به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمانشاه، منطقه "خان لیلی" یا "زینالقوس" منطقهای تپه ماهور است که در جنوب قصرشیرین و در شرق خانقین قرار دارد و تنها جاده قصرشیرین نفت شهر از آن میگذرد. ارتش عراق که از مدتها پیش تعرضات و تهاجمات درخور توجهی را در مناطق مرزی ایران انجام داده بود در 15 شهریور 59 در منطقه "زینالقوس" عملیات گستردهای را اجرا کرد.
در آغاز عراق حریم هوایی منطقه را با دو فروند جنگنده شکست و پاسگاههای مرزی را بمباران کرد و در این حمله یک تیپ زرهی تقویت شده ارتش عراق شرکت داشت و با برتری کمی یک به 12 در برابر نیروهای ایران توانست پاسگاههای مرزی و همچنین منطقه زینالقوس را به اشغال درآورد.
در پی تجاوزات پراکنده به مناطق مرزی استان کرمانشاه ارتش عراق در 31 شهریور 59 با پشتیبانی هوایی و آتش سنگین توپخانه هجوم سراسری خود را به شهرهای استان آغاز کرد و در این هجوم سپاه دوم عراق با بهرهگیری از 80 درصد توان رزمی خود لشکرهای 4 و 8 پیاده و 6 و 12 زرهی حمله را از هشت محور فرعی آغاز کرد.
لشکر 6 زرهی تحت امر سپاه دوم ارتش عراق مأموریت تصرف قصرشیرین را بر عهده داشت و در 31 شهریور 59 با حملات شدید توپخانه و بمبارن پی در پی قصرشیرین تک یگانهای عراق آغاز شد و لشکر 6 زرهی از دو محور اصلی شمالی و جنوبی به قصرشیرین حمله کرد.
دشمن با وجود این لشکرکشی گسترده در 48 ساعت درگیری نتوانست وارد شهر شود و با ورود لشکر هشت پیاده از دو محور باباهادی و سرپلذهاب و لشکر چهار پیاده از خان لیلی به چم امام حسن جاده گیلاغرب به قصرشیرین مسدود شد و سرانجام لشکر 6 زرهی توانست وارد قصرشیرین شده و آن را اشغال کند.
لشکر هشت پیاده ارتش عراق از دو محور شمالی و شمالغربی به سرپل ذهاب حمله کرد و یگانهای لشکر هشت با پیشروی به سمت جنوب در دوم مهر سال 59 به شهر سرپلذهاب رسیدند، اما پس از یک درگیری سنگین عقبنشینی کرده و در ارتفاعات قراویز مستقر شدند.
با سقوط قصرشیرین لشکر چهار پیاده در صبح پنجم مهرماه 59 به همراه تیپ 24 مکانیزه با عبور از سهراهی سرپلذهاب، گیلانغرب، قصرشیرین خود را به شهر گیلانغرب رساند. این قوای دشمن به دلیل مقاومت دلاورنه مردم گیلانغرب خسارت زیادی دیدند و در ادامه حرکت مردم، عملیات هوایی هوانیروز نیز آسیب فروانی به انتهای ستون قوای شمن وارد کرد به طوری که مجبور به عقبنشینی از شهر و استقرار در چند کیلومتری غرب آن شدند.
هدف ارتش عراق در این منطقه دستیابی به تنگه استراتژیک پاتاق بود تا با تکیه به مواضع طبیعی آن دستاوردهای نظامی خود را تثبیت کنند و در همان نخستین روز هجوم رژیم بعث عراق هستههای مقاومتی از نیروهای سپاه و مردم تشکیل شد که افراد داوطلب ارتش و ژاندارمری نیز به آنها پیوستند و دفاع جانانه این هستههای مقاومت نیروهای مهاجم را از دستیابی به اهداف گسترده خود ناامید کرد و استراتژی جنگ سریع و پرشدت عراق را به جنگی فرسایشی کشاند و به این ترتیب ارتش عراق پس از یک هفته تلاش تنها به شهر قصرشیرین که در 15 کیلومتری مرز قرار داشت تسلط یافت و پدافند ناقص و ناموزونی را پذیرفت.
انتهای پیام/