به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، بعد از سخنان اخیر سید «حسن نصرالله» دبیرکل حزب الله لبنان درباره تحرکات متجاوزانه رژیم صهیونیستی در آبهای منطقهای لبنان جهت استخراج گاز از میدان «کاریش» در منطقه مورد مناقشه، سکوت معنادار برخی نیروهای سیاسی لبنان در قبال تجاوزات صهیونیستها و عدم موضع گیری قاطع در این پرونده ملی که میتواند فرصتی تاریخی برای نجات لبنان از بحران اقتصادی و معیشتی باشد، علامت سوالهای متعددی درباره پشت پرده آن به وجود میآورد.
هر چند که سید حسن نصرالله تلاش کرد در راستای منافع ملی لبنان از برخی احزاب داخلی این کشور که تلاش دارند با سکوت و رفتارهای خود در پرونده مناقشه مرزی به رژیم صهیونیستی خدمت کنند نام نبرد، اما برخی محافل سیاسی لبنان با افشای هویت نیروهای مذکور، از دلایل عدم موضع گیری روشن آنها در پرنده ترسیم مرزهای دریایی با فلسطین اشغالی پردهبرداری کردند.
به نوشته این محافل، حزب نیروهای لبنانی به ریاست سمیر جعجع که با شعارهای حمایت از حاکمیت و استقلال و همچنین نجات لبنان از بحران اقتصادی وارد انتخابات پارلمانی شد انتظار میرفت که طبق ادعای خود در ردیف اولین طرفهایی قرار بگیرد که تجاوز رژیم صهیونیستی در مرزهای دریایی لبنان را محکوم میکند؛ اما در واقعیت همه این شعارها را زیر پا گذاشت و در تلاش برای خدمت به دشمن صهیونیستی است.
طرف دوم حزب سوسیالیست ترقیخواه به رهبری «ولید جنبلاط» است که در تمام دولتهای قبلی لبنان شرکت داشته و جزء جدانشدنی یک نظام سیاسی محسوب میشود که به دلیل فساد و سیاستهای غلط، لبنان را به مرز فروپاشی اقتصادی رسانده است.
طرف سوم حزب کتائب لبنانی است که با وجود دست داشتن در اوضاع نابسامان لبنان اکنون لباس تغییر به تن کرده و خود را در گروه نیروهای تغییر و توسعه قرار داده که شعار محافظت از حاکمیت و استقلال لبنان را یدک میکشند.
اما چه توجیهی برای سکوت این نیروها در یک پرونده بزرگ مانند دستیابی به حقوق دریایی لبنان وجود دارد. چند دلیل اصلی در این زمینه وجود دارد که به شکل زیر طبقه بندی میشود:
- این نیروها زیر چتر آمریکا و عربستان سعودی هستند و نمیتوانند موضعی را اتخاذ کنند که با اراده و سیاستهای ایالات متحده در لبنان مغایرت داشته باشد. بنابراین مواضع نیروهای ملی لبنان به ویژه مقاومت این کشور با هدف و نقش نیروهای وابسته به آمریکا کاملاً در تناقض است.
- شعارهای مربوط به محافظت از حاکمیت و استقلال و تصمیم آزاد و نجات لبنان که توسط طرفهای مذکور بیان میشود چیزی جز ادعاهایی در خدمت پروژه آمریکایی- سعودی علیه مقاومت و حزب الله نیست و به هیچ وجه در راستای منافع لبنان قرار نمیگیرد.
- تجاوز آشکار رژیم صهیونیستی به حاکمیت لبنان و غارت ثروتهای دریایی این کشور و محروم کردن لبنانیها از اکتشاف نفت و گاز در آبهای سرزمینی خود نیاز مردم به مقاومت و سلاح آن را بالا میبرد. به ویژه اینکه هیچ عامل بازدارندهای در برابر اسرائیل و همچنین هیچ کارت قدرتی در دست لبنان جز مقاومت وجود ندارد. همین مسئله موجب میگردد تا تلاشهای سیاسی و رسانهای دشمنان مقاومت در داخل و خارج که از 3 سال گذشته همه تمرکز خود را معطوف به توطئه برای خلع سلاح حزب الله کردهاند، از بین برود.
- نیروهای مذکور تلاش داشتند افکار عمومی لبنان را متقاعد کنند که بزرگترین خطر برای لبنان، مقاومت است نه اسرائیل. اما امروز لبنانیها با چشم خود مشاهده میکنند که رژیم صهیونیستی مستقیما دست خود را روی حقوق و ثروتهای دریایی لبنان دراز کرده و مردم این کشور را از بهره برداری از منابع طبیعی خود محروم میکند.
در حال حاضر نیز این طرفها در حال ساختن گفتمان سیاسی جدیدی هستند تا از فشار افکار عمومی لبنان رها شوند. به احتمال زیاد گفتمانی که آنها در پیش خواهد گرفت مربوط به محکومیت مواضع حزبالله و راه اندازی کمپینهای متعدد علیه مقاومت با توجیهاتی مانند این است که باید در انتظار موضع رسمی سازمان ملل و همچنین اقدامات میانجی آمریکایی و راهکارهای دیپلماتیک بمانیم. اما شاخصها نشان میدهد مقاومت منتظر موضع گیری و اقدامات این طرفها نخواهد ماند و به سراغ گزینههای خود جهت مقابله با اقدامات متجاوزانه رژیم صهیونیستی در منطقه مورد مناقشه میرود.
انتهای پیام/