به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ماجرای شهادت امام حسین علیهالسلام به نقل روایات ما اول مقولهای بوده که در لوح خداوند به ثبت رسیده و خداوند به آن خبر داده بود. امام جواد علیهالسلام در روایتی فرمود «أوَّلُ ما جَری بِهِ الْقَلَمُ عَلَی اللَّوْحِ قَتْلُ الْحُسَیْنِ»؛ اولین چیزی که توسط قلم بر لوح نوشته شد، شهادت امام حسین بود. بر این اساس یکایک انبیای الهی با ماجرای شهادت آن حضرت آشنا بودند و بلکه بر مصیبت ایشان گریستند. علامه مجلسی در جلد 44 بحارالانوار حکایتها و روایتهایی درباره مواجههی انبیای الهی با ماجرای امام حسین علیهالسلام و عاشورا نقل میکند.
نقل است فردی به نام جبله مکیه میگوید شنیدم میثم تمار قدس اللَّه روحه میگفت به خدا این امت پسر پیغمبر خود را در دهم محرم بکشند و دشمنان خدا این روز را روز برکت گیرند؛ وَ اللَّهِ لَتَقْتُلَنَّ هَذِهِ الْأُمَّةُ ابْنَ نَبِیِّهَا فِی الْمُحَرَّمِ لِعَشْرٍ مَضَیْنَ مِنْهُ وَ لَیَتَّخِذَنَّ أَعْدَاءُ اللَّه ذَلِکَ الْیَوْمَ یَوْمَ بَرَکَة. این کار شدنی است و در علم خداى متعال گذشته است. میدانم آن را از سفارشى که مولایم امیر المؤمنین به من فرموده و به من خبر داده که همه چیز بر آن حضرت بگریند تا وحشیان بیابان و ماهیان دریا و پرندگان هوا و خورشید و ماه و ستارگان و آسمان و زمین و مؤمنان انس و جن و همه ملائک آسمانها و رضوان و مالک و حاملان عرش بر او بگریند و آسمان خاکستر و خون گرید؛ سپس فرمود لعنت بر قاتلان حسین واجب است، چنانچه بر مشرکان واجب است؛ وَ إِنَّ ذَلِکَ لَکَائِنٌ قَدْ سَبَقَ فِی عِلْمِ اللَّهِ تَعَالَى ذِکْرُهُ أَعْلَمُ ذَلِکَ بِعَهْدٍ عَهِدَهُ إِلَیَّ مَوْلَایَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ص وَ لَقَدْ أَخْبَرَنِی أَنَّهُ یَبْکِی عَلَیْهِ کُلُّ شَیْءٍ حَتَّى الْوُحُوشُ فِی الْفَلَوَاتِ وَ الْحِیتَانُ فِی الْبِحَارِ وَ الطَّیْرُ فِی جَوِّ السَّمَاءِ وَ تَبْکِی عَلَیْهِ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ النُّجُومُ وَ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ وَ مُؤْمِنُو الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ وَ جَمِیعُ مَلَائِکَةِ السَّمَاوَاتِ وَ رِضْوَانُ وَ مَالِکٌ وَ حَمَلَةُ الْعَرْشِ وَ تُمْطِرُ السَّمَاءُ دَماً وَ رَمَاداً ثُمَّ قَالَ وَجَبَتْ لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى قَتَلَةِ الْحُسَیْنِ ع کَمَا وَجَبَتْ عَلَى الْمُشْرِکِین.
جبله گوید گفتم اى میثم چطور مردم روزى که حسین کشته شود روز برکت محسوب میکنند؟ میثم گریست و گفت به گمان، حدیث مجعولى که آن روز خدا توبه آدم را پذیرفته با آنکه خدا توبه او را در ذیالحجه پذیرفته و گمان کنند آن روز خدا یونس را از شکم ماهى برآورده با آنکه خدا یونس را در ذىالقعده از شکم ماهى برآورده و گمان کنند آن روزیست که کشتى نوح در آن روز بر جودى استوار شده با اینکه روز هجدهم ذیالحجه بر جودى استوار شده و گمان کنند روزی است که خدا دریا را براى بنىاسرائیل شکافته با اینکه در ماه ربیعالاول بود؛ سپس گفت اى جبله بدان که حسین بن على روز قیامت سید شهیدان است و یارانش یک درجه بر شهیدان دیگر دارند، چون ببینى خورشید مانند خون تازه سرخ شده، بدان که آقایت حسین کشته شده است. جبله گوید روزى بیرون رفتم و دیدم آفتاب بر دیوارها چون پارچههاى زعفرانی است، شیون کردم و گریستم و گفتم به خدا آقاى ما حسین کشته شد. (الأمالی (للصدوق)، النص، ص: 127)
در این روایت، اخبار غیب از ماجرای عاشورای حسینی از سوی امیر مؤمنان به میثم تمّار اطلاع داده میشود. میثم از یاران امیرالمؤمنین، امام حسن و امام حسین علیهمالسلام بود. ایشان از اصحاب سرّ امیر مؤمنان شناخته میشد و او را صاحب علم منایا و بلایا میدانستند که از زمان مرگ و حوادث و آزمونهای سخت اطلاع داشت. ایشان مرگ معاویه را پیشگویی کرد و در این روایت، خبر شهادت امام حسین علیهالسلام را به زنی مکّی به نام جبله بیان کرد. ایشان پیش از واقعه کربلا در کوفه به شهادت رسید. سرخیِ خورشید هنگام شهادت امام حسین علیهالسلام از جمله مواردی بود که میثم از آن خبر داده بود و به وقوع پیوست.
انتهایپیام/