به گزارش دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم، اندیشکده آمریکایی «انیستیتو اصلاح سیاست امنیتی» در گزارشی اعلام کرد که کنگره آمریکا از زمان حمله به افغانستان در سال 2001 تا خروج از این کشور در سال 2021 در مجموع 2.02 تریلیون دلار به 5 شرکت تسلیحاتی «لاکهید مارتین»، «بویینگ»، «ریتیان»، «جنرال داینامیکس» و «نورثروپ گرامن» پرداخت کرد.
براساس این گزارش، در طول 2 دهه حضور نظامی ائتلاف به رهبری آمریکا در افغانستان، این 5 شرکت بزرگ تسلیحاتی یک میلیارد دلار برای لابی کردن در کنگره هزینه کرده و بیش از 2 تریلیون دلار از قراردادهای پنتاگون به دست آوردند.
این مبلغ یک هزار و 813 دلار در قراردادهای پنتاگون به ازای هر دلاری است که برای لابی کردن خرج شده است؛ یعنی 181,214% بازگشت سرمایه.
بزرگترین بهرهبرداران 2 دهه اشغال افغانستان
1. «لاکهید مارتین» که بزرگترین پیمانکار دفاعی جهان است، به خاطر بالگردهای بلک هاوک خود که بهطور گسترده در جنگ افغانستان استفاده شده است، شناخته میشود. اگر 10 هزار دلار در سال 2001 در سهام این شرکت سرمایهگذاری میشد، اکنون 133 هزار و 559 دلار ارزش داشت.
2. «بویینگ» بیشتر پول خود را از هواپیماهای مسافربری تجاری به دست میآورد، اما قراردادهای دفاعی آن مربوط به بمبافکنهای B-1، B-52s، جت باربری C-17، هواپیماهای برخاست عمودی V-22 Osprey و جنگندههای F-15 و F-18 است. اگر کسی در سال 2001 به مبلغ 10 هزار دلار در سهام بویینگ سرمایهگذاری کرده بود، امروز 107 هزار و 588 دلار ارزش داشت.
3. «ریتیان»: سومین پیمانکار بزرگ دفاعی و از بزرگترین تولیدکنندگان موشکهای هدایت شونده در جهان است. پولی که این شرکت به دست میآورد، نهتنها از طریق فروش تسلیحات است، بلکه به قراردادهای آموزشی نیز اختصاص دارد. ارزش 10 هزار دلار بعد از جنگ افغانستان در این شرکت به 43 هزار و 166 دلار صعود میکرد.
4. «جنرال داینامیکس»: برای این شرکت جنگ افغانستان بطور ویژه سودآور بود زیرا خودروهای زرهی سبک «LAV-25» دریایی بهطور گسترده مورد استفاده قرار میگرفت. علاوه بر این، جنرال داینامیکس همچنین محصولات و خدمات ارتباطات، فناوری، اطلاعات و امنیت سایبری را در افغانستان ارائه کرده است.
5. «نورثروپ گرامن»: این شرکت سیستمهای رادار برای هواپیما و دفاع زمینی، سیستمهای حسگر برای انواع وسایل نقلیه و هواپیمای بدون سرنشین و پهپادها را توسعه میدهد.
این شرکت در جنگ افغانستان به مقدار هزار و 196 درصد بازگشت سرمایه داشته است.
این مجتمعهای نظامی-صنعتی نقش پیچیدهای در فرآیند تصمیمگیری و سیاست خارجی آمریکا ایفا میکنند و قادر به شکل دادن رفتار و سیاست خارجی این کشور هستند و بسیاری از مقامات ارشد نظامی آمریکا نیز از سهامداران عمده آنها هستند.
انتهای پیام/.