به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، محمد حاجابوالقاسم در ویژهبرنامه ماه محرم در کربلای معلی، بحث خود را با موضوع امید و فوائد آن آغاز کرد و گفت: خداوند میفرماید « وَلَئِنْ أَذَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَاهَا مِنْهُ إِنَّهُ لَیَئُوسٌ کَفُورٌ؛ و اگر از سوی خود رحمتی [چون سلامتی، ثروت، اولاد و امنیت] به انسان بچشانیم، سپس آن را [به علتی حکیمانه] از او سلب کنیم [نسبت به آینده زندگی] بسیار ناامید شونده و [نسبت به نعمت هایی که دارا بود] بسیار کفرانکننده است.» در این آیه یکی از ویژگیهای بد انسان یعنی در «تنگنایی ناامیدی»، بیان شده است. خداوند دوست ندارد کسانی را که وقتی به مشکلی بر میخورند، مأیوس شوند. چنین افرادی نسبت به نعمتهایی که داشتند، ناسپاس میشوند. خداوند دوست دارد بندهاش در هر حالی، شاکر نعماتش باشد. از دیگر سو انسان باید نسبت به آنچه داراست، شاکر و نسبت آنچه ندارد، امیدوار باشد. خداوند امید را دوست دارد.
وی افزود: نکته دوم اینکه امید دو گونه است؛ امید صادق و امید واهی. اولین نشانهی امید صادق این است که بر اساس واقعیات شکل میگیرد نه توهمات. شخصی به امام باقر علیهالسلام گفت آیا خداوند توبه مرا میپذیرد. فرمود «لا حَتّی تُوَدِّی اِلی کلِّ ذِی حَقٍّ حَقَّهُ»؛ خداوند نمیپذیرد مگر اینکه حقوقی را که از مردم تضییع کردی، بازگردانی. امید صادق این است که بر اساس پندارها و توهمات نباشد. کسی که امید داشته باشد، باید این امید را در اعمال و رفتارش نشان دهد. قرآن میفرماید «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ الَّذِینَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أُولئِکَ یَرْجُونَ رَحْمَتَ اللَّهِ»؛ یعنی آنانکه ایمان آورده و کسانى که هجرت کرده و راه خدا جهاد کردهاند، آنان به رحمت خدا امیدوارند، خداوند آمرزنده مهربان است. یا امام صادق علیهالسلام فرمود دعای چند دسته مستجاب نمیشود؛ یک دسته از آنها کسی است که «دُعَاءٌ رَجُلٌ جَالَسَ فِی بَیْتِهِ یَقُولُ یَا رَبِّ اِرْزُقْنِی». یعنی عدهای که در خانه مینشیند و امید دارد روزیاش زیاد شود. باید حرکت و تلاش کند. بنابراین امید صادق این است که انسان در عمل نشان دهد دنبال خواسته مشروع خود است و با تلاش و مجاهدت در راستای کسب آن حرکت کند.
حاج ابوالقاسم ادامه داد: اگر کسی امیدوار باشد و از مسیرش نرود، رستگار نمیشود. حضرت سیدالشهداء فرمود «مَنْ حَاوَلَ أَمْراً بِمَعْصِیَةِ اللهِ کانَ أَفْوَتُ لِما یَرجُوا وَ اَسْرَعُ لِما یَحْذِرُ؛ آن کس که انجام کارى را از طریق عصیان پروردگار بطلبد، آنچه را که امید دارد، زودتر از دست مى دهد; و از آنچه مىترسد زودتر در آن واقع مى شود.» اگر امید به چیزی دارید، دو راه وجود دارد: راه شرعی و مسیر غیر شرعی، امام فرمود اگر از راه غیر شرعی بروی، خیلی زودتر آنچه به آن دل بستی از دست خواهی داد. انسان اگر بخواهد از مسیر معصیت به دنبال خواستهاش باشد، خیلی دیرتر به آن میرسد و خیلی زود هم آن را از دست خواهد داد. خیلی از افرادی که مقابل امام حسین علیهالسلام صف بستند، دنبال دنیای خوب بودند. اگر مقابل عبیدالله میایستادند و در کنار امام زمانشان میایستادند، دنیایشان بهتر میشد.
انتهای پیام/