دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم؛ روز «جمعه» همانند سایر کشورهای اسلامی در «کابل جان» نیز روز «رخصتی» است؛ اما سکوت خیابانهای غرب کابل صبح جمعه، هشتم مهرماه با صدای انفجاری مهیب در هم شکسته شد!
وقتی هراسان به دنبال منبع صدای انفجار میروی، خود را در مقابل ساختمان تخریب شده مرکز آموزشی «کاج» مییابی!
دلت باید از سنگ باشد که باران بیامان اشک از چشمانت جاری نشود وقتی از کنار بدنهای پارهپاره دهها نوجوان دختر و پسر میگذری... .
و لحظاتی بعد صدای ضجه و شیون پدران و مادرانی که سراسیمه در پی فرزند دلبند خود آمدهاند، اما «امید» و «لاله»های خود را پرپر شده در میان آوار دیوارها یافتهاند، فضا را پر میکند...
تلخی حادثه زمانی چندین و چند برابر میشود که میشنوی عامل انتحاری خود را به کلاس دخترانه رسانده و خود را در میان آنان منفجر کرده است.
چه «جان»هایی که از «کابل جان» گرفته شد!
حالا از کلاس درس و علمآموزی نه سقفی مانده و نه دیواری؛ و همه جا بوی خون و باروت میدهد و جایجای آن منقش به خون و پارههای بدن «لاله»های کابل شده است... .
هم پسران و هم دختران کابل؛ قامتهای رعنایی که هر کدام «امید»ی برای فردای «افغانستان» به شمار میرفتند و اکنون آغشته به خون پاکشان، هر یک آرام در گوشهای خفتهاند.
چه سوگ خُرد کنندهای در کابل رخ داد؛ گاه پیکرهای شهدا نیز از هم شناخته نمیشود؛ خدایا این «امید» است یا «لاله»؟ «شکریه» است یا «محمد»؟!
با اینکه شمار شهدای این حادثه در ابتدا 19 نفر عنوان شده بود،اما آمارهای رسیده از محل حادثه و شفاخانهها از افزایش شمار شهدا به بیش از 30 نفر خبر میدهد.
هر چند تا کنون فرد یا گروهی مسئولیت این جنایت ضد بشری را به عهده نگرفته است، اما پیش از همه و البته بیشتر، مسئولیت این حمله وحشیانه متوجه گروه تروریستی «داعش» است.
گروهی که به اذعان «هیلاری کلینتون» ساخته دست آمریکاست؛ تفاوتی هم نمیکند که جان بیگناهان را در عراق بگیرد یا در سوریه و یا اینکه به نام اسلام، دهها دختر بیگناه را در روز جمعه و هنگام «علمآموزی» در غرب کابل به قربانگاه ببرد.
«داعش» جنایات ضد انسانی و البته ضد اسلامی خود را علیه بیگناهان از جمله زنان و دختران در حالی با پشتیبانی غرب به ویژه آمریکا پی میگیرد که حربه «دفاع از حقوق زنان» به بهانه قدیمی غربیها برای هجمه به ملتهای مسلمان و باورهای الهی آنان، بدل شده است.
امروز در کابل، دختران نوجوان افغانستان در حقیقت با سلاح مدعیان «حقوق زنان» به ویژه حامیان به اصطلاح «آموزش و تحصیل» آنان، قربانی شدند تا بار دیگر ماهیت رفتارهای دوگانه غرب و امپراتوری رسانهای آنان در ادعاهای بشردوستانهشان آشکارتر شود و پرده از تزویرشان باز هم کنار برود.
حقیقت این سخن در روزهای آتی آشکارتر میشود؛ «شکریه»، «سهیلا»، «ثریا»، «شکیلا»، «زهره»، «صبرینا»، «صابره»، «ساجده»، «مرضیه»، «لطیفه» و... در شمار «لاله»هایی هستند که به خاک و خون کشیده شدند؛ نامهایی که در هیاهوی این روزهای مدعیان حقوق زنان نه مدافعی برایشان پیدا خواهد شد و نه هیچ کسی از صنف مدعیان و پادوهای غرب برایشان هشتگ نخواهد زد... .
انتهای پیام/.