به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی طی گزارشی به بررسی عوامل تأثیرگذار بر افزایش سن ازدواج جوانان پرداخت.
در این گزارش آمده است: براساس دادهها و نتایج سازمان ثبت احوال کشور و مرکز آمار ایران، روند تحولات شاخصهای ازدواج به گونهای است که نرخ ازدواج با کاهش و میانگین سن ازدواج با افزایش روبهرو بوده است.
بررسی ابعاد مسئله ازدواج و الگوهای همسرگزینی نشان از کلیدی بودن متغیر سن ازدواج در این الگوهاست و افزایش سن ازدواج الگوهای آن را دچار تحول کرده و شاخصهای دیگر از جمله فرزندآوری، طول عمر ازدواج، استحکام خانواده، ضرورت ازدواج و ... را تحت تأثیر قرار میدهد.
تبیین چرایی افزایش سن ازدواج و احصای متغیرهای تأثیرگذار بر آن، در این گزارش مورد نظر قرار گرفته است؛ در این راستا پیمایشها و پژوهشهای ملی انجام شده مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه جلسات هماندیشی با صاحبنظران این حوزه برگزار شده است.
در این گزارش نتایج به دست آمده از دو روش استفاده شده نشان میدهد، بالا بودن هزینههای آغاز زندگی، هزینه بالای مسکن، بیکاری و عدم اشتغال جوانان و پیدا نکردن گزینه مناسب ازدواج در سه اولویت اول عدم ازدواج بهنگام جوانان قرار دارند.
عوامل ذکر شده به ترتیب در حوزههای اقتصادی، اقتصادی ـ اجتماعی و اجتماعی ـ فرهنگی قرار دارند؛ به عبارتی میتوان گفت عدم تغییر روند موجود و عدم توانمندسازی اقتصادی افراد در تأمین معاش یک خانواده نه تنها استحکام خانوادههای موجود را تحتالشعاع قرار میدهد بلکه شکلگیری خانوادههای جدید را با مشکل روبهرو میکند.
غالب عواملی که در اولویت بالای اثرگذاری هستند یکی از کارکردهای مهم خانواده که کارکرد اقتصادی است را با اخلال مواجه میکنند؛ از این رو افراد در سطح اول رفع نیازهای خود با مشکل روبهرو شده و به سطوح دیگر که تشکیل خانواده و تأمین نیازهای عاطفی را شامل میشود، وارد نمیشوند.
البته عوامل تأثیرگذار بر سن ازدواج بهصورت شبکهای به یکدیگر متصل بوده و چرخه عوامل را تشکیل میدهند؛ از این رو حل مسئله موردنظر از طریق قطع چرخه و روابط دوسویه اثرگذاری و اثرپذیری امکانپذیر است و راهبرد حل مسئله ازدواج با در نظر گرفتن عوامل اولویتدار در افزایش سن ازدواج و روابط بین آنها باید تدوین شود.
یکی از راهبردهای مهم و اثرگذار در کاهش سن ازدواج، حکمرانی نظام آموزشی و تقویت مشاغلی است که وابستگی به تحصیلات عالی ندارند؛ از سوی دیگر باید در طراحی فرایندها و زیرساختهای شغلی به ایجاد بسترهای گسترش کارآفرینی و تولیدیهای خرد توجه ویژه شود.
نکته دیگر در مورد اشتغال، اهمیت به ظرفیتهای استانها و شهرهای مختلف در تولید اشتغال است چرا که بر اساس آمار شهرهایی که اشتغالزایی بالاتری داشتهاند، سن ازدواج پایینتری نیز داشتهاند؛ این مقوله خود به کاهش مهاجرت نیز کمک خواهد کرد.
موضوع دیگر در راستای تقویت قدرت انتخابگری صحیح در امر ازدواج است که به ایجاد و تقویت نهادها و ظرفیتهای مردمی و مهارتافزایی افراد و خانوادهها در این امر نیاز است.
انتهای پیام/