به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری تسنیم؛ کهکشان سیفرت یا کهکشانهای سیفرت (Seyfert galaxy)، یکی از دو گروه بزرگ هستههای کهکشانی فعال، همراه اختروشها هستند. آنها هستههای اختروش مانندی (منابع بسیار درخشان، دوردست و روشن از تابش الکترومغناطیسی) با درخشندگی سطحی بسیار بالا دارند که طیفهای آنها خطوط انتشار قوی با یونیزاسیون بالا را نشان میدهد اما برخلاف اختروشها، کهکشانهای میزبان آنها به روشنی قابل تشخیص هستند.
اختروَش یا کوِیزار یا کوازار (Quasar)، یک هستهٔ فعال به شدت نورانی و دوردست است که وابسته به یک کهکشان جوان است. آنها در ردهٔ یک کلاس از اشیا به نام هستهٔ کهکشانی فعال قرار دارند.
کهکشانهای سیفرت حدود 10 درصد کل کهکشانها را تشکیل میدهند و در ردیف جستارهایی که در اخترشناسی مورد بررسی ویژه قرار دارند هستند زیرا بسیاری بر این باورند که آنها از همان پدیدههایی که در اختروشها اتفاق میافتد نیرو میگیرند، هرچند آنها نزدیکتر و درخشانتر از اختروشها هستند.
رصد بسیاری از کهکشانهای فعال مشابه سخت است زیرا تابش زیادی از خود ساطع میکنند اما کهکشانهای سیفرت در طول موجهایی غیر از آنچه که توسط ابزارهایی مانند هابل مشاهده میشود، انرژی تولید میکنند که این بدان معناست که کهکشان را می توان به وضوح مشاهده کرد، حتی اگر به شدت فعال باشد.
کهکشان دیگر در تصویر IC 1559، که در بالای تصویر قرار دارد، نیز یک نوع بسیار فعال است. این دو کهکشان به قدری نزدیک به هم هستند که در حال برهم کنش هستند و مواد در جریانهای ماده بین این دو حرکت میکنند.
تصویر تلسکوپ فضایی هابل ناسا از جفت کهکشانها با نام Arp 282
تیم دانشمندان هابل اعلام کردند: جالب است که هر دو کهکشان دارای هسته های بسیار پرانرژی هستند که به عنوان هستههای فعال کهکشانی (AGN) شناخته میشوند، اگرچه تشخیص این موضوع از روی این تصویر دشوار است.
نیروهای جزر و مدی زمانی اتفاق میافتند که گرانش جسمی باعث انحراف یا کشیده شدن جسم دیگر شود. جهت نیروهای جزر و مدی از جسم با جرم کمتر و به سمت جسم با جرم بیشتر است. هنگامی که دو کهکشان به صورت جزر و مدی برهمکنش میکنند، گاز، غبار و حتی کل منظومههای ستارهای میتوانند به سمت یک کهکشان حرکت کنند و از دیگری دور شوند. این تصویر این فرآیند را در عمل نشان میدهد زیرا جریانهای ظریف ماده به وضوح این دو کهکشان را به هم پیوند میدهند.
انتهای پیام/