خبرگزاری تسنیم ـ گروه فرهنگی:
حوالی ظهر جمعه 20 خرداد 1401 نیروی انتظامی طی یک خبر رسمی اعلام کرد که تمامی سارقان صندوقهای امانات شعبه دانشگاه تهران بانک ملی ایران را دستگیر کرده است. سارقان در کمتر از 48 ساعت دستگیر شده و برخی از آنها با وجود اینکه از کشور خارج شده و در ترکیه حضور پیدا کرده بودند، به خاک کشور بازگردانده شده بودند.
خبر با سرعتی زیاد در فضای رسانهای کشور نشر پیدا کرد و نمایش تصاویری از تمامی اموال سرقتشده از 162 صندوق امانات بانک ملی باورپذیری اقدام پلیس را در کانون توجهات قرار داد.
در شامگاه همان روز، شبکه خبر تلویزیون با دعوت از سردار محمد قنبری، فرمانده پلیس آگاهی تهران و حسن مونسان عضو هیئت مدیره بانک ملی در اقدامی بهموقع برنامه گفتگوی ویژه خبری را به بررسی ابعاد این ماجرا اختصاص داد، اقدامی که از منظر حفظ مرجعیت خبر و اعتباربخشی به سیمای ملی در حوزه اطلاعرسانی مناسب بود.
مجری برنامه با رویکرد جدیدی که برای اداره این نشست انتخاب کرده بود، سعی بر آن داشت در مقام یک پرسشگر فعال ظاهر شود و بهدور از رویکردهای معمولاً انفعالی سابق در مصاحبهها، این گفتوگو را پیش ببرد. در میانه گفتگو، روحیهای مطالبهگر از خود نشان میداد، با مهمانان چالش میکرد و بهنظر میرسید از نظر فرم و شکل ارائه، رویهای مناسب را پیش گرفته است تا اینگونه بهنظر نرسد که رسانه ملی روابط عمومی صرف مسئولان و ارگانها است بلکه بهعنوان یک نهاد مستقل و در جهت صیانت از حاکمیت و موقعیت کلان نظام جمهوری اسلامی به بازخواست عملکرد دستگاهها در جهت سؤالات مردم میپردازد.
هرچند این شکل از ارائه گامی به جلو بود اما این تغییر مثبت صرفاً در سطحی تکنیکی بهکار بسته شد و مجری محترم و کل برنامه در مسئله راهبرد گفتگو و ارائه یک فضای کلانِ درست از مناسباتِ شکلگرفته در ماجرای سرقت از صندوقهای امانات بانک ملی، نتوانست دقیق عمل کند و از این نظر نهتنها همچون فرم، گامی به جلو نبود، بلکه چند گام به عقب محسوب میشد و عملاً فضای تلخی را پیش برد که مخاطب نتواند یک برداشت واقعبینانه از مسئله پیدا کند.
اگرچه کلّیت مسئله سرقت از صندوقهای امانات از بانک ملی یک اقدام تأسفبار بود و مطالبه از مسئولان در جهت صیانت از داراییها و امانات سپردهشده مردم باید در کانون مطالبات قرار گیرد اما آنچه در این نشست مغفول باقی ماند و با ورودهایِ ـ از جایی به بعد ـ نابهنگام و بعضاً هیجانی و فرمزده مجری برنامه به حاشیه برده شد و آنطور که باید در مرکز این نشست قرار نگرفت، ورود حرفهای و اقدام بههنگام و مقتدرانه پلیس در حوزههای تجسس، تعقیب و دستگیری سارقانِ یکی از حرفهایترین سرقتهای رخداده در تاریخ کشور بود که متأسفانه نماینده پلیس، مجال چندانی برای تبیین جزئیات آن پیدا نکرد، اتفاقی که در صورت مدیریت و هدایت مناسب این نشست توسط مجری برنامه میتوانست خنثیکننده بخش قابل توجهی از تاکتیکهای عملیات روانیای باشد که از همان ساعات ابتدایی نشر خبر سرقت، برخی محافل رسانهای با محوریت القای فضای ناامنی مطلق دنبال میکردند.
واقعیت این است که کنار عملکرد قابل خدشه و پر از ابهام و سؤال مسئولان بانک ملی، نیروی انتظامی نشان داد که در این پرونده فعالیت بسیار خوبی داشته است و توانست حس امنیت را بار دیگر تقویت کند. هر چند برنامه گفتوگوی ویژه خبری جمعهشب تلاش داشت زاویه دوربین خود را بر مرز واقعیت مستقر کند و بیپیرایه، باورمندانه و مطالبهگرانه بحث را پیش برد اما این رویکرد بهجهت ماهیت خُردنگرانه خود نتوانست تمامی حقیقت و واقعیت ماجرا و سویههای دیگر و افتخارآفرینش را بازنمایی کند و بهنظر میرسد چنانچه از منظری کلانتر به موضوع نگریسته شود، نقدهای بسیاری را متوجه این برنامه میکند.
انتهای پیام/+