به گزارش خبرگزاری تسنیم از بروجن، پدیدار شدن انقلاب زمانی است که غرور ملی لطمه بخورد، استقلال کشوری حفظ نشود و جمهوریت معنایی نداشته باشد، دقیقاً همان چیزی که باعث شد سال 1357 مردم ایران انقلاب کنند، آن زمان امام خمینی(ره) با شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی بذر انقلاب را در دل مردم ایران کاشت.
مردم این آرمان را میفهمیدند چرا که له شدن غرورشان زیر پای آمریکاییان و استعمارگران را دیده بودند، چرا که استبداد به چشمشان آمده بود و با جان حس میکردند وطن در گرو و تسلط بیگانگان است.
در دوران طاغوت اوج غیرت، همان الوات کوچه پس کوچهها بودند، همانها که عربده کشی میکردند اما با آمدن امام غیرت معنای تازهای گرفت و ملی شد، همه از پیر و جوان یکپارچه مقابل مستکبران جهان سینه سپر کردند و قصه جور دیگر رقم خورد.
به سراغ یکی از فعالین دوران انقلاب در شهر بروجن رفتیم، عباس پیکار 59 ساله، متولد بروجن در روزهای قبل از انقلاب بوده، او روزهای طاغوت را در نوجوانی به چشم دیده و در روزهای انقلاب جاری شده است، نوجوانی که در 13 سالگی با ورود به کلاسهای قرآنی، احکام دینی را آموخت و در آن زمان با آیتالله خمینی به عنوان مرجع تقلید آشنا شد.
استان قبل انقلاب فقط 2 جاده آسفالت داشت
وی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در بروجن، با اشاره به محرومیت استانها در دوران طاغوت، اظهار داشت: زمان قبل از انقلاب، استان چهارمحال و بختیاری یکی از استانهای خیلی محروم کشور بود، در آن روزها امکانات در حداقل خود بود، در زمینه راه در کل استان دو جاده آسفالت دهاقان شهرضا به اصفهان و شهرکرد سامان بود، جاده بروجن-شهرکرد تا یکسال بعد از انقلاب خاکی بود که این قابل توجه است.
وی با اشاره به وضع نامطلوب اقتصادی مردم در دوران طاغوت، تصریح کرد: امروز گوشت گران است و خیلی خانوادهها ممکن است نتوانند استفاده کنند اما در آن زمان در بروجن یک قصابی در محله ما بود که یک لاشه گوشت را یک هفته نگهداری میکرد و کسی نمیتوانست خریداری کند، مردم با نسیه گوشت و نان میخریدند که این بیانگر وضعیت بد اقتصادی بود.
این مبارز سیاسی دوران انقلاب گفت: عامه مردم با کمترین امکانات زندگی میکردند همه در یک اتاق و دیگر خبری از آشپزخانه و ... نبود، دین در جامعه قبل از انقلاب محکوم بود و اگر کسی نماز میخواند عجیب به نظر میرسید و مورد تمسخر قرار میگرفت اما بروز مسائل غیر دینی در اوج خود بود.
فضای خفقان فرهنگی و دینی در بروجن
پیکار گفت: به هیچ عنوان فعالیت دینی آزاد نبود و اگر قرار بود مجلس عزاداری در ماه محرم برگزار شود باید سخنران با اجازه ساواک سخنرانی میکرد اما با این حال فضای فرهنگی و سیاسی خوبی در شهرستان بروجن شکل گرفته بود.
وی خاطرنشان کرد: برای سخنرانیها در شهرستان بروجن با دعوت از شخصیتهای برجسته کشوری همچون آیتالله نوری، آیتالله جنتی و ... یک جریان روشنگری رخ داد و این اتفاق، شهرستان بروجن را در استان متمایز کرد، این جلسات قبل از انقلاب موجب روشنگری بسیاری در خصوص مسائل دینی و سیاسی شد.
پیکار ادامه داد: مردم بروجن با اصفهان و شهررضا مراودات اقتصادی داشتند که این موجب اطلاعات گرفتن از آنها بود، اینگونه بود که مردم شهرستان بروجن اطلاعات خود را با وجود استبداد، کامل میکردند و در جریان انقلاب قرار گرفتند حتی دانشجویان که برای تحصیل به شهرهای دیگر میرفتند با بازگشت آنها مردم را در جریان حکومت طاغوت قرار میدادند.
پایین کشیدن مجسمه شاه در بروجن در 26 دیماه
مبارز سیاسی دوران انقلاب اظهار داشت: در آن زمان من نوجوانی 13 ساله بودم که در کلاس قرآنی به ما گفتند آیتالله خمینی در نجف تبعید شدند و رژیم پهلوی با ایشان دشمن است، کم کم با شخصیت امام راحل آشنا شده و مطالعات بیشتری انجام دادم، اعلامیههای امام از نجف میرسید و در شهرستان بروجن هم پخش میشد، من هم در آن زمان دو اعلامیه که راجع به حزب رستاخیز و جشنهای 2500 ساله بود را رونویسی کردم.
پیکار بیان داشت: در مدارس شعارهایی سر میدادیم، قبل از انقلاب مردم بروجن شیشههای برخی ادارات را شبانه شکستند، شعار نویسی بر روی دیوارها، پخش اطلاعیههای امام در مساجد و تظاهرات از جمله اقدامات مردم شهرستان بروجن بود، اولین تظاهرات در بروجن 13 شهریور 57 رخ داد.
این فعال انقلابی با اشاره به حرکت بزرگ مردم بروجن در 26 دی ماه، گفت: در این روز با فرار شاه مردم بروجن مجسمه محمدرضا را پایین کشیدند و آن را از بین بردند، علاوه بر این حرکت، مردم شهرستان بروجن در 20 بهمن ماه در قالب یک کاروان برای حمایت از امام خمینی(ره) در مقابل بختیار به تهران رفتند، مردم شهرستان بروجن با لباس بختیاری اعلام انزجار از بختیار کردند که این مورد استقبال مردم تهران قرار گرفت.
اعلام انزجار بروجنیها از بختیار با وجود فضای امنیتی
وی ادامه داد: در آن روزها یکی از ترفندهای بختیار برای مشروعیت بخشی به خود این بود که به یک تعدادی پول میداد تا شعار جاوید شاه را در خیابانها فریاد بزنند و خود را طرفدار بختیار جلوه دهند، بختیار زاده روستای کنرک از توابع بخش گندمان شهرستان بروجن بود اما با حرکت مردم شهرستان بروجن و حضور آنها در کنار امام خمینی(ره) اتفاق چشم گیری رخ داد.
پیکار در پایان خاطرنشان کرد: شایان ذکر است آن روزها شرایط امنیتی بسیار سخت بود و احتمال درگیری با ارتش شاهنشاهی وجود داشت، آدمهای بختیار ممکن بود بعد از این اتفاق آن کاروان را مورد آزار قرار دهند اما این فداکاری مردم شهرستان بروجن تاریخی شد و در 22 بهمن تمام این سختیها به ثمر نشست که مردم طعم شیرین آزادی با پیروزی جمهوری اسلامی ایران را چشیدند.
انتهای پیام/7540/ش