پیام قبادی در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، در خصوص عدم حضور در تورنمنتهای تکواندو ایران همراه با تیم آذربایجان اظهار داشت: چند ماه است که تمریناتی انجام نمیدهم و در حال حاضر در ایران دنبال برخی کارهای شخصی خود هستم. در آینده اگر شرایط مهیا باشد دوباره به تکواندو باز خواهم گشت و اگر نشود خداحافظی میکنم.
وی در خصوص اینکه خداحافظی در 32 سالگی برای او زود نیست، گفت: بعد از المپیک شرایط در آذربایجان به گونهای متفاوت پیش رفت و یکسری تغییرات انجام شد. از لحاظ مالی نیز مشکلات زیادی در این کشور وجود دارد و مجبور شدند برخی حقوقها را قطع کنند. صحبتهایی با استاد مهماندوست (سرمربی تیم آذربایجان) داشتم و ایشان اعلام کردند شرایط در حال حاضر اینگونه است. من نیز کجدار و مریز تمرینات خود را انجام خواهم داد.
دارنده مدال برنز قهرمانی اروپا در خصوص تصمیمش برای حضور در آذربایجان گفت: در ایران در خیلی از مسابقات انتخابی شرکت کردم، اما بنا به دلایلی و با وجود عملکرد خوب در تورنمنتها امکان حضورم در تیم ملی مهیا نشد. چیزی که مدنظر مربیان بود خیلی با نظرم تفاوت داشت. این اتفاقات باعث شد انگیزهام از بین برود و تصمیم بگیرم به خارج از ایران بروم. اولین جا به بلاروس رفتم و قصد داشتم در این کشور ماندگار شوم که نشد و در صحبت با فدراسیون آذربایجان قرار شد برای آنها مبارزه کنم.
قبادی در خصوص فراز و نشیبهای حضورش در آذربایجان گفت: تا قبل از المپیک 2016 ریو به مسابقات زیادی اعزام شدیم و دست پر بازگشتیم، اما بعد از ریو خیلی شرایط عوض شد. بعد از مسابقات کشورهای اسلامی در سال 2017 حدود یک سال حقوق ما را ندادند. در حال حاضر نیز در هر مسابقهای شرکت میکنیم یا بدون آمادگی است یا اصلاً آمادگی در کار نیست.
وی در پاسخ به این سؤال که دوست نداشت بعد از سالها در ایران مبارزه کند، گفت: چرا دوست داشتم بازی کنم، اما جلوی خودم را گرفتم.
دارنده مدال برنز نوجوانان جهان در سال 2006 برای ایران در خصوص اینکه تمایلی به بازگشت به کشورمان ندارد، گفت: آخرین مسابقهام برای آذربایجان در مسابقات قهرمانی اروپا 2021 بود، اما هنوز به این فکر نکردهام که بازگردم و در ایران دوباره مسابقه بدهم. بیشتر دوست دارم زندگی عادیتری داشته باشم. سالیان زیادی در اردوها بودم و فراز و نشیب و استرسهای زیادی را پشت سر گذاشتم.
قبادی درباره اینکه بعد از جدایی از ایران هیچ وقت در خصوص اتفاقات منجر به جدایی از کشورمان صحبت نکرده است، گفت: در ایران دچار بیانگیزگی شدم و فکر کنم این اتفاقات هنوز نیز ادامه داشته باشد. شاید حق ورشکاری خورده یا دچار آسیب دیدگی شود، اما من تا جایی که میتوانستم در ایران تلاشم را کردم و در نهایت تصمیم شخصی گرفتم و ریسک کردم. خدا را شکر شرایط مهیا شد و برای این اتفاق نیز خیلی تلاش کردم و مشکلات دوری از وطن و خانواده را به جان خریدم.
وی در پاسخ به این پرسش که به نظر میرسد بسیاری از ورزشکاران با وجود موفقیتهای ورزشی و مالی در خارج از کشور دوست دارند این اتفاقات در ایران برای آنها رقم بخورد، گفت: سالها با میلاد بیگی در آذربایجان زندگی کردم و چیزهای زیادی از او یاد گرفتم. میلاد ورزشکار و انسان فوقالعادهای است و برخی اوقات که صحبت میکردیم دوست داشتیم این اتفاقات خوب برای ما در ایران بیفتد، اما شرایط مهیا نشد و دست سرنوشت کاری کرد که در آذربایجان هم تیمی شویم و این مسیر را آنجا طی کنیم.
دارنده مدال برنز مسابقات جامجهانی با آذربایجان در خصوص تغییر و تحولات مدیریتی تکواندو ایران عنوان کرد: در روزهای برگزاری تورنمنتهای ایران وقتی پا به خانه تکواندو گذاشتم خیلی برخوردها خوب بود. فکر میکردم با توجه به حضور در آذربایجان شاید نگاه دیگری به من وجود داشته باشد، اما اصلاً اینگونه نبود و حس خوبی را دریافت کردم. از هدایت بچهها توسط قهرمانان گذشته نیز خیلی خوشحال شدم و این نوید اتفاقات خوب را در آینده برای تکواندو ایران میدهد.
قبادی درباره ورزشکارانی که به دنبال مهاجرت هستند گفت: اول از هر چیزی به بچهها خواهم گفت در کنار ورزش حرفهای، مهارت اقتصادی کسب کنند. بسیاری از ورزشکاران حرفهای خارج از گود ورزش هیچ مهارتی ندارند. به خیلی از بچهها گفتم زمانی که از انتخابی کنار میروند یا دچار آسیب دیدگی میشوند یا به هر دلیلی به هدف خود نمیرسند، شاید باید مسیر خود را عوض کنند و این اتفاقات نشانه آن باشد.
وی خاطرنشان کرد: قرار نیست کل زندگی و خانواده را اذیت کنیم تا به هدفهای نشدنی برسیم. اگر ورزشکاری حتی در 20 سالگی احساس میکند که برای این رشته نیست باید مسیر زندگی خود را تغییر بدهد. همه قرار نیست قهرمان المپیک، میلاد بیگی و الگو شوند. زمانی که ما از ایران رفتیم خیلیها فکر کردند همه چیز گل و بلبل است، اما کار لژیونر از ورزشکاران داخل ایران خیلی سختتر است.
تکواندوکار ایرانی تیم ملی آذربایجان تصریح کرد: در خارج از کشور از شما به عنوان یک لژیونر فقط مدال میخواهند و شاید یک یا دو تورنمنت را تحمل کنند، اما در مسابقات بزرگ از شما انتظار بالا بردن پرچمشان را دارند. اصلاً اینطور نیست که خارج از ایران شرایط گل و بلبل باشد. با قهرمانان اروپایی زیادی از جمله بلژیک و دیگر کشورها صحبت کردم و آنها در بهترین حالت شاید بعد از کسب مدال طلای جهان دو هزار دلار پاداش بگیرند.
قبادی در پایان در خصوص اینکه در صورتی که زمان مهاجرت از ایران شغلی داشت، آیا میماند به تسنیم گفت: شاید میماندم، اما همه چیز به عشق ورزشکاران حرفهای بازمیگردد. شاید میدانید آخر این مسیر هیچ چیز نیست، اما دوست دارید ادامه بدهید. این حس در وجود تمام ورزشکاران حرفهای وجود دارد و بسیاری از قهرمانان همچنان در 50 سالگی نیز دوست دارند در مسابقات پیشکسوتان شرکت کنند.
انتهای پیام/