به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مناطق مختلف ایران نوحههای خاص خود را دارند. بیشتر این نوحهها چندین قرن قدمت دارند و تاریخ خاصی برای آنها نمیتوان تعیین کرد. اما در این میان، تطبیق این نوحهها با گوشههای موسیقی ایرانی اهمیت بسیاری دارد؛ چرا که این گوشهها ریشه در فرهنگ و اصالت ایرانی اسلامی دارند. فراموش نکنیم که اکثر مداحان قدیمی بر ردیفهای موسیقی ایرانی تسلط داشتند و بر اساس نغمههایِ موجود در ردیف موسیقی دستگاهی ایران، نوحههای خود را میساختند.
متین رضوانیپور از خوانندگان و پژوهشگران موسیقی ایران است. این پژوهشگر با حضور در خبرگزاری تسنیم به بررسی و معرفیِ برخی از نوحههای مناطق مختلف ایران پرداخت. حاصل این حضور، در قالب چند برنامه منتشر خواهد شد که هر برنامه به معرفی یکی از نوحهها اختصاص دارد.
رضوانیپور با معرفی این نوحهها به معرفی ریشههای هر نوحه میپردازد و از نظر فنی بیان میکند که هر نوحه در کدام دستگاه یا آوازِ موسیقی دستگاهی ایران قرار میگیرد.
نوحهی «ای غنچه دهن لای لای» متعلق به منطقهی رامیان در استان گلستان است.
این نوحه در پردههای گوشهی «درآمد» با تفاوت در فرود خوانده میشود. به این صورت که نُت لابِکار به جای لاکُرُن استفاده میشود که بدین نوع افشاری، افشاری ترکی یا قره باغی میگویند.
نوحه خوان اصلی تراب استادی است که در پایان این ویدیو، اصل نوحه را میشنوید.
انتهای پیام/