دکتر علی صادقیتبار در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ درباره روشهای درمانهای ناباروری اظهار داشت: ارزیابی کشوری صورت گرفته توسط جهاد دانشگاهی نشان میدهد حدود 20.2 درصد زوجین کشورمان دچار ناباروری هستند. در کل چهار نوع درمان ناباروری داریم. در نوع اول درمان ناباروری نیازی به مراجعه زوجین به مراکز درمان ناباروری وجود ندارد و توان باروری زوجین با مراجعه به مطبها و کلینیکهای ناباروری و داروهای تجویز شده اصلاح میشود و به طور طبیعی باردار میشود.
وی افزود: روش بعدی برای درمان ناباروری درمان IUI یا تلقیح سلولهای پدر به داخل رحم مادر در یک روز مشخص است. در این روش شانس باروری در هر بار اقدام بین 15 تا 20 درصد افزایش مییابد و برای کسانی که مشکل حاد و خاصی در ناباروری ندارند با تشخیص متخصص، از این روش استفاده میشود.
وی ادامه داد: نوع سوم درمان، آیویاف (IVF) یا باروری خارج از رحم است به این معنا که مادر با داروهای تحریک تخمکگذاری تحت درمان قرار میگیرد و تخمکهای متعددی روی تخمدانها تولید میشود؛ در روز مشخصی که سلولهای تولید مثلی مادر به تعداد زیادی استحصال میشود با انجام یک عمل جراحی این سلولها خارج و به آزمایشگاه جنینشناسی منتقل میشود. از پدر نیز سلولهای جنسی گرفته میشود و تلقیح این سلولها در محیط آزمایشگاهی با روش تزریق یک سلول به سلول دیگر انجام میشود. پس از تزریق، این جنینها در یک محیط کشت غنی از مواد غذایی و شرایط استاندارد، در داخل دستگاههایی قرار میگیرند که شرایطی شبیه رحم مادر دارد و سلولها رشد میکنند و موارد سالم جدا و به بدن مادر منتقل میشوند. اگر بارداری رخ دهد ادامه مییابد و اگر رخ ندهد مادر آماده میشود تا از سلولهای بعدی برای بارداری وی استفاده میشود.
شانس باروری در هر بار IVF چهقدر است؟
به گفته صادقیتبار، شانس باروری در هر بار انتقال جنین بین 35 تا 40 درصد است و به طور میانگین سه بار انتقال نیاز است تا یک مادر باردار شود البته ممکن است برخی مادران در همان دفعه اول انتقال، باردار شوند و برخی در بار دوم یا سوم یا دفعات بعدی حامله شوند.
صادقی تبار گفت: در نوع چهارم درمان ناباروری، از درمانهای جایگزین یا اهدا استفاده میشود که کاملاً قانونی و بر اساس ضوابط وزارت بهداشت است. مادرانی که خودشان قابلیت داشتن فرزند ندارند میتوانند از درمان جایگزین یا اهدا استفاده کنند.
وی با تاکید بر اینکه زوجین نابارور با حمایتهای بیمهای وضع شده در کشور، فرصت فرزندآوری را از دست ندهند؛ تأکید کرد: با روشهای مذکور، در صورتی که سنین زوجین خیلی بالا نباشد شانس باروری تقریباً برای همه زوجین نابارور وجود دارد.
صادقیتبار درباره هزینههای درمان ناباروری بیان کرد: هرکدام از درمانهای یادشده دارای چند بخش است؛ بخشی از درمان ناباروری، خدمات تشخیصی مانند سونوگرافی و آزمایش است؛ بخشی دیگر خدمات دارویی و جراحی است.
هزینه درمان ناباروری چه قدر است؟
وی گفت: در روش اول درمان ناباروری، هزینهها فقط شامل هزینههای تشخیصی و دارویی است و مجموع هزینهها حدوداً کمتر از دو تا سه میلیون تومان میشود که بخشی این هزینهها نیز تحت پوشش بیمهها قرار دارد و بنابراین در تیپ یک درمان ناباروری، زوجین هزینه چندانی را متحمل نمیشوند.
وی بیان داشت: روش دوم درمان ناباروری یا همان IUI سه بخش دارد که بخش اول، تشخیصهای اولیه شامل آزمایش و سونوگرافی برای تشخیص ناباروری است. بخش دیگر هزینههای دارویی است که تا این مرحله هزینه زیادی ندارد. بخش سوم درمان، اقدام آماده سازی اسپرم و انتقال آن به رحم مادر است که این خدمات حدود 2 میلیون تومان هزینه دارد و مجموع خدمات بین 3 تا 4 میلیون تومان خواهد شد که بخش عمده این درمان نیز تحت پوشش بیمه قرار دارد.
وی ادامه داد: در درمان IVF بسته به دوز داروهای تجویزشده برای مادر ممکن است هزینهها متفاوت باشد؛ هزینه داروهای این درمان، از سه تا چهار میلیون تومان آغاز میشود و بعضاً به 8 تا 9 میلیون تومان در دوزهای بالای داروها و یا داروهای خارجی میرسد. هزینههای تشخیصی شامل عکس رنگی رحم، سونوگرافی، آزمایشات و ... است و خدمات اتاق عمل و جنین شناسی در ارزانترین شرایط در مراکز جهاد دانشگاهی هزینهای بیش از 7 میلیون تومان دارد و در بخش خصوصی این هزینهها ممکن است 20 تا 40 درصد بالاتر باشد. در بخش دولتی این هزینهها کمتر از سایر بخشهاست اما از آنجا که هزینه مواد مصرفی در بخش دولتی برعهده بیمار است؛ عملاً هزینههای درمان آی وی اف در این بخش نیز بالاست؛ متوسط هزینهها بسته به خدمات ارائه شده از 13 تا 21 میلیون تومان متفاوت است.
به گفته صادقی تبار بخش دارو و خدمات تشخیصی را معمولاً بیمه تحت پوشش قرار میدهد و 6 میلیون و 900 هزار تومان از سوی بیمهها برای آزمایشگاه جنین شناسی و اتاق عمل در نظر گرفته شده که بخشی از هزینههای آی وی اف را پوشش میدهد اما روند این حمایت باید به نوعی باشد که زوجین بدون بوروکراسی پیچیده اداری بتوانند از این حمایت بهره ببرند.
وی در پایان گفت: خدمات اهدا به دلیل محرمانه بودن اسناد بیماران، قابلیت قرار گرفتن تحت پوشش بیمه را ندارد.
انتهای پیام/