به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم، جعفر علیاننژادی دانش آموخته و کارشناس علوم سیاسی در یادداشتی به تبیین عقلانیت مواضع جمهوری اسلامی در موضوع اوکراین پرداخت:
اول. بررسی دقیق و عمیق مواضع رهبر انقلاب اسلامی در موضوع اوکراین، نشان می دهد، رفتار جمهوری اسلامی در قبال تحولات بین المللی دارای یک الگوی عقلانی قوی و منطق محکم پیشرو است. می توان این عقلانیت معیار و نمونه را به زبانی ساده و در قالب جمله ای کوتاه چنین توصیف کرد؛ جمهوری اسلامی در مسیر تاثیرگذاری روی تحولات منطقه ای طی طریق کرده است. این الگو که بدیل نسخه تاثیرپذیری از تحولات بین المللی است، همان منطقی است که مواضع نظام را در قبال مساله اوکراین معنادار می کند. نگارنده در این یادداشت قصد دارد، با این نگاه، معنای مواضع رهبرانقلاب در موضوع اوکراین را تبیین کند. وضعیت فعلی اوکراین و سرنوشت محتوم آن، نتیجه تاثیرپذیری بالای این کشور از تحولات بین المللی است. چنین وضعیتی باعث شده این کشور نسبت به تحولات پیرامونی خود بی اثر بوده و سررشته تغییرات منطقه ای در اختیار جریانات قدرتمند دیگری باشد.
دوم. سوابق تاریخی نشان می دهد سررشته تحولات منفی بین المللی در این منطقه در اختیار صهیونیست ها و شبکه سرمایه داران بین المللی بوده است. شبکه ای که با ایجاد تحولات دلخواه زمینه را برای رسیدن به اهداف مالی و سلطه سیاسی خود فراهم می کرده است. در واقع این شبکه با کسب قدرت سیاسی در کشورها و دولت های اروپایی به مهم ترین اهداف خود نظیر کسب درآمد مالی، جذب سرمایه های عظیم، راه اندازی کارتلها و تراست ها می رسیده است. برای این منظور اگر شرایط اقتضاء می کرد، با لشگری از امکانات فرهنگی و رسانه ای و ژورنالیستی، اقدام به تخریب اخلاق جنسی ملتها، ترویج مصرف گرایی و بی اعتنایی به هویت های ملی و مبانی فرهنگی کشورهای میزبان می نمود. به بیانی دیگر در کنار پیمان ناتوی نظامی که آمریکاییها در اروپا برای مقابله با شوروی سابق ایجاد کردند تا هر صدای معارض در منطقه خاورمیانه و آسیا را خفه کنند، یک ناتوی فرهنگی نیز ایجاد کردند. در واقع در پی این بودند که سررشته تحولات جوامع را در دست بگیرند. نمونه این اتفاق در گرجستان واقع شد، یعنی یک سرمایه دار آمریکایی و صهیونیست یهودی صراحتا اعلام کرد من ده میلیون دلار در این کشور خرج کردم و تحول سیاسی ایجاد کردم، در اوکراین هم همین کار را کردند. حتی در کشورهای آسیای شرقی نظیر مالزی، اندونزی، و تایلند همین سرمایه داران صهیونیسیتی و سرمایه داران دیگر با بازیهای بانکی و پولی توانسته بودند چند کشور را به برشکستگی بکشانند. بانک جهانی و صندوق بین المللی پول هم بخشی از این پازل بزرگ بودند که در اختیار این شبکه قرار داشت.
سوم. بعد از فروپاشی نظام دوقطبی، این شبکه که عمدتا در آمریکا و دولت های غربی مستقر بود، با اعلام "بوش پدر"، مدعی نظم تک قطبی به سروری آمریکا در جهان شد. موضوعی که البته بیشتر یک اشتباه محاسباتی بود و گذران زمان نشان داد، فقط در حد یک ادعا بوده است و در واقع دنیا در آستانه یک نظم جدید قرار گرفته بود. این نظم جدید همزمان با ضعیف تر شدن آمریکا در سیاست داخلی و خارجی، اقتصاد و امنیت، خود را نشان داد. نمونه بارز ضعف آمریکا، عدول از دعاوی مدیریت تک قطبی و رهبری جهانی، به بحران سازی در گوشه و کنار دنیا بود. یعنی آمریکایی ها مجبور بودند برای پوشاندن ضعف خود به بحران زیستی روی آورده و از بحران تغذیه و ارتزاق کند. این مساله ناشی از مافیایی بودن رژیم سیاسی آمریکا بود. یعنی مافیای سیاسی، اقتصادی و اسلحه سازی در آمریکا، سیاست های این کشور را در دست داشته، هدایت و کنترل می کرد. روسای جمهور را یکی پس از دیگری می آورد. طبیعتا این رژیم مافیایی احتیاج داشت در اطراف دنیا بحران هایی وجود داشته باشد، لذا کانون های بحران را خلق می کند. بر همین اساس در منطقه غرب آسیا بحران سازی های زیادی نظیر حمله نظامی به عراق، افغانستان و ایجاد داعش کرد. اوکراین نیز قربانی همین سیاست شد. در واقع آمریکا با ورود به مسائل داخلی این کشور، راه انداختن اجتماعات علیه دولت، حرکت مخملی بوجود آوردن، کودتای رنگی درست کردن، نفوذ دادن سناتورهای خود در تجمعات اعتراضی، برداشتن این دولت و گذاشتن آن دولت، اوکراین را به این وضعیت کشاند.
