به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، کتاب «مهاجر سرزمین آفتاب»، نوشته حمید حسام، توسط گروههای خودجوش فرهنگی به زبان اردو ترجمه و در کشورهای مقصد توزیع شد.
کتاب «مهاجر سرزمین آفتاب» که توسط نشر سوره مهر به چاپ رسیده، داستان زندگی کونیکو یامامورا، یگانه مادر شهید ژاپنی است که از دوران کودکی او آغاز شده و تا شهادت پسرش ادامه مییابد. یامامورا که پس از ازدواج نام سبا بابایی را برای خود انتخاب کرده، در این کتاب از فراز و فرود زندگی خود در ژاپن در بحبوحه جنگ جهانی دوم و در ایران، پیش و پس از پیروزی انقلاب اسلامی میگوید.
کتاب «مهاجر سرزمین آفتاب» به دلایل مختلف از جمله پرداخت حرفهای نویسنده و موضوع جذابش، مورد استقبال مخاطبان ایرانی قرار گرفته و در چند ماه در صدر فروش انتشارات سوره مهر قرار داشت. کتاب تاکنون به زبانهای مختلف از جمله روسی ترجمه شده است.
حمید حسام، نویسنده این کتاب، در گفتوگو با خبرنگار تسنیم، درباره چرایی و چگونگی پرداختن به این موضوع گفت: «مهاجر سرزمین آفتاب» از نظر سوژه یک کار «متفاوت» است. این کار سوژه منحصر به فردی دارد و نسخه ثانویهای ندارد؛ زیرا در جغرافیای کشورمان هیچ مادر شهیدی که اهل ژاپن باشد، نداریم. آنچه بر این بانوی 82 ساله گذشته، اتفاقات عجیب و غریبی است که اگر اینها را کنار هم بگذاریم، میبینیم که سوژهای منحصر به فرد و استثنایی است و آرزوی هر نویسندهای است که راجع به آن بنویسد و قلم بزند.
وی ادامه داد: خانم سبا بابایی که نام ژاپنیشان کونیکو یامامورا است، راوی این کتاب هستند. او در مقدمه کتاب اذعان کرده است که در دو دهه گذشته افراد زیادی اظهار تمایل کردهاند تا کتابش را بنویسند. اما به هر دلیلی این اتفاق نیفتاد و این توفیق برای من رقم خورد تا در سفری که به هیروشیما داشتم، از نزدیک با او و حوادث و اتفاقاتی که در زندگیاش رخ داده است، آشنا شدم. بعد از این آشنایی، به شدت مشتاق شدم تا خاطرات خانم بابایی را بنویسم. به نظرم رسید برای مخاطب ایرانی شنیدن مفاهیم اعتقادی، اسلامی و هجرت از یک سرزمین به سرزمین دیگر به شدت جذاب خواهد بود. پینشهاد نگارش «مهاجر سرزمین آفتاب» دو سال پیش داده شد. بعد از پذیرفتن خانم بابایی، من به همراه آقای مسعود امیرخانی تیمی را به منظور تحقیق، جمعآوری اطلاعات، مصاحبه، تدوین و نگارش تشکیل دادیم.
حسام به سختیهای کار نگارش کتاب «مهاجر سرزمین آفتاب» اشاره و اضافه کرد: نگارش این کتاب در ابتدا ساده به نظر میرسید. فکر میکردیم که ما مینشینیم و صحبتهای خانم بابایی را با آن حافظهای که دارد، میشنویم و خاطراتش را در قالب تاریخ شفاهی مینویسیم. اما وقتی وارد کار شدیم، احساس کردیم که باید پیرامون آن خیلی تحقیق کنیم و از افراد مطلع از جمله فرزندانش که تعدادی از آنها در ایران نیستند، همرزمان فرزند شهیدش، اهالی محل و مسجد و ... نیز خاطرات را بشنویم. این امور دامنه کار را فراخ کرد. خدا را شکر میکنیم که با این کار طاقتفرسا که لازمهاش حوصله و صبر بود، توانستیم ناگفتهها را کشف کنیم.
انتهای پیام/