هاشم دائمی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در مشهدمقدس اظهارداشت: خشکسالیهای پی در پی، کاهش نزولات آسمانی، گرمی هوا، استفادههای غیر فنی و غیر اصولی از منابع آبی، استحصال بیرویه و نیز مصرف بیرویه از منابع آبی، موجب افت شدید منابع زیرزمینی شده است.
وی افزود: بنا به نظر کارشناسان، کشور ما در حال پشت سر گذراندن یک دوره 30 ساله خشکسالی است که گذر زمان بر شدت آن میافزاید، کاهش منابع آبی در سفرههای آب زیر زمینی موجب شده است که تقاضا برای حفر چاه به صورت بیرویه افزایش یابد و مدیریت صحیح منابع، جای خود را با تهی ساختن ذخایر زیر زمینی عوض کند.
دائمی تصریح کرد: بنا به اطلاعات و آمار دریافتی از سوی دفتر مدیریت بحران و پدافند غیرعامل آبفا خراسان رضوی، 992 روستای استان امسال با بحران کمآبی مواجه هستند، 386 روستا در وضعیت قرمز، 300 روستا در وضعیت نارنجی و 306 روستا در شرایط زرد قرار دارند؛ با این وجود ساخت و ساز باغویلاها در اطراف شهر مشهد همواره تهدیدی برای طبیعت بوده است، همچنین مالکان این باغویلاها اغلب برای برخورداری از آب، اقدام به حفر چاههای غیرمجاز و یا استفاده از انشعابات غیرمجاز میکنند.
رئیس کمیسیون حقوقی شورای اسلامی شهر مشهد گفت: مطابق «ماده 1 قانون حفظ و حراست منابع آبهای زیر زمینی کشور»، حفظ و حراست منابع و ذخایر آبهای زیر زمینی و نظارت در تمامی امور مربوط به آن بر عهده وزارت نیرو است.
وی افزود: به استناد ماده 3 قانون توزیع عادلانه آب مصوب 1361، «استفاده از منابع آبهای زیر زمینی به استثنای موارد مذکور در ماده 5 این قانون از طریق حفر هر نوع چاه و قنات و توسعه چشمه در هر منطقه از کشور با اجازه و موافقت وزارت نیرو باید انجام شود و وزارت مذکور با توجه به خصوصیات هیدرولوژی منطقه (شناسایی طبقات زمین و آبهای زیر زمینی) و مقررات پیش بینی شده در این قانون نسبت به صدور پروانه حفر و بهرهبرداری اقدام میکند.
دائمی خاطرنشان کرد:براساس گزارشات واصله، خطه خراسان رضوی به لحاظ شمار چاههای غیر مجاز کشاورزی در کشور صاحب رتبه است و از سال 1347تاکنون تعداد حلقههای چاه از 1500 مورد به 7 هزار حلقه رسیده است، در حالی که منابع آبی زیر زمینی این استان یکی از بحرانیترین منابع در کشور است، لذا با عنایت به وظایف اشاره شده، شرکت آب منطقهای مبنی بر حفظ و حراست از منابع آبی، تذکر داده میشود که علت ضعف در نظارت بر صدور مجوز حفر چاههای عمیق و غیر عمیق و عدم توجه به اهمیت و ضرورت مدیریت کارآمد آب و چاره اندیشی برای دشواریهای پیش روی آن، در سطح منطقهای از نکات مورد توجه است.
انتهای پیام/282/ش