به گزارش خبرگزاری تسنیم سایت رسمی باشگاه پرسپولیس نوشت: «باشگاه پرسپولیس در پی احکام صادره از سوی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال که تحت ریاست میرشاد ماجدی بازیکن و مسئول سابق باشگاه استقلال قرار دارد، در اطلاعیهای موضع خود را اعلام کرد.
در این اطلاعیه آمده است: آفتاب آمد دلیل آفتاب. اتفاقاتی که امروز در ادامه سلسله اتفاقات گذشته روی داد، مصداق همان مثلی بود که عنوان شد. همچنین گواهی بود بر اعتراضات دردمندانه پرسپولیس در یک سالی که گذشت و قبل از آن نیز وجود داشت، ولی نه اینگونه همه جانبه. پرسپولیس قبل از این نیز از دل آتش گذشت تا به قهرمانی رسید.
سرمربی پرسپولیس، بعد از اینکه کمیتههای فدراسیون فوتبال و ارکان قضایی واکنش به رفتار سرمربی تیم رقیب در بازیهای قبلتر نداشتند، در دربی به اقدام عجیب تیم داوری که باعث شد استقلال بتواند به تیم 10 نفره پرسپولیس گل بزند و از شکست فرار کند، اعتراض کرد. موضوعی که قاعدتاً باید مورد بررسی قرار میگرفت. گلمحمدی نه داور را هُل داد و نه بازیکن تیم حریف را مانند آنچه از طرف مقابل دیدیم ضرب و شتم کرد. با این وجود عذرخواهی کرد و شش جلسه هم محروم شد! تأسفبار است که دیگران به سبک و سیاق دیگری عمل میکنند. عذر هم نمیخواهند. تمام ارکان فوتبال را مداوم متهم میکنند و اصلاً مشمول چنین محرومیتی نمیشوند! حیرت زدهایم و خوب میدانیم که آنچه به جایی نمیرسد، فریاد است.
عجبا که این شش جلسه محرومیت چه تقارن جالبی دارد؛ که به نظر پرسپولیس این روزها همه مصیبتها را میکشد تا قهرمانیهای پیاپیاش به این عدد نرسد. آیا این یک پیام و اشاره و نشانی است؟ ما نظری نداریم و همه چیز را به وجدان جامعه میسپاریم که میتواند همه چیز را مرور کند.
نکته بسیار است. مثلاً اینکه قبل از این ورود سرمربی به داخل زمین و تغییر تصمیم داور را در کدام مسابقه و از سرمربی کدام تیم دیدیم؟ چه شد به ماجرای بازی گلگهر و استقلال ورود نشد در حالی که روزها قبل از دربی اتفاق افتاد؟ اگر رسیدگی و عدالت اجرا میشد آیا سرمربی تیم رقیب اصلاً میتوانست در دربی روی نیمکت بنشیند؟ اگر قرار نبود برای سرمربی پرسپولیس به خاطر ورود به زمین جلسه محرومیت بریده شود، آیا اصلاً به آن ماجراها پرداخته میشد تا برای وضعیتی مشابه یک جلسه محرومیت تعلیقی در نظر گرفته شود؟
راستی چه میشود که مربی تیم خاص میتواند در جریان همان دربی، به بازیکن پرسپولیس حمله کند و حداقل حکم ممکن را بگیرد و رفتار بازیکنی چون محمد دانشگر در قبال تماشاگران پرسپولیس، به کلی نادیده گرفته شود؟ جالب است باشگاه رقیب در بیانیهاش به ماده 92 اشاره میکند، مادهای که مصداق رسیدگی به تخلف مربیشان است.
بهزاد غلامپور یک بار به فرشاد فرجی سیلی زد و این بار هم مهدی ترابی را هُل داد، آیا طبق ماده 92 تکرار تخلف، مجازاتش یک جلسه است؟
راستی چرا ماجرای آن فایل صوتی در ارتباط با احکام اعطای امتیاز به استقلال مورد رسیدگی قرار نمیگیرد؟
در چنین شرایطی باشگاه رقیب باید هم طلبکارانه، بیانیه بدهد، در روزی که همه چیز عیان و عریان شده است. بیاینهای سر تا پا اشتباه و از سر دستپاچگی؛ بهعنوان مثال به جای ماده 55 به ماده 54 اشاره کردهاند که این ماده یک جلسه محرومیت را در نظر گرفته است.
سؤال مهم ما این است؛ ماجرای اردوی کذایی و معروف در دبی چه بود که وزیر ورزش هم در یک مقطع از اتفاقات اردو ابراز شرم کرد؟ چرا به آن رسیدگی نشد؟ به صراحت اعلام میکنیم اگر با خاطیان آن پرونده برخورد نشود مستنداتی را در اختیار مراجع قضایی میگذاریم که خواب را از خوشگذرانها بگیرد.
چه شد که سرمربی همین تیم در صفحه رسمی خود در اینستاگرام انواع و اقسام تهمتها را به آقای سیدعلی داور دربی زد و از ویلا و مدرسه فوتبال و کار در شهرداری و ویزای اسپانیا و ... حرف زد، اما هیچ اتفاقی برایش نیفتاد؟ این تهمتها چند جلسه محرومیت داشت؟
چگونه است که همین تیم در نیمفصل دوم حتی یک برد بدون مسئله هم نداشته است؟ به گواه کارشناسان در همه آن بازیها اشتباه داوری به کمکشان آمده و اکنون هم اینطور بیانیه میدهند تا همه یادشان برود از چه کمکهای داوری بیشماری در این فصل بهره بردهاند.
سؤال مهم از کمیته انضباطی این است که رأی به این مهمی که قاعدتاً به غیر از اعضای آن کمیته فرد دیگری حتی در فدراسیون نباید از آن خبردار باشد چطور سه ساعت پیش از انتشار رسمی در اختیار منصوبین تیم رقیب و صفحات هواداری آنها رسیده است؟ طبق بند 14 ماده 21 مقررات انضباطی، انتشار رأی قبل از امضا و ابلاغ آن توسط هر شخص به طور کلی ممنوع و در حکم افشای اسرار است.
این روزها یک تیم مورد حمایت مصونیت دارد و یک تیم هم پرسپولیس است که هیچ محدودیتی برای اقدام علیه آن وجود ندارد و مشکل همان عدد شش است.
در تمام این مدت شاهد بودهایم هر حقخواهی و درخواست عدالتی از جانب پرسپولیس، به پیامدهای شدیدتری منجر شده است و شاید این بار هم باید منتظر باشیم، ولی باز در گوشه ذهنمان امیدواریم، عدالت از یک جایی نور امید را بر فوتبال و لیگ بتاباند و به طور قطع بعد از قادر و عادل مطلق که همه اینها را میبیند، نگاهمان به فدراسیون فوتبال و شخص آقای ماجدی است که همه این ابهامات و نسبتهای رنگی بودن فدراسیون را تغییر دهد».
انتهای پیام/