محققان از دادههای تلسکوپهای هاوایی و شیلی و تلسکوپ فضایی اسپیتزر استفاده کردند. آنها امیدوارند که با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب، وضوح بیشتری به دست آورند.
Yuichi Harikane، اخترفیزیکدان دانشگاه توکیو، نویسنده اصلی تحقیق درباره جزئیات این کشف که در مجله Astrophysical منتشر شده است، میگوید: «اطلاعات رصدی در مورد HD1 محدود است و سایر خواص فیزیکی از جمله شکل، جرم کل و فلزی بودن آن همچنان یک راز باقی مانده است.
فلزی بودن به نسبت موادی به غیر از گازهای هیدروژن و هلیوم که در جهان اولیه وجود داشتند اشاره دارد. هاریکان میگوید: مشکل این است که این محدودیت به خاطر توانایی تلسکوپهای فعلی از نظر حساسیت و طول موج است.
کهکشانها مجموعههای وسیعی از ستارگان و مادههای بین ستارهای هستند که توسط جاذبه گرانشی محدود شدهاند مانند کهکشان راه شیری که منظومه شمسی ما در آن قرار دارد. نخستین کهکشانها که 100 تا 150 میلیون سال پس از انفجار بزرگ پدید آمدند، نسبت به کهکشانهای امروزی پرجرمتر و چگالیتر بودند و ستارگان بسیار کمتری داشتند.
محققان گفتند HD1، با جرمی شاید 10 میلیارد برابر بیشتر از خورشید ما، احتمالاً با اولین نسل از ستارگان پر شده است.