به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، طرح رصدخانه ملی ایران نخستین طرح کلان علمی کشور در حوزه علوم پایه است که پژوهشگاه دانشهای بنیادی با تکیه بر دانش و فناوری بومی شده و با حمایت وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری و سازمان برنامه و بودجه به اجرا در آورده است.
این طرح، گام مهمی در توسعه نجوم و کیهانشناسی رصدی و ایجاد و توسعه فناوریهای مرتبط به آن در بخش اپتیک، مکانیک و کنترل محسوب میشود.
دریافت "نخستین نور" آغاز مجموعهای از فعالیتهاست که هدف از آنها شناخت رفتار اپتیکی، کنترلی و مکانیکی تلسکوپ و سنجش ویژگیهای اصلی تلسکوپ نظیر ابعاد لکه نوری در کانون و قابلیت کنترلیِ آن مانند هدفگیری و رهگیری تلسکوپ و همچنین عملکرد اپتیک فعال است.
این فرآیند با انجام تنظیمات نهایی تلسکوپ و تجمیع نرمافزارها به بهرهبرداری علمی از تلسکوپ منتهی میشود.
دادههای تصاویر اولین نور نشان میدهد که تلسکوپ در ابتدای فرآیند، کیفیت تصویر 0.8 ثانیه قوسی منطبق بر دید نجومیِ متوسط سایت رصدی گرگش را در کانون اصلی و در گستره میدان دید 2 دقیقه قوسی فراهم میکند. تصویر سیستم جفتکهکشان برخوردی Arp 282 در فاصله 320 میلیون سال نوری برای ثبت نخستین نور جسم فراکهکشانی نشاندهنده قابلیتهای فنی این تلسکوپ در نخستین شب رصد فنی است.
تصاویر نخستین نور این تلسکوپ انسجام مجموعههای اپتیک، مکانیک، سخت افزار و نرم افزار کنترل در یک پیکربندی متشکل از دهها هزار قطعه مکانیکی و الکترونیکی را نشان میدهد. در حال حاضر تلسکوپ اجرام آسمانی را با دقت بهتر از یک ثانیه قوسی (در زمان نوردهی10 دقیقه) رهگیری می کند که به مراتب بهتر از میزان تعیین شده در اسناد طراحی است. همچنین سامانه اپتیک فعال بطور مطلوب قابلیت حذف ابیراهی های اپتیکی از طریق تغییر شکل آینه اولیه و جابجایی آینه ثانویه را به نمایش گذاشتهاند.
طرح رصدخانه ملی ایران از سال 1381 با آغاز مطالعات مکانیابی آغاز شد و از سال 1388 در مسیر طراحی قرار گرفت. این طرح با پشت سر گذاشتن موفق طراحی تفصیلی در سال 1396 وارد مرحله ساخت شد و با وجود دشواریهای اقتصادی، مسیر اجرای آن ادامه یافت و با وجود همهگیری ویروس کووید 19 ساخت و نصب محفظه تلسکوپ در سال 1399 و نصب و راه اندازی سازۀ تلسکوپ در خرداد ماه سال 1400 به انجام رسید.
ساخت و راه اندازی سامانۀ پیچیده لایه نشانی در سال 1401 به اتمام رسید تا شیشههای صیقل داده شده به آینه تبدیل شوند. این سامانه بزرگترین سامانه لایه نشانی در شرایط خلا بالاست. با انتقال و نصب آینه اولیه و ثانویۀ تلسکوپ، مهمترین و حساسترین مرحلۀ اجراییِ این طرح به انجام رسید تا در مهرماه 1401 بر اساس برنامه تعیین شده قبلی نورگیری این تلسکوپ محقق شود.
تلسکوپِ اصلی رصدخانه ملی ایران، تلسکوپ اپتیکی با قطر آینۀ اصلی 340 سانتیمتر (وزن 4000 کیلوگرم) و آینۀ ثانویه 60 سانتی متر از ترکیب اپتیکی کاسگرین و سازه مکانیکی از نوع سمتی-ارتفاعی بهرهمند است. این ترکیب برای اغلب تلسکوپهای با ابعاد متوسط تا بسیار بزرگ در سالهای اخیر بکار گرفته شده است. این تلسکوپ از آخرین فناوریها در کنترل حرکت محورها و همچنین کنترل آینه اولیه و ثانویه استفاده میکند. وزن سازه تلسکوپ حدود 90 تن است.
در سال 1401 تکمیل روکش آسفالت جاده اختصاصی رصدخانه ملی ایران به طول 11.5 کیلومتر و همچنین خط انتقال برق و فیبرنوری به قله 3600 متری گرگش انجام شد.
پژوهشگاه دانشهای بنیادی بر ضرورت «اهتمام و حوصله» در برنامهریزی و اجرای طرحهای بزرگ علمیِ مشابهِ رصدخانه ملی ایران تاکید میکند. طرحهایی که به دلیل ناشناختههای فنی و اجرایی و همچنین به لحاظ وسعت عملیات فنی و مهندسی، به پیگیری طولانی نیاز دارند. چنین طرحهایی منشاء تحولات مهم در علم و فناوری و صنایع در کشور هستند.
پژوهشگاه دانشهای بنیادی از همه دستگاههای اجراییِ حامی، سازمانها، شرکتهای خصوصی و دولتی و همچنین از مدیران و اشخاص حقیقی که در اجرای این طرح مشارکت کردند، قدردانی میکند.
تصویر سیستم جفت کهکشان Arp 282 (کهکشان بزرگتر با نام NGC 169 و همدم آن با نام IC 1559) در صورت فلکی آندرومدا (امراه مسلسله) در فاصله 320 میلیون سال یکی از نخستین تصاویر ثبت شده توسط تلسکوپ 3.4 متری رصدخانه ملی ایران است. این تصویر یکی از تصاویر ثبت شده در فرآیند سنجش قابلیتهای فنی تلسکوپ است.
انتهای پیام/