به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، علی شریفی با حضور در استودیوی پخش زنده برنامه «ارغنون» با اشاره به پیشینه علاقمندی خانوادگی به آوا و نوای موسیقیِ «گلها» که او را از کودکی تحت تاثیر قرار داده و پیش زمینهای برای گردآوریِ کتاب «گلهای جاویدان» بوده است، گفت: این آواها توسط پدرم در منزل پخش میشد و شخصا از اواخر دهه 70 شروع به آرشیو کردن این برنامهها کردم.
وی خود را جزو نخستین نفراتی معرفی کرد که اقدام به دایر کردن «وبلاگ موسیقی» کرده و از این طریق با دوستان بسیاری در سراسر ایران آشنا شده و تبادل آرشیو کرده است. در این بین استاد شاهین فرهت یکی از مشوقان و انگیزههای اصلی چاپ این کتاب بوده است.
شریفی در ادامه درباره ضبط موسیقی بر روی استوانههای مومی فونوگراف سخن گفت که سنتور محمدصادق خان سرورالملک یکی از قطعاتی است که از این طریق ضبط شده است ولی بسیاری از هنرمندان در زمان ضبط موسیقی از این طریق، همراهی نکرده و شرکت نداشتند.
وی همچنین قدیمیترین بازماندههای این استوانههای مومی را متعلق به مجموعه منحصر به فرد «دکتر خسرو مولانا» و ضبط توسط صفحات گرامافون را مربوط به دوره بعد دانست و گفت: پس از تاسیس رادیو، برنامهها به صورت پخش زنده ساخته میشدند و لذا موسیقی در رادیو ضبط نمیشد و صنعت ضبط صدا اواخر دهه 20 وارد ایران شد و از اوایل دهه 30 برنامهای به نام «موسیقی ایرانی» متولد شد که ترکیبی از تصنیف و ساز و آواز و در حقیقت ایده اصلیِ ساختِ برنامه «گلهای رنگارنگ» رادیو بود.
به گفته شریفی برنامه «گلهای رادیو» خود دارای چند زیر شاخه است که «گلهای جاویدان» قدیمیترین آنها بوده و سپس «گلهای رنگارنگ»، «برگ سبز»، «یک شاخه گل»، «گلهای صحرایی» و در دوران استاد ابتهاج «گلهای تازه» شکل گرفت.
این پژوهشگر حوزه موسیقی افزود: برنامههای رادیویی دیگری نیز به تاسی از «گلها» نشر و پخش شد که «تک نوازان» و «نوایی از موسیقی ملی ایران» و «بزم شاعران» از آن جملهاند.
وی زنده یاد استاد داود پیرنیا را بزرگ مردی نامید که با وجودِ تصدی گریِ پست معاونتِ نخست وزیرِ وقت، تمام مناسب سیاسی را رها کرده و به تهیه و تنظیمِ برنامه «گلها» همت میگمارد که به عقیده شریفی بزرگترین رپرتوار موسیقی ایران بوده و هست.
شریفی به رادیو گفتوگو گفت: این برنامه رنسانس موسیقی ایران بود و پیشتر، چنین مجموعهای را شاهد نبودیم.
انتهای پیام/