به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، چهارشنبه است و دلم در میان کوچههای روبهروی گنبدت آواره و سرگردان مانده است؛ همان کوچههایی که آسمانش ختم میشود به گلدستههای حرم و گنبد طلایی که یک شهر نه، بلکه یک دنیا را روشن نگاه داشته است.
سرگردان و آواره رو به گنبدت در میان کوچههای مشهدالرضا میچرخم با دلی که بیقرار و ملتهب است چرا که در میان جاماندگان مشهد جای گرفته است.
یا امام رضا جانم! یک دنیا به عشق تو دلشان را روانه مشهدالرضا کردهاند آقاجانم! یک دنیا به عشق تو دلهایشان که سهل است جانشان را روانه مشهدالرضا کردهاند با پای پیاده با قدمهایی استوار آمدهاند تا در این ماه پر رحمت و کرامت در ماهی که به تو ختم میشود آرام جانشان شوی...
یا امام رضا جانم! دلم در میان کوچه پس کوچههای رو به گنبدت آواره و سرگردان میچرخد و گامهایم جامانده از مشهدالرضایت...
یا امام رضا جانم! امروز در چهارشنبه عاشقی دلهای زیادی روانه مشهدالرضا شده است تا قرار روزهای بیقرارشان شوی... گامهای بسیاری امسال زائر پیاده نیستند و از سفر عاشقی با پای پیاده جاماندهاند اما با تمام وجود سختی راه را لمس میکنند.
یا امام رضا جانم! امسال در سالروز ولادتت زائران بسیاری از دور و نزدیک به دیدارت آمدهاند و چه بسا زائرانی که دلهایشان در صحن و سرای شما جامانده. آقا جانم دستانمان را به روشنی مهر و کرم و رحمتت بگیر و در این وانفسای دنیا نگذار اسیر هوا و هوسهای دنیوی شویم؛ کمکمان کن تا چشمانمان به نور گنبد طلائیت روشن شود.
انتهای پیام/281/ن/؛