میرجلالالدین کزازی، استاد دانشگاه و پژوهشگر، در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم با اشاره به خدمات زندهیاد محمدعلی اسلامی ندوشن گفت: روانشاد دکتر اسلامی ندوشن یکی از چهرههای تابناک در فرهنگ ایران این روزگار شمرده میشود. او استاد دانشگاه بود، نویسنده بود و افزون بر این ویژگیها، بسیار دلبسته ایران و فرهنگ ایرانی و ادب پارسی نیز شناخته میشد.
وی ادامه داد: او با اینکه در رشته حقوق دانشآموخته بود، یادگارهای ارزشمند فرهنگی خویش را بیشتر در زمینه ادب پارسی نوشته است. یکی دیگر از ویژگیهای آن استاد فرخنهاد که یادش نیکو باد، این است که شیوه نگارش آن بسیار گیراست، بهگونهای که خواننده را وامیدارد که نوشته او را از آغاز تا انجام پی بگیرد و بخواند.
کزازی گفت: یکی از دلآویزترین یادگارهای او سفرنامههایی است که نوشته است. او به شهرهای بسیار برای سخنرانی راه میبرد و این انگیزه میشد که آنچه را در شهرها میدید و میشنید، به نوشتار درآورد و سفرنامهای فراپیش خواستاران بنهد، هر کدام از این سفرنامهها به داستانی دلکش و خواندنی میماند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: از سوی دیگر او در شاهکارهای ادب پارسی بهویژه شاهنامه میاندیشید و دیدگاهی داشت که در کتابهایی مینوشت و در میان مینهاد. به هر روی، درگذشت روانشاد دکتر اسلامی ندوشن اندوهی بزرگ و سوگی است سترگ و دریغی است دردانگیز. هرچند او از میان ما رفته است و به جهان جاوید پیوسته است، اما یادگارهای ارزشمند و ماندگار بهجای نهاده است و همچنان در دل فرهیختگان و دوستداران ادب زنده میماند.
وی درباره دلبستگی اسلامی ندوشن به ایران نیز گفت: یکی از دلبستگیهای همیشگی او که در نوشتههای او بازتاب مییافت، ایران بود. او از آن روی که ایران را ارج مینهاد همواره میکوشید تنگناهایی را که این سرزمین سترگ به آن دچار است، بشناسد و بکوشد که راهی برای رهایی از آنها بیابد و فراپیش خوانندگان بنهد تا بتوانند این تنگناها و دشواریها را از میان بردارند.
کزازی گفت: او باوری استوار به توانمندی ایرانیان داشت و میکوشید آنان را با نوشتههای خود به آگاهی برساند تا بکوشند ایران را به آن فرمندی که از آن برخوردار میتوانند بود برساند.
این استاد دانشگاه درباره نسبت اسلامی ندوشن با زبان فارسی نیز گفت: برترین کار روانشاد اسلامی ندوشن در پیرنگ با زبان فارسی این است که کوشیده است در نوشتههای خود نمونههای بسیار دلانگیز از این زبان را به دست دهد و تواناییهای زبان فارسی را در این نوشتهها آشکار دارد.
انتهای پیام/+