چهارم. جنگ اوکراین در چنین فضایی حادث شد، بنابراین باید با منطق نظم جدید و به نحو عمیق تری درک می شد. درواقع جنگ اوکراین صرفا حمله نظامی به یک کشور نبود، این حرکت ریشه های عمیقی داشت و نشان می داد آینده پچیدهِ دشواری، پیش رو وجود دارد. منطق انفعال و تاثیرپذیری از تحولات بین المللی، کشور اوکراین را عرصه تاخت و تاز جریان ناتو کرده بود، دولت غیرمردمی و دست نشانده را بر عرصه نشانده بود و بدلیل همسایگی این کشور با روسیه، طمع بحران آفرینی و بحران سازی را در سر دولتهای غربی و آمریکا انداخته بود، تحولات پیش آمده حکایت از ماجراجویی و تحریک آمریکایی ها حول شبه جزیره کریمه داشت. اوکراین ناخواسته بدلیل عدم توانایی در مدیریت تحولات و اثرگذاری بین المللی، به وضعیت جنگی در آمده بود. وقوع جنگ ناگزیر بود، بررسی مواضع هیئت حاکمه آمریکاییها در روزهای پیش از جنگ، نشانه آشکاری بر تحریک و تهییج دولت اوکراین در شروع جنگ بود. رخداد جنگ ناگزیر بود، مانده بود کدام طرف ابتکار عمل را در دست بگیرد. جنگ تحمیل شده بود نه از سوی روسیه از سوی ریشه بحران اوکراین یعنی سیاست های آمریکا و غربی ها. مساله اوکراین را اینگونه باید شناخت و مورد قضاوت و احیانا اقدام قرار داد.
پنجم. رهبر معظم انقلاب بر این اساس در قضیه اوکراین مشکل اصلی را، قصد غربی ها برای توسعه ناتو در این کشور می داند و معتقد است، آنها تا هرجایی که بتوانند برای گسترش نفوذ خود تامل نخواهند کرد. با این حال به بیان ایشان، جمهوری اسلامی با جنگ و تخریب زیربناها و کشتار مردم مخالف بوده و طرفدار توقف جنگ است، هرچند علاج واقعی بحران را در حل ریشه ای آن می داند. در واقع بحران اوکراین دو درس مهم برای ما و دنیا داشت: یکی اینکه پشتیبانی قدرتهای غربی از کشورها و دولتهای دست نشانده سراب است و واقعیت ندارد. وضع امروز اوکراین و دیروز افغانستان گویای این موضوع است. دوم اینکه مردم، پشتوانه دولتها هستند. اگر مردم اوکراین وارد میدان می شدند وضع دولت و مردم اوکراین این نبود. مردم وارد میدان نشدند، چون دولت را قبول نداشتند.
ششم. حوادث اوکراین نشان دهنده حقانیت و انتخاب درست ملت ایران در مبارزه با استکبار بود. در مقابل اوکراین به عنوان یک کشور تاثیرپذیر، جمهوری اسلامی ایران قرار دارد که با فهم قرار داشتن جهان در آستانه نظم نوین جهانی که توام با تضعیف آمریکا در همه ساحت های استکباری شده، به منطق تاثیرگذاری روی تحولات بین المللی روی آورده است. در آستانه این نظم جدید، لازم است همه کشورها و از جمله ایران به شکلی حضور سخت افزاری و نرم افزاری داشته باشند که بتوانند امنیت، منافع کشور و ملت را تامین کند. دقیقا بر خلاف اوکراین که منشا تحولات سرزمینی این کشور دخالت قدرت های خارجی است، جمهوری اسلامی نسخه تحول ملت ها را در درون خود جست و جو می کند. بنابراین اگر نسخه تحول ملت ها با خودشان باشد یعنی تحولی که به مبارزه با فقر، تبعیض، بیماری، جهل، ناامنی، بی قانونی پرداخته و موجب ارتقای رفتار انضباطی شهروندان، ارتقای علمی مدیران، رشد امنیت، رشد ثروت ملی، رشد علم، رشداقندار ملی، رشد اخلاق و رشد عزت ملی شود، می تواند ملتی اثرگذار در تحولات بین المللی باشد. یعنی محل رجوع قدرت های منطقه ای و محور تصمیم سازی های بین المللی باشد. صاحب ابتکار صلح منطقی بشرط حل ریشه ای بحران اوکراین، صاحب ایده گفتگوهای چهارجانبه ایران، روسیه، ترکیه، سوریه، عامل تحمیل منطق خود در قضایای ارمنستان به ترکیه و در نهایت فاعل اخراج کامل آمریکا از منطقه (شرق فرات) باشد.
انتهای پیام/