روزنوشتهای خبرنگار تسنیم در نیویورک:
ماجرا در عین سادگی، اصلا ساده نیست؛ یعنی اینکه بتوانی با وعدهی تور گشت و گذار در نیویورک با چند وعده غذای مجانی، تعدادی افراد کهنسال را برای تظاهرات در خیابانهای منتهی به هتل محل استقرار رئیسجمهور ایران جمع کنی، کار خاصی ندارد و با چند صد دلار قابل انجام است اما اینکه یک ساختار امنیتی پیچیده از سوی دولت میزبان، طراحیِ این اقدامات را در دست داشته باشد، دیگر یک اعتراض ساده نیست.
دقیقا از روزی که سیدابراهیم رئیسی وارد فرودگاه جان اف کندی نیویورک شد، تابلوهای تبلیغاتی در بخش شرقی منهتن، توسط گروه تروریستی منافقین اجاره شدند و فیلمهای ضدایرانی از آن پخش شد. همراهی کامل فرمانداری و شهرداری این ایالت با منافقین، خبر ازیک میز طراحی در ساختار سیاسی آمریکا علیه این سفر میدهد؛ اقداماتی که البته به دلایل مختلف، هیچ اثری بر روند سفر نداشت.
درخواست رئیسجمهور فرانسه از آقای رئیسی برای اولین ملاقات سیاسی و همچنین دعوت رسمی از او برای سفر به پاریس و دیدار در کاخ الیزه، نشان داد که این سروصداها بیشتر از آنکه بتواند و بخواهد خیابانهای نیویورک را تحت تاثیر قرار دهد، خیابانهای تهران را هدف قرار داده است.
حضور در سازمان ملل و مراسم افتتاحیهی مجمع عمومی هم یکی دیگر از جلوههای بیاعتنایی رسانههای بینالمللی به این جماعت بود. دقیقا در زمانی که خبرنگاران بینالمللی دربارهی توافق هستهای و روند مذاکرات سوال میپرسیدند، یک نفر از رسانهی سعودیِ اینترنشنال شروع به داد و فریاد درباره گشت ارشاد و حواشی آن کرد که حتی با تعجب و ابراز بهت دیگر همکاران خبری روبرو شد.
در مجموع باید گفت چیزی که از این روزهای نیویورک و سازمان ملل قابل برداشت است، یک موضوع بسیار مهم است: سروصداهای ضدایرانی در خارج از کشور، برای تاثیرگذاری در داخل است ولاغیر. وگرنه اینجا کسی برای اعضای یک سازمان تروریستی و هواداران سلطنت در قرن بیست و یکم، تره هم خرد نمیکند...
انتهای پیام/