به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، فوتبال باشگاهی ایران، سالهاست که با مشکلات مالی دست و پنجه نرم میکند. مشکلاتی که بخش عمدهای از آن قابل دسترس نبودن راههای درآمدزایی همچون حق پخش تلویزیونی، فروش پیراهن و اقلام هواداری، تبلیغات محیطی (به استثنای فصل گذشته استقلال و پرسپولیس)، بلیت فروشی و ... است. با این حال، بخشی از این مشکلات هم سوء مدیریت در هزینههاست که باشگاهها فراتر از بودجه یا درآمد سالیانه خود متعهد میشوند که خروجی آن تلنبار شدن بدهیهاست.
در کنار این مسئله بغرنج که بسیاری از بازیکنان، مربیان، باشگاهها، هتلها، شرکتها خدماتی و... از باشگاهها طلبکار هستند، مسئله جدیتری هم وجود دارد که آسیب آن به فوتبال ملی وارد میشود. حذف از لیگ قهرمانان آسیا به دلیل مشکلات مالی و مالیاتی که در فصل گذشته گریبان استقلال و پرسپولیس را گرفت و این اتفاق تا زمان نداشتن قانونی سفت و سخت و اجرای دقیق آن، ادامه خواهد داشت. مسئله جالب اینجاست که در سالهای اخیر، دبیران کل فدراسیون فوتبال که چندین نوبت هم تغییر کردهاند، سخن از عدم ثبت قراردادهای جدید باشگاهها تا زمان تسویه بدهیهای قطعی کردهاند. با وجود این اظهار نظر و تأکید بر اجرای این قانون، اما هر سال در خصوص برخی باشگاهها یا پروندهها استثنا قائل شدهاند.
استقلال و پرسپولیس که در جنگهای رسانهای خود، یکدیگر را به حمایت غیبی فدراسیون یا دولت متهم میکنند، در شرایطی مدعی هستند باشگاه رقیب مورد توجه است و باشگاه خود را مظلوم میپندارند که هر دو باشگاه همیشه مورد لطف هستند. به نوعی همه باشگاهها در اجرای قانون برابرند، اما انگار دو باشگاه استقلال و پرسپولیس برابرترند!
سؤالی که مطرح میشود، این است که چطور فدراسیون فوتبال در چند سال اخیر با دبیران کل مختلف، به جلوگیری از ثبت قرارداد باشگاههای بدهکار اشاره کرده، اما در عمل شرایط طور دیگری بود؟ به طور مثال در قبال استقلال و پرسپولیس که به گواه باطل شدن مجوز حرفهای آنها از سوی AFC پرونده قطعی بدهی داشتند، قانون چگونه اعمال شد که هر دو باشگاه در دو پنجره پیش فصل و نیم فصل، اقدام به جذب بازیکن کردند؟ آیا قانون برخی باشگاهها را جدا از سایر باشگاهها میداند یا فدراسیون را باید عامل بیعمل دانست. فدراسیونی که باید عامل اجرای قانون باشد، اما در اصل به بیعملی روی میآورد.
در همین فصلی که گذشت، باشگاه شهر خودرو بارها به بدهی باشگاه پرسپولیس بابت رضایتنامه سه فصل پیش یحیی گلمحمدی اشاره کرد، خواستار بسته شدن پنجره نقل و انتقالاتی این تیم یا کسر امتیاز شد، اما فدراسیون فوتبال هیچ اقدامی در قبال این پرونده صورت نداد. این پرونده تا پایان فصل مسکوت ماند تا در نهایت با پایان فصل که آبها از آسیاب افتاد، پنجره نقل و انتقالاتی پرسپولیس بسته شود. نکته اینجاست، اگر باشگاهی غیر از پرسپولیس هم بود، پرونده به همین شکل مسکوت میماند؟ این درست که باشگاه شهر خودرو این فصل مشکلات زیادی داشت که همین مشکلات عامل سقوط این تیم شد، اما اگر آنها به طلبشان از باشگاه پرسپولیس میرسیدند، نمیتوانستند با از میان برداشتن بخشی از مشکلات برای ماندن شانس بیشتری داشته باشند؟
اوضاع در قبال باشگاه استقلال هم تفاوتی ندارد و هر دو تیم، مورد الطاف نهادهای قدرت قرار میگیرند. هرچند این دو تیم، با تعداد پر شمار هوادارانشان خاص هستند، اما قرار نیست که قانون برای آنها و دیگر تیمها، متفاوت باشد. با این حال، فدراسیون فوتبال برای چندمین بار وعدهای تکراری داده که مقابل ثبت قرارداد باشگاههایی که بدهی قطعی داشته باشند، گرفته خواهد شد و باید دید که این بار قانون برای چه باشگاههایی استثنا قائل میشود.
انتهای پیام/