردان از عنصر تعلیق باشد. تعلیق؛ بهمثابه یکی از مهمترین عناصر پیشبرنده داستان،ظهور و بروز موثری در «بیمادر» پیدا کرده است. این وضعیت، باعث میشود که تماشاگر تا پایان فیلم، مشتاق و علاقهمند به پیگیری سرنوشت قصه و کاراکترها باشد.
«بیمادر» در ادامه تلاش میکند با طرح دوگانههایی از جنس اخلاق و انتفاع که انسانها همواره در مواجهه با آنها مردد و سرگردان هستند، ماهیت غامض و دشوار زیست اجتماعی را به تصویر بکشد و تماشاگر را در تجربه چنین چالشی سهیم سازد.
«بیمادر» اگرچه از حیث موتیف، اتفاق بدیعی در سینمای ایران بهشمار نمیآید و اساسا انتخاب چنین موتیفی از سوی فیلمساز، احتمال حرکت به سمت تکرار و کلیشهپردازیهای رایج را افزایش میدهد، اما کارگردان با هوشمندی از چنین وضعیتی رهایی یافته و روایت خود را اسیر تکرار و کلیشههای رایج در این موتیف، نکرده است.
اساسا فضا و مختصات حاکمبر قصه «بیمادر» بهگونهای است که از ظرفیت چشمگیری برای غلتیدن در دام ناتورالیسم برخوردار است اما خوشبختانه فیلمساز قصه خود را از این معبر پرخطر نیز به سلامت عبور داده و بنای روایت خود را بهدرستی سامان داده است.
«بیمادر» جزئیات و ظرایف دیگری هم دارد که توصیف همه آنها در مجال مختصر این نوشتار نمیگنجد و بهتر است طرح و بسط آنها را به زمان اکران عمومی فیلم موکول کرد. با اینوجود، فاطمی در «بیمادر» نوید ظهور فیلمسازی دغدغهمند و پرسشگر را میدهد که ادراک خوبی از کارکرد سینما دارد. او بهخوبی از ابزار قدرتمند سینما برای طرح و انتقال مفاهیم و ارزشهای انسانی بهره میگیرد. سیدمرتضی فاطمی حالا فیلمسازی است که از همین امروز میتوان منتظر تماشای فیلم بعدی او بود.
انتهای پیام